Chapter 51

130 7 0
                                    

(Lyzander pov)
Late na yata ako. May nabangga kasi akong babae kanina. Hay naku naman.

"i'm sorry i'm late" nilalaro niya lang ang pagkain sa plato niya kaya naupo na ako sa katapat.

"yes, you are...so late" nakatingin lang siya sa plato niya habang seryoso.

"is there a problem? Sumasakit pa ba ang ulo mo?" may problema ba siya?

"yeah, sumasakit ang ulo ko...because of someone" napangiti nalang ako at tumango. Okay. Mukhang ibang usapan to.

"then you can come to my office tomorrow---"

"kuya" bigla akong kinabahan at napaseryoso nalang sa kanya na nakatingin lang sa'kin ng malamig.

"you...y-you remember?" hindi pwede.

"b-bakit? You said that you will right behind me. W-why didn't you come?" lumapit ako at niyakap siya.

"i'm sorry. I-i'm sorry Alexis" yumakap siya pabalik. Ramdam ko ang nginig ng balikat niya habang umiiyak.

"i h-heard a gunshot. A-akala ko patay ka na. G-gusto kong bumalik pero...pero---"

"shh! It's fine. I'm okay. I'm here. I'm still alive" napaluha nalang ako dahil sa saya pero kinakabahan ko dahil naalala na niya. All this years alam ko kung anong klaseng buhay meron siya at alam kong malaki ang pinagbago niya. Alam ko kung anong kaya niyang gawin.

"i-i'm sorry kuya. N-ngayon lang kita naalala. I...i-i lost my memories" wala na akong nagawa kung hindi ang yakapin siya ng mahigpit.

Walang araw na hindi ko naisip ang kapatid ko. Lagi lang akong nakatingin sa kanya pero hindi ko siya magawang lapitan. Pero ngayon, malaya ko na siyang nayayakap.

Mom, dad, if you see us right now. I'm finally reunited with my sister.

(Lexie pov)
Yakap ko ang unan habang tahimik na umiiyak. Hindi ko mapigilang maging emosyonal pagkatapos ng pag-uusap namin ni kuya kanina.

Mom, dad. Kasama ko na si kuya. Don't worry, i'll make sure na hindi na kami magkakalayo pa.

"Lexie, are you here?" naupo ako at pinunasan ang luha bago ako tumayo at binuksan ang pinto.

"Lexie---why are you crying?" malaya kong natitigan ang mukha niya na ilang taon ko din na hindi natitigan bilang Alexis.

"are you okay?" then again. Hindi ko napigilan pang umiyak.

"tell me. What is it? Who made you cry?" it's obviously you, you dumbass! Of course hindi mo alam yun.

"ah...w-wala, may ano, uhm. Na-miss ko lang si Jonas. Tinawagan ko kasi kanina, umiiyak siya" sinungaling na Alexis.

"you dummy, akala ko kung ano na" parang ang bigat ng dibdib ko habang nakayakap sa kanya. 

"i thought you remember" inangat ko ang tingin dahil sa bulong niya.

"huh?" kita ko ang lungkot sa mata niya bago umiling at yumakap.

"nothing. It's nothing"

You don't know how much i missed you.

Napapikit nalang ako habang ramdam ang bilis ng kabog ng dibdib. I remembered everything.

Everything.

(Clarie pov)
Sumasakit ang ulo ko.

"okay ka lang ba?" tango lang ang tanging sagot ko kay Alex. Nandito kami sa secret room. Kaming dalawa lang ang naiwan dahil nasa club yung tatlong boys. Hindi man lang kami sinama.

Krriiinngg!
Jackson Calling!

"yeah"

Napamulat ako dahil sa ingay sa kabilang linya. Tunog ng baril.

"damn! Clarie! Hindi ko matawagan si Leader---uh oh!"

What the!

"Jackson! Anong nangyayare?!" sinenyasan ko si Alex bago kami lumabas at sumakay ng kotse.

"damn this fuckers!"

Rinig ko ang mura ni Drake sa kabila.

"may tama si Orly. Damn this fuckers! Inambangan kami sa labas ng club mo"

"we'll be there!"

Binaba ko na ang phone at mabilis na nagmaneho.

"hindi sumasagot si leader" damn it!

Ilang minuto lang nang makarating kami pero wala mga nakahilata na ang kalaban.

"Jackson!"

Nakaalalay silang dalawa kay Orly na may tama sa braso at sikmura.

"let's take him to the hospital"

Kasunod kami ng kotse nila hanggang sa hospital.

"damn those fuckers! I'll kill them all i swear!" pabalik-balik ako ng lakad sa labas pinto habang ginagamot si Orly. Kita ko ang galit sa kanilang dalawa.

"may tama ba kayo?" umiling naman sila. Buti naman.

"tatawagan ko lang si Lexie" naglakad ako habang hawak ang phone. Nagri-ring lang ng phone niya. Naka-silent ba phone niya? Ah hindi, hindi niya ginagawa yun.

'please leave a message after the beep'

Damn voicemail.

A/N
Don't forget to vote, comment and of course, follow me at my account.

Thank you in advance!

Shadow: I'm His ProtectorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon