•● KEHRİBAR ATEŞİ ●•

25

Keyifli okumalar....

Hiçbir sır sonsuza kadar saklı kalmaz.Ve hiçbir son gerçekten son değildir.

"Yeniden,hoşgeldin bana."

Bakışlarımız ayrıldı fakat ellerimiz kopmadan Barışın yönlendirmesiyle evin büyük kapısına doğru adımladık.Kapıyı çaldıktan saniyler sonra Sevgi abla bizi gülen yüzüyle karşılamıştı.

Beni görmesiyle şaşırdığını belli ifadesi birleşmiş ellerimize kayınca daha da büyümüş ve bir öncekinden daha büyük bir gülümseme bahşetmişti bize.

"Hoşgeldiniz"

"Hoşbulduk Sevgi abla."

Sevgi ablanın kapıyı açarak önümüzden çekilmesiyle içeriye adımlayarak girdik.Barış elindeki valizle birlikte salona geçerken benide yanında götürmüştü.Vzili kenera bırakarak salonun ortasında durdu ve karşımızda bizi izleyen kadına ithafen konuştu.

"Sevgi abla,Eylül bundan sonra burada bizimle kalıcak."

Hızla araya girerek cümlesini düzeltme ihtiyacıyla konuştum,birilerinin beni yanlış anlama ihtimalinin olmasını istemiyordum çünkü.

"Bir süreliğine sadece"

Barışın bu sözlerimden hoşlandırmadığını barındıran gözleri bana döndü ve onaylamazca kafasını iki yana salladı.

"Sen Eylüle bakma abla,tamamen buraya yerleşmiş gibi odasındaki eksikleri korumalardan birine söyle tamamlayalım.Burada kendi evindeki gibi rahat etmesini istiyorum lütfen bu konuda hassas davranmaya çalış olurmu?"

Utançtan içime sinen sesimle birkaç itiraz kelimesi süzüldü dudaklarımdan.

"Böyle bir şeye gerek yok Barış,lütfen!"

Bana aldırmadan konuşmaya devam etti.

"Akşam yemeklerinde,kahvaltılarda Eylül'ün de ne sevdiğini öğrenerek bir şeyler yapmanı rica ediyorum senden,bu konuda sana güveniyorum."

Karşımızda bulanan siyah gözlerinin etrafını çizgiler sarmış olan kadın gülen yüzüyle Barışın tüm bu isteklerini memnun bir ifadeyle onayladı.

"Tamam oğlum hiç merak etme sen.Ben hepsiyle memnuniyetle ilgilenirim"

Mahcubiyetim bu sözlerle daha da katlanarak büyümüştü.Çekingen sesimle Sevgi ablaya yönelik konuştum.

"Kusura bakmayın zahmet veriyorum sizede"

Barış ve Sevgi abla aynı anda kızarak itiraz ettiler.

"Saçmalama Eylül!"

"Ne zahmeti kızım!"

"Eylül bak bu konuda anlaşmamız gerekiyor.Sen bu evdeyken hiçbir konuda çekinmeyecek kendini yük oluyormuş gibi hissetmeyeceksin çünkü öyle bir şey söz konusu bile değil,anlaştıkmı?"

"Ama ben-"

İtiraz edeceğimi anlamıştıki cümlemi tamamlamama izin vermeden tekrar konuşmaya başladı.

"Aması yok Eylül,başka türlüsü mümkün değil lütfen beni üzme."

Mecburiyetle kafamı sallayarak onayladım onun bu isteğini.

"Güzel,Sevgi abla senin bir söyleyeceğin varmı?"

"Yok oğlum,ben çıkıp Eylül kızımın odasına bir bakayım eksik gedik varmı diye,siz açmısınız masayı hazırlamamı istermisin?."

"Yok abla,yedik biz sen işlerini halledebilirsin."

Sevgi ablanın odadan çıkıp gözden kaybolmasıyla birlikte yanımda duran ve hala elimi bırakmamış olan Barış beni hızla kendine çekerek bedenimi göğsüne yasladı.