How to Stop an Obsessive Love?

Chapter 2: Violation

Ashleene's PoV:

Dahan-dahan syang naglalakad papunta sa direksyon ko. Her eyes are still on me while I'm here, stunned in my spot. Ramdam na ramdam ko ang mga tinging ipinupukol ng mga kapwa ko estudyante sa akin at sa kanya. Pero wala ni isa man ang naglakas ng loob na magsalita o pumagitna sa amin.

Parang nablangko bigla ang isipan ko. Oh shit. I should be running right now. Hindi yung nakatanga lang ako sa kanya. To be honest, I'm literally experiencing they so called 'gay-panic'.

I heaved a sigh at pilit na pinakalma ang aking sarili. I showed my non-emotion face para hindi nya maramdaman na kinakabahan ako. Baka mamaya ay maturn-off sya sa akin. Just kidding.

Hmm... Maybe, hindi naman talaga pupunta si President sa table namin. Napatingin ako sa kabilang table but to my dismay, walang nakaupo don.

I took a glanced at Zarrain to ask for help. But she just gave me an apologetic smile na syang naiintidihan ko naman. I nodded my head at her. I guess, she's also scared with Freyja.

"Look at me." I heard a soft and soothing voice. But wait, ako ba ang kinakausap nya? I decided na hindi sya sundin dahil baka mamaya ay hindi naman ako ang sinasabihan nya.

"I said look at me." Mariin nitong turan. Dahan-dahan kong iniangat ang aking tingin katulad ng sinabi nya. I instantly met her alluring eyes. I need to get a grip of myself bago pa ako tuluyang matulala sa kanya.

I quickly averted my gaze. Hindi ko kakayaning makipagtitigan sa kanya. Fuck. Nanghihina ako. She's too beautiful to be true. Ganito na pala ang feeling kapag nasa malapit na sya.

"You're really stubborn aren't you?" She said. Nakita ko kung paano nya ako pinasadahan ng tingin. "Kilala mo ba kung sino ako?"

Oh damn. Isa yun sa mga tanong na iniiwasan ko. From my based experience, isa yan sa mga sinasabi ng mga taong umaaway sa akin.

I snapped into reality when I instantly felt that someone kicked me from beneath the table. I guess, it was Zarrain. Thank to her, parang nabawasan ng kaunti ang nararamdaman kong kaba.

"Y-You're the SC President, Miss Freyja Akane Mitsuki." I said while stuttering. "I'm sorry, I'm just a transferee here kaya hindi ko alam ang gagawin." I reasoned out. I just hope that she accept it.

"Interesting." I heard she said. Nakita ko kung paano sumilay ang mapaglarong ngisi sa kanyang labi. Ilang sandali pa lang ang nakakalipas nang biglang bumalik sa normal ang kanyang expression.

"Dye your hair black. Bawal ang may kulay dito kahit basahin mo ang pa ang book of rules ng school." She said in a strict tone. She's now using her authority on me.

"B-But——" Mabilis na tinikom ko ang aking bibig nang marealize ko ang isang bagay. I heaved a deep sigh and nodded my head as a sign of defeat.

"I'm just gonna give you a warning for now. Ang ayoko sa lahat ay yung mga taong hindi sumusunod sa akin." She said with finality on her voice.

I shouldn't be talking back at her most especially, maraming mga mata ang nakatingin sa amin. First day ko pa lang so I should know my place. I guess, I'm gonna explain my side kapag kaming dalawa na lang.

To tell you guys the truth, ang buhok ko ay may kulay pula. Kitang-kita yun. Nagmukha na nga syang highlights eh. But, never akong nagpakulay ng red sa buhok. That's natural. I still remember back then, ginawa ko yung itim and the next week after ay bumalik ito sa dating kulay na pula.