How to Stop an Obsessive Love?

Chapter 42: New Found Help

Ashleene's PoV:

"What's with the reaction Ashleene?" Gumuhit ang mapaglarong ngisi sa kanyang labi. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot. I don't want to say this pero parang isang demonyo ang kaharap ko.

"Hindi mo siguro ineexpect na makikita mo ako rito at talagang narinig ko pa ang pakiusap mo kay Manong." Dagdag pa ni Tito.

"Tsk.. tsk.. tsk. You promised me that you'll stay with her side right? What's with the sudden change?" Nagsimula syang maglakad papunta sa akin. I stepped back. Fuck. I need to run as fast as I can. Tumalikod ako at nagsimulang tumakbo papalayo.

Mabilis na napahinto ako nang makarinig ng isang putok ng baril. Napaawang ang aking bibig.

"Come on Ashleene. Hindi naman na kailangan pang umabot sa ganto. Why are you running away? Tinatanong lang naman kita." He said. Bumalik ang walang emosyon nyang mga mata. His stares are enough for me to tremble in fear.

"Stop moving around. Baka hindi ako makapagtimpi at kung anong magawa ko sayo." Naestatwa ako bigla sa aking kinatatayuan.

I looked at Manong to ask for help pero napansin kong nakatungo lang ang kanyang ulo. His also scared. Isang malalim na buntong-hininga ang ginawa at tumango.

"Please Tito. Don't do this. Freyja's gonna kill me pati na rin ang bestfriend ko kung magtatagal kami rito sa island nyo." I pleaded.

I'm really weak. Damn. Ano bang nagawa ko sa past life ko para parusahan ako ng ganito? It's like I'm trapped. Wala na akong mapupuntahan. Parang napanghihinaan na ako ng loob.

"Let us leave this place. Help us." I'm silently praying to the angels na pumanig sya sa akin. He's just staring at me for a mean while.

"You can't. And I won't allow you." Simple nitong saad.

"W-Why?" Parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa dahil don. I bit my lips. Nangingilid na ang luha sa aking mga mata. I guess, Freyja's right. The only way I can escape here is to meet death.

"Tsk. I'm not yet done talking. Patapusin mo muna ako." Hindi ko maiwasang maguluhan dahil sa sinabi ni Tito. Huh? Ano pa kaya ang kulang?

"I won't allow you for now. Just stay for the next few days. Magpakita ka lang muna kay Veron... Freyja's Mom para hindi lalong lumala ang sitwasyon nyo ng anak ko. My wife's the worst when it comes to love. She'll do what it takes para lang matulungan si Freyja." Naging seryoso bigla ang kanyang mukha.

While me, it took for a while bago tuluyang maiproseso ng utak ko ang sinabi nya. My eyes widen in shock and my mouth went agape.

"Is that for real?" Hindi makapaniwalang tanong ko. Fuck. I just feel like naiwasan ko si San Pedro bigla. Gosh. He's the least that I think na tutulungan ako ngayon.

"Oo. Ayaw mo ba?" Nakataas-kilay nitong turan. Mabilis na umiling ako bilang sagot. Hmp. Gusto ko lang naman ng confirmation. Ang sungit naman ni Tito.

Wait. Does he know the situation of Zarain? Might as well, sabihin ko na rin dahil baka matulungan nya rin sya. After all, Zarrain's his nephew right?

"If you're thinking about Zarrain, wag kang mag-alala. She's safe." Parang nabunutan ng tinik ang lalamunan ko. Good to hear that. I'm relieved. "She's now on the City at nagpapagaling sa mga sugat na natamo nya dahil sa ginawa ni Freyja."

"Go on Manong, ibigay mo na sa kanya ang susi." Maawtoridad na saad ni Tito. In just a blink of eye, nakita ko na lang na nasa harapan ko na si Manong. He gave me the keys na syang mabilis kong kinuha.