Benim Hastam

Kovulan İtina İle Kaçırılır-14-

Bölüme başlamadan önce önemli bir uyarı yapacağım. Oy çok az onu geçtim, yorum neredeyse hiç yok. Satırlar arasında birbirimizle konuşsak güzel olmaz mı? Lütfen oy verirken yorum yapmayı unutmayın. Etkileşim az olunca yeni bölümden sonra +1k okuma gelmeden bölüm paylaşmayı düşünmeyeceğim.

Keyifli okumalar🎉🎉

Kovulan İtina İle Kaçırılır -14-

Gül abla içime girmiş fısıldarken kaçmak için önce şalvarımı altından kopardım. Kanapede bir adım kenara kaydım.

Benim ne gibi büyük bir günahım vardı acaba?

Karşımda Alex ve Karan oturuyordu. Karan, bütün suratsızlığı ile etrafı izlerken bir anda gözleri beni buldum. Yakalanınca gözlerimi çekmedim. Kötü kötü baktım ona. Kaşlarını kaldırıp şalvarımı gösterdi, bir de bıyık altından güldü.

Pasaklı.

Dudaklarını oynatarak bana pasaklı dedi!

Gözlerim iri iri açıldı. Hâlâ bana gıcıklık verebiliyordu. Ulan nankör! Ulan hödük! Demiyor kızı kovdurdum burada sürünüyor, gelmiş şalvarımı gülüyor. Terliği tut kafasına at Açi!

"Bizim kızımın çok hamarat, hem kalbi güzel hem kendi güzel. Tıp da okuyor. On elinde on marifet. Geçen bir ciyo istemeye geldi, dil döktü de, döktü. Okuyor dedik." Gül abla dur durak bilmeden beni rezil ediyordu. Feriha bayılışı yapsam susmaz mıydı? Hiç burada değilmişim gibi uzaklara uzaklara baktım.

Hayır Açi, Gül abla seni kırkına kadar evde kalmış kızının, gittiği her yerde olmayan özellikleriyle öven teyzeler gibi övmüyor.

"Iyi yapmışız değil mi oğlum?" Diyerek de güle güle sordu.

Alex bir kalakaldı. "Ciyo nedir?" Diyerek sordu.

"Ceo." Dedim sessizce.

"Iyi yapmışsınız," Karan da Gül ablayı onayladı. " ama Açelya da pek bir şey..." söylesem mi söylemesem mi gibi diyerek başını iki yana salladı.

Gül abla da aynısını yaparak başını iki yana salladı.

"Biraz, biraz patavatsızlığı var. Ama kalbinin saflığından..."

"Biraz da şey..." diyerek devam etti, Karan.

"Onu da mı biliyorsunuz?" Diyerek önce bir şaşırdı. Sonra bir elini yumruk yapıp sıktı. Allah! Sakın Gül abla, sakın!

"Gül ablaağğ!" Diye hemen müdahale ettim. Sıktığı elini hemen tuttup gözlerini ayırdım. Cimri diyecekti!

Onların duymayacağı biçimde konuştum.

"Sen arkada her olanı gelip burada
söyleyecek misin? Sır diye bir şey var, gizlilik diye bir şey var."

Susacağından emin olunca geriye doğru çekildim. Karan alayla gülüyordu. Gözlerimi devirip Alex' e baktım.

Nasıl yakışıklı bir adam, tablo yaptır, duvara as, izle.

"Evi beğendiniz mi Alex bey?" Hoşça gülümsedim.

"Evet, gayet beğendim. Karan'ın evi merkeze çok uzak. Artık ben de Istanbul'da kalacağım için bir ev alma zamanım geldi."

Ee ne de olsa dağ ayıları dağda yaşar. Alex bey gibi elit insanlar da böyle yerlerde...