How to Stop an Obsessive Love?

Chapter 24: We're Married

Ashleene's PoV:

"What?!" I exclaimed. In an instance, nakatanggap ako ng hampas mula sa kanya. Hindi ko maiwasang mapangiwi. Aww. Ang sakit. Pero okay lang dahil mas lalo akong nagising sa katotohanan.

I'm caught off guard. To say that I'm surprised is an understatement. I can feel my legs are startibg to get weak. Nanghihinang napasandal ako sa pader. I need this baka mamaya ay mahimatay ako uli.

So that's really true? I thought it's just a dream. Damn. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko.

I looked at Freyja. Hindi maipinta ang kanyang mukha at napakatilim ng mga tinging ipinupukol nya sa akin.

"Why are you raising your voice? Sinisigawan mo na ba ako?" Mariing tanong nya. Mabilis na umiling-iling ako bilang sagot.

"S-Sorry na Freyja.." I said and gave her an apologetic smile. "Nagulat lang talaga ako sa sinabi mo. Are you really serious with that?"

Hindi lang kasi ako makapaniwala. Imagine, yung babaeng crush na crush mo idedeclare na magpapakasal na kayo. Mas straight pa kaya to sa pole. Duh.

She rolled her eyes on me. Her arms are now crossed on her chest habang matamang nakatingin sa akin. "What do you think? Sa tingin mo ba ay aabot tayo ng simbahan kung hindi ako nagsasabi ng totoo?"

Napatango-tango naman ako. Gosh. Infairness, nabara nya ako don ah. I started to observe her. Parang determinado syang gawin to.

"Hindi ba't parang masyado pang maaga para mapunta tayo sa kasalan stage?" Nagdadalawang-isip pa ako kung itatanong ko yan sa kanya.

"What do you mean by that?" She asked with a hint of darkness on her tone. I quickly raised both of my hands na para bang sumusuko.

"Wait let me explain Freyja." I said. She motioned me to continue. But still nandoon pa rin ang dark aura na nakapalibot sa kanya.

Napatingin ako sa aking suot at ganon na lang ang pagkagulat ko nang mapagtantong hindi na uniform ang suot ko. Gosh. I wonder kung sinong nagpalit ng damit ko.

I heaved a deep sigh and gathered all my courage before finally speaking up. "We're still on the getting to know stage. Hindi pa natin tuluyang kilala ang isa't isa. Paano na lang kung masama pala akong tao?"

"I know that you're kind Ashleene. I know everything little thing about you. Kilalang-kilala na kita." She said quickly while directly looking at my eyes.

Hindi ko maiwasang mapalunok. Damn. Ayokong mag-overthink pero parang may hidden meaning pa yung sinabi nya.

"Alam na ba to ng Mom mo?" Nag-aalala kong tanong. Hindi ko pa kasi nakikita ang Mommy nya. I bet, magkamukha silang dalawa.

"Yes. She's on States right now to sort out things kaya hindi sya makakaattend sa wedding natin." She started to leaned closer to me. While I'm here, stunned in my spot. Wala na akong mapupuntahan.

"Why? Ayaw mo ba? Don't tell me may ibang taong kang gustong pakasalan bukod sa akin?" I can feel the possessiveness on her tone. Trust me, it sends shivers to my whole system. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o mababahala.

I was about to answer nang makita kong sunod-sunod syang umiling at pagak pang tumawa.

"No way Ashleene! Hinding-hindi ko hahayaan na mapunta ka sa iba. Never. You'll never gonna feel the happiness in your whole life unless ako ang magiging partner mo." She wrapped her arms on my nape at mas idiniin pa ang kanyang katawan sa akin.