•● KEHRİBAR ATEŞİ ●•

0.4

Uykumdan bağırış sesiyle uyandım ne olduğunu anlamak için yatakta doğrulmaya çalıştım sabah olmuştu "Seni uyarmadımmı ben bir daha çevremde görmicem diye!!" Barışın bağırmasıyla yavaşca yerimden doğruldum yatağın kenarındaki değnekleri alıp kapıya doğru yürüdüm dışarı çıktığımda sesin aşağıdan geldiğini fark edip merdivenlere doğru ilerledim merdivenin başına geldiğimde artık kime bağırdığını rahatca görebiliyordum Barış ve kızıl saçlı beyaz tenli oldukça güzel bir kadın kapının önünde durmuş konuşuyorlardı daha doğrusu Barış kadının kolundan tutmuş sararak bağırıyordu "sana diyorum niye hala buraya geliyorsun kızım sen!!" bu tartışmaya şahit olmamak için odama dönmeye karar vermiştimki kızıl saçlı kadının kadının bakışları beni buldu. "Kim bu kadın ne işi var senin evinde, bu kadın yüzündenmi bana böyle davranıyorsun?" diyerek bağırınca çok yanlış bir konumda olduğumu fark etmiştim. "Ne saçmalıyorsun, seni ben uzun zaman önce hayatımdan defetmiştim hem öyle olsa dahi benim hayatım seni ilgilendirmiyor şimdi defol git evimden" Barış kadını kolundan çekiştirerek dışarıya çıkardı ve kapıyı suratına kapattı, ben bu hareketi karşısında bir kez daha şaşkınlığa uğrarken bana döndü "Sen niye ayağa kalktın bir şeymi isticektin" ben suratına öylece bakakalırken yanıma gelip koluma girerek tekrar odaya soktu yatağa oturttu. "Yat dinlen sen kahvaltını Sevgi abla buraya getirir" "kimdi o kadın sevgilinmi " sorduğum soruyu duyunca sertçe suratıma baktı "Seni ilgilendirmeyen konulara burnunu sokma istersen" haklıydı bana neydiki bende olsam kızardım. Bir süre daha suratıma baktıktan sonra kapıyı sertçe çarparak odadan çıktı ileriye gitmiştim sanırım.
——————––—————————————————————————————
Aradan 2 hafta geçmişti hala bu evde kalıyordum.Barış bu 2 haftadır doğru düzgün benimle konuşmuyor geç gelip erken gidiyor sadece durumum hakkında konuşuyor ve ailemden bir haber olmadığını söylüyordu, vücudumdaki hasarlar gün geçtikçe iyleşiyordu bugün tekrar doktora gidicek ve muayene olucaktım,şimdide salonda oturmuş Barışın gelmesini bekliyordum zil çalınca Sevgi abla kapıyı açmıştı birkaç saniye sonra Barış yanıma geldi "Hazırmısın randevu saati yaklaştı", "hazırım" koluma girerek dışarıya çıkmama yardım etti arabaya binince eve çok uzak olmayan hastahaneye doğru sürmeye başladı. "Nasılsın?" günler sonra benimle doğru düzgün diyalog kurmaya karar vermişti sanırım. "iyiyim sen nasılsın?", "İdare eder, ailenle ilgili araştırmalara devam ediyorum ama hala bir şey bulamadık bizim çocuklara söyledim onlar buldukları an beni haberdar edicek" anlayamayarak yüzüne baktığımda "Benim güvenlik şirketim var, oradaki çalışanlardanda senin ailenle ilgili bilgi toplamalarını istedim" diyerek açıklamada bulunmuştu işinin ne olduğunu daha önce merak edipte sormamıştım ama mesleğini tahmin etmek, evin önündeki vardiyalı bir şekilde nöbet tutan korumalardan anlamak kolaydı."Belkide ailem yok eğer olsaydı şimdiye kadar bulmuşlardı beni senin yanında değil onların yanında olurdum"
Bana yandan bir bakış attı "Benim yanım da olmaktan mutsuzsun sanırım seni rahatsız edicek bir şeymi yaptım? " telaşla reddettim "hayır hayır, ben öyle demek istemedim sana haksızlık edemem beni hiç tanımamana rağmen evine aldın ama ailem varmı yokmu merak ediyorum en çokta ben kimim onu merak ediyorum" diyerek kendimi açıkladım. "Sakin ol tamam, ben seni anlıyorum ve elimden gelenide yapıyorum" daha fazla bir şey konuşmayarak hastahaneye geldik.
Yarım saatlik muayenin ardından doktor bey elindeki kağıtlarla masasına oturdu "Evet Eylül hanım kırıklarınızın durumu gayet iyi gözüküyor haftaya tekrar randevu vericem son duruma bakıcaz ve alçıları çıkarıcaz hafıza kaybına gelicek olursak nörolojik anlamda bir sıkıntı gözükmüyor hatırlamanız çok uzun sürmeyecektir, bir şeyler hatırladınızmı hiç? " doktorun sorduğu soruyu kısa bir müddet düşünerek cevapladım " Aslında hatırlamakmı bu bilmiyorum bazen rüyamda zifiri karanlıkta nefes nefese kaldığımı görerek uyanıyorum uyandığımda bu his bana tanıdık geliyor ama nerden tanıdığımı bilmiyorum" Barışın gözlerinin bana çevrildiğini hissederek kehribar rengi gözlerine baktım değişik bakıyordu ama anlamdıramayarak doktora döndüm "Bu durumu sizin gibi hafıza kaybı yaşayan hastalarımdan duymuştum daha önce, bazen bilincin açıkken fark edemediğimiz hatırlayamadığımız kuytulardaki anılar, rüyalarımızda bilinç altımızdan çıkarlar. Tam emin konuşmak istemiyorum ama hatırlamanızın yakın olduğunu düşünüyorum." İçim bir nebze olsada rahatlamıştı, hatırlamak istiyordum kimdim nasıl biriydim ailem varmıydı bilmek istiyordum.Hastahaneden çıktıktan sonra eve geri dönmüştük üstümü değiştirip Barışın yardımıyla salona inmiştim yatmaktan sıkılmıştım artık. Barış elinde iki kahveyle salona girdi,"biraz konuşalımmı?" şaşırmıştım günlerdir burdaydım ama doğru düzgün konuşmamıştı benimle.
"Bakma öyle şaşkın şaşkın konuşmak için biraz toplanmanı bekledim"
"Tamam konuşalım benimde merak ettiğim şeyler var, lütfen önce sen başla"
"Peki,ilk günden itibaren aileni, seni araştırıyorum ama hiç bir şey bulamıyorum sanki hiç var olmamış ölmüş ve o kazada dirilmiş gibisin"
Ölmüş ve dirilmiş, yokmuş gibi.
"O gece, bana çarptığın gece nasıl oldu?"
"İşle ilgili sorun çıkmıştı o gece, koruduğumuz adamlardan birine bir saldırı yapılmıştı bir çok korumamızın yaralandığını öğrenmiştim durumu teyit etmek için gitmiş geri dönüyordum, birden karşıma çıktın ztn çok karanlıktı yağmurda yağıyordu farkedene kadar olan olmuştu,neyseki yağmur sebebiyle yavaş kullanıyordum aracı,sonrasında ztn hastahaneye getirildin fln gerisini biliyorsun"
"Peki güvenlik şirketin olmasına rağmen nasıl hala kim olduğumu bulamadın"
"Bende buna şaşırıyorum ya işim nedeniyle bir çok tanıdığım var onlardanda yardım istedim ama bulamadık sanki gökten bir anda arabamın önüne düşmüş gibisin"
Dediklerini düşündüm nasıl hala bulamıyorlardı zihnimin benden sakladığı kısımda neler vardı.
"Peki sana biraz kişisel sorular sorabilirmiyim?" Barış bir müddet yüzüme tartarcasına bakıp başıyla beni onayladı.
"Kaç yaşındasın,ailen nerede birde çok merak ediyorum o kız kimdi"
Sıkıntıyla oflayarak sorularımı tek tek cevapladı "28 yaşındayım, Ailem hakkındaki soruyu pas geçiyorum çünkü yok gibi bir şey, o kıza gelicek olursakta, geçmişte güvendiğim ve bunun çok büyük bir hata olduğunu anladığım birisi sadece. Merakın dindimi küçük hanım"
"Evet dindi" cevabıma göz devirerek salondan çıktı "Ne gıcık adam alt tarafı soru sordum incileri dökülecek sanki cevaplasa" diye mırıldanırken Barış tekrar kapıda belirdi."Seni duydum Eylül,birdahakine arkamdan söyleniceksen iyice uzaklaşmamı bekle" diyerek arkasını dönüp gitti, benide utancımla başbaşa bıraktı.
——————————–————————————————————————–
Bu gün kontrolüm vardı alçılarımın çıkma zamanı gelmişti geçen bu süreç içerisinde Barışla daha fazla vakit geçirir olmuştum iki arkadaş gibi geceleri film izliyor sohbet ediyorduk. Zaman zihnimede iyi gelmişti bir şeyler hatırlamaya başlamıştım ama bu hatırladıklarım beni korkutuyordu gecenin bir karanlığında yağmurun altında delicesine koştuğumu,taksi bulmak için yolun ortasına çıktığımı ve o sırada barışın bana çarpmasını hatırlamıştım ama neden kaçtığımı kim olduğumu bilmiyordum. Barışla birlikte doktora gelmiştik doktor alçılarımın artık çıkabileceğini ama yinede kendimi çok zorlamamı söylemişti hafıza kaybım içinde beni bir psikoloğa yönlendirmişti. Hastahaneden çıkmış eve dönüyorduk.Barış bugün çok sessisdi neden olduğunu anlamamıştım. Araba evin önünde durduğunda kapının önünde duran polis arabalarını görmüştük. Arabadan inip ne olduğunu anlamak için kalabalığa doğru yaklaştık. "Neler oluyor burda" Barışın seslenmesiyle tüm gözler bize çevrildi. "Barış Karan sizmisiniz"
"Evet benim memur bey hayırdır ne oldu"
Memur elindeki belgelere bakarak beni dikkatle inceledi ve Barışa dönerek konuştu
"Savaş Karan'ın nişanlısı Eylül Erdemi zorla evinizde alıkoymaktan hakkınızda şikayet var"

Merhabalar,nasılsınız?
Hikayemi nasıl buluyorsunuz lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın.
Hoşçakalın...