Sunshine • Lee Know

ep five

Soğuk suyun bedenimden akıp gitmesini izliyordum. Ne kadar bedenim titrese de yetmiyordu kendime gelmemi sağlamaya.

İçim kin doluydu. Onu o halde görmek kaldırabileceğim bir şey değildi.

Onu da kaybetmeye dayanamazdı kalbim. Baygın bedeni aklıma geldikçe delireceğimi düşünüyordum.

Zorlukla duş almış, şimdi ise aynanın karşısında izliyordum yüzümü. Kendimden bile nefret edecek boyuta gelmiştim artık.

Yüzümdeki öfke dolu ifade alaycı bir gülümsemeye dönüştü fakat sorun olan bu ben değildim. Kaşlarımı çatmıştım gülümsemediğime emin olarak. Ürkerek geriye doğru adım atmıştım. O aptal yansıma kaybolmuyordu.

Kulaklarımda dolanan ses beni delirtecekti, aklımı kaçıracaktım.

"Kim olduğunu bul."

Çığlıklarım kahkahalarla bana bakan bedenin sesiyle karışıp zihnimde dolaşıp alay ediyordu benimle sanki.

"Yeter!"

Yanımdaki şampuanı cama fırlatmıştım hırsla. Hâlâ oradaydı kırık camda oluşan o yan tebessüm daha çok korkmamı sağlamıştı sanki. Kendimi yere bırakmıştım korkarak. Cenin pozisyonunda kendimi sarmış ağlıyordum. Islanan kıyafetlerim umrumda değildi. Aklımı kaybetmiş gibi hissediyordum.

"Def ol, def ol, def ol... rahat bırak beni."

"Yoon kendine gel! Kendine gel dedim sana!"

Yüzümü avcunun içine almış gözlerime bakabilmek için savaş veriyordu sanki. Gözleriyle buluştuğum anda ise kendime gelmişcesine dudaklarım mühürlenmişti, konuşamıyordum da artık. Korkunun verdiği hisle hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım.

"Buradayım Yoon, buradayım."

Ne kadar ağladığımın farkında bile değildim. Yorgun bedenimi kucağına almış, odada üzerimi değiştirmeme yardım edip yatağa uzanmamı sağlamıştı. Gözlerim tavandaydı, uzun süre ağladıktan sonra duygularım alınmış gibi hissediyordum. Bu saçmalıklar neyin nesiydi anlamıyordum.

Yatağın ucundan kalktığını hissetmemle gitmemesi için tutmuştum elinden.

"Gitme."

Yüzünde beni rahatlatmak için küçük bir tebessüm oluşmuş yanıma uzanmıştı elimi bırakmadan. Yastıklarımızı birbirine yakınlaştırmış elimi tutmuştu iki eliyle.