¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Küçük kız doğum günlerinin bugün olması dolayısıyla erkenden uyanmış erkek kardeşini uyandırmaya çalışıyordu. Heyecanını paylaşmalıydı onunla.
"Felix, hadi kalk. Pastamızı ilk biz görmeliyiz."
Küçük çocuk kardeşinin konuşmalarına dayanamamış yataktan kalkmıştı homurdanarak.
Aşağı indiklerinde anne ve babalarının hâlâ uyuduğunu görüp odalarına koşturdular. Yatağa atlayıp anne ve babalarını tatlı bir şekilde uyandırmak istemişlerdi. Küçük odada bu küçük ailenin kahkahaları yankılanıyordu.
Çocuklarını kucaklayan çift çocuklarıyla güzel bir kahvaltı yapmış ardından süsledikleri odada oturmuş misafirlerini bekliyordu. Çocuklar ise annelerinin onlara aldığı yeni kıyafetlerini çoktan giyinmiş bahçede heyecanla koşuşturuyordu.
Çalan zille oturduğu yerden kalkıp kapıya ilerlemişti adam. Bugünün güzel geçeceğini umuyordu. Aile dostları gelmişti. Küçük oğulları hiç beklemeden koşturarak bahçeye çıkmıştı, arkadaşlarını özlemişti. Adam bu duruma alışmış güler yüzüyle misafirlerini içeri almıştı.
Çocuklar büyük bir heyecanla oyunlarını oynuyor, yiyecekleri pasta ve alacakları hediyeleri düşünmekten kendilerini alıkoyamıyorlardı.
Hepsi güzel bir gün geçirme umuduyla açmıştı gözlerini bugüne ama olacaklar yüzlerinde korku ve donuk bir bakış bırakacaktı. Hepsi habersizdi bundan.
Aniden çalan kapıyla adam tekrar kapıya gitmiş, kapıyı açtığı gibi alnına kurşunu yemişti. Silahın sesini duyup kapıya koşan eşi ve arkadaşlarının da ondan farklı bir sonu olmamıştı. Yerde yatan bedenlerinde kandan hariç göze çarpan gözlerindeki donuk bakışlardı.
Ailelerini o halde gören çocuklar ağlayarak onların yanına ulaşmıştı. Silahlarını kullanan kişiler bu sefer çocukları kucaklayıp arabaya götürmüşlerdi çığlıklarla.
Çocukların gözlerindeki korku ve ağlayışları o evde çıkan son insan sesi olmuştu. Geriye yanıp kül olan bir ev kalmıştı.
Geldikleri yerde sıkıca tuttukları ellerini bırakmayan çocuklar ağlayarak bir odaya atılmıştı. Hepsi çok korkuyordu. Ölen ailelerinin şokunu üstlerinden atamamışlardı bile. Küçük kız kardeşini ve arkadaşını ağlayarak sakinleştirmeye çalışıyordu. Elinden gelen tek şey buydu.
Açılan kapı hepsine tekrar bir korku salmış birbirlerine sıkıca sarılmalarını sağlamıştı.
Birbirlerinden zorla ayrılan üç çocuk karanlık odalara alınmıştı, karanlık zamanlar başlamıştı böylece.
Korktukları iğneler defalarca kez bedenlerine sokulmuş, minik vücutlarında sayılamayacak kadar çok yara oluşmuştu.
Girdikleri her testten sonra daha kötüleriyle karşı karşıya kalıyorlardı.
