Sunshine • Lee Know

ep three

Yorumlarınızı heyecanla bekliyorum. ❤️

Ölüm çoğu insan için yok oluştu. Acı verici, korkutucuydu. Varlığın yokluğa karışması anlamlandılamaz bir korku salardı insana.

Bazen ise insan ölümü bile umursamaz olurdu. Ölüm bazıları için anlamını kaybetmiş bir varlık olmaktı. Anlamını bulan biri olmaktı yaşam.

Anlamını kaybeden bir varlık olmaktansa bedeninin sonunu isterdi insan. Nefes almanı engelleyen bir zehir gibiydi bu durum. Yayılırdı tüm bedenine. Damarlarında akan kanı kirletirdi. Yaşam kırıntısı taşımazdı beraberinde. Ulaştığı her bölge sona yaklaştırırdı seni. Zihnini de ele geçirmesiyle gerçek sona ulaşırdı ruhun. Uzattığın ele cevap verecek bir beden bulamazdın etrafında. Tıkılı kalırdın bir kutunun içinde. Hiçbir yaşam belirtisi duymak istemezdin bazen. Kulaklarında yankılanan tüm o sesler bir hiç olurdu senin için. Bir adımınla uçurumu aşacakmışsın gibi hissederdin. Her gün sayısız kez atardın belki de o adımı. Bedeninde hissettiğin rüzgar farklı hissettirirdi sana. Acı bir gülümseme belirirdi dudaklarında.

Bense anlamımı kaybeden bir varlık olup yaşadığımı bile hissedememekten korkuyordum. Bedenimin yok oluşu umursadığım bir şey değildi. Kollarımın arasında ki bedeni kendimden ayırmak istemiyordum.

İçimdeki son cesaret kırıntılarını da toplamış geri çekilmiş, yanımdaki beyzbol sopasını ellerimin arasına alıp ayağa kalkmıştım. Geldiklerini biliyordum. Ne kadar savaşabilirdim bilmiyordum ama ikimizin yaşaması için bir umut diyordum içimden. Hiçbir şey yapmadan ölüme teslim olmak akıllıca gelmiyordu.

Beni izliyordu, ne yapacağımı anlamıştı. Zayıflayan bedeninin ayağa kalkmayacak halde olduğunu biliyordum. Sırtımdaki çantayı antayı kucağına bırakıp açmıştım hızla zincirini. İçindeki kesici aletlerden işe yarayanları eline tutuşturmuş, son kez yüzüne bakmıştım.

"Kendini koru."

Başını aşağı yukarı salladı. Ona bir tebessüm sunup bedenini arkama aldım.

Koşarak yaklaşan on küsür varlığın içime ektiği korku tohumlarını hissediyordum. Dua ediyordum. Tanrı'dan bize bir şans daha vermesini istemek tek duamdı.

Onların bana yaklaşmasını beklemeden koşarak aralarına girmiştim.

Beyzbol sopasını kafalarına nişan alıp tüm gücümle vuruyordum. Arkamdan hissettiğim ve bedenime yapışan kolları tekmelerim ve kollarımla savuşturmama kalmadan yenisi geliyordu. Son damlama kadar savaşmakta ise kararlıydım.