Sunshine • Lee Know

ep nine

Yorumlarınızı bekliyorum. ✨

"O sesi kısabildiysen yok da edebilirsin Yoon. Daha çok uğraşmalısın."

Onu onaylayarak başımı salladım.

Hepimiz toparlanmış neler yapabileceğimizi düşünüyorduk.

"Şu çöp kutusunu yok eder misin? Geldiğimizden beri kokup duruyor."

Changbin'in sözleriyle gülmekten kendimi alıkoyamamıştım. Bu çocuk bir alemdi.

"Dene Yoon. Ne kadar çok denersen bu özelliğini o kadar geliştirirsin. Vücudun henüz buna alışık olmadığı için güçsüz düşüp bayılıyorsun. Alışman lazım."

Hyunjin'in sözleriyle kendimi çöp kutusuna odaklamış yok olmasını istemiştim.

Küçük bir toz bulutu gibi ortadan kaybolan çöp kutusuyla bende şaşırmıştım. Gözümle gördüğüm ilk andı. Küçükken olanlar hâlâ bir rüya gibi geliyordu bana.

"Noona sen mükemmelsin!"

"Bu nasıl oldu şimdi? Şaka gibi."

"Hayal mi görüyorum Seungmin? Çimdikle beni."

Jisung'un bağırışıyla hepimiz gülmeye başlamıştık.

"Ne kadar acımasızsın. Bu anı bekliyordun herhalde."

Seungmin başını iki yana sallamış sen adam olmazsın bakışlarını ona atıyordu.

Aklımda dolanan düşünceyi hepsine iletmek için öksürmüştüm, dikkatleri üzerimdeydi.

"Benim anlamadığım bir şey var. Biz bu durumdan etkilenmiyoruz ama siz neden etkilenmiyorsunuz? Geçmişte bu şekilde bir anınız var mı?"

Ben, Felix ve Hyunjin hariç hepsi birbirlerine bakmış sorgulamaya başlamışlardı zihinlerini.

"Küçükken bir hastaneye gittiğimi hatırlıyorum düzenli olarak. Tuhaftı. Belirli testlere girer, aşı olurdum. Ailem bir hastalığımın olduğunu söylerdi ama ne olduğunu bende bilmiyorum."

Minho'nun konuşmalarıyla bakışlarımı yanımdaki bedenine çevirdim.

"Ne sıklıkla giderdiniz? Testlerde neler yaparlardı?"

Anlattıkları üsse geldiğimiz ilk zamanlarda yaşadıklarımızla uyuşuyordu. Ama o zamandan sonra bizim için durumlar daha çok kötüleşmişti. Testlerde fiziksel yaralar alıp yattığımız yerden kalkamadığımız olurdu.

Anlattıkları tek bir yola ulaşıyordu. Ağrıyan başımı ovaladım. Her şey saçma bir kabus gibiydi.

Gözlerim Hyunjin ve Felix'le kesişti. Aynı şeyi düşünüyorlardı.

"Bende kontrol amaçlı giderdim hastaneye. Minho hyungun dediklerinin çoğu bana da uygulanırdı."

Sırayla hepsi Jeongin'i onaylamıştı.

Şaşkın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Kendimi toparlayıp söze girmeliydim.

"Üsse ilk geldiğimiz de bize yapılanların aynısı söyledikleriniz. Dediğiniz gibi belirli aralıklarla bir yıl boyunca bu devam etti. Ya deneye uyumlu olmadınız ya da deneyin fesh edilip bizi yok etmek istedikleri zamana denk geldiniz ve süreç durduruldu."

Şaşkın bakışları yok olmamış daha çok şaşırmalarını sağlamıştı bu. Ailelerinin bundan haberinin olmaması imkansızdı.

Kulaklarımıza dolan sesle saate çevirdim bakışlarımı. Zamanı gelmişti ve ses eskisi gibi yüksek haline dönmüştü.