How to Stop an Obsessive Love?

Chapter 52: Abducted

Freyja's PoV:

After 2 years...

I was looking at the scenary. Ang sarap sa pakiramdam na makita ang labas. Finally, malaya na rin ako.

I inhaled the air. It's not fresh, but instead, it's polluted. Two years had passed pero wala pa ring nagbago sa city. Magulo at matraffic pa rin. People are busy. But I'm happy to see them na nagpapatuloy sa buhay kahit na maraming problema.

"Oh wait, Mrs Conrad." Naputol ang pagtingin ko sa tanawin nang may tumawag sa akin. I looked at that someone. It was my nurse.

"What do you want Nurse Charlotte?" Tanong ko sa kanya. Sa tingin ko ay magka-edad kaming dalawa.

"Here's your withdrawal papers Mrs. Conrad." Ibinigay nya sa akin ang mga papeles na syang tinanggap ko. Muntik ko nang makalimutan.

"Thank you for trusting us. I want to say congratulations to you. You're totally healed Freyja!" Masayang turan nya at malawak na ngumiti sa akin.

I can't help but to smile. It felt so good to hear those words. I'm happy. 2 years were a blast. It's successful.

"Thank you Nurse Charlotte. Thank you for looking out on me when I stay here." I said sincerely. Sya ang nurse na naghandle sa akin dito sa psychiatric hospital.

I bidded my goodbye to her bago tuluyang sumakay sa cab na binook nila para sa akin. If you guys are wondering kung bakit hindi si Ashleene ang nagsundo sa akin, well hindi nya kasi alam na ngayon na ang uwi ko.

Damn. Hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko. I really miss them. Miss na miss ko ang tahanan ko.

Mahirap ang malayo sa kanila pero kailangan. In this way, masisigurado kong ligtas na ang pamilya ko mula sa akin. I want the best for my family.

I was admitted into a psychiatric hospital 4 months pagkatapos kong maipanganak ang little angel namin.

During my stay, I really tried my best para makipagcooperate sa mga doctors na naririto. I was prescribed by medicine and talk theraphy. May mga test din na ginawa sa akin. Lastly, I was diagnosed with a dissociative identity disorder (DID) and obsessive love disorder.

I can say that I'm fully healed. I felt relieved. But I decided na wag alisin si Akane sa akin. Don't worry, hindi na sya bayolente at obsess. Nagbago na sya. After all, she's still me. Part pa rin sya ng pagkatao ko.

"Ma'am, andito na po tayo." The driver said that snapped me into reality. Napalinga-linga ako sa paligid. Hindi ko man lang namalayan na huminto na pala kami.

Tipid akong ngumiti bago tuluyang lumabas ng cab. After all, bayad na rin naman yung fare.

Dala-dala ang isang bagahe, I'm here standing infront of our house. I miss this. Mas lalong gumanda ang exterior ng bahay. I bey, mas maganda pa sa loob.

Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. I gathered all my courage. I'm ready to face them.

I stood infront of the gate at sinimulang pindutin ang doorbell. Pero ilang minuto ko nang pinipindot ang doorbell pero wala ka man lang akong nakikitang lumalabas sa pintuan para pagbuksan ako.