"ဆရာေလးေရ ဆရာေလး"
ၾကားရပါၿပီ အိမ္ေရ႔ွကေန အသံစြာစြာေလးမ်ားျဖင့္ ေအာ္ေခၚေနၿပီျဖစ္ေသာ ကေလးမ်ား၏အသံ ဒါဟာ ရင္ၿငိမ္းအတြက္ေတာ့ နံနက္ခင္းတိုင္းၾကားရသည့္ ခ်စ္စဖြယ္အသံေလးေတြပင္ျဖစ္ေလသည္။
မိမိျပန္မထူးမခ်င္း အဆက္မျပတ္ေအာ္ေခၚေနေသာ ကေလးမ်ားအား ရင္ၿငိမ္းအသည္းယားမိသည္။ထိုကေလးေလးမ်ားသည္ တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္ မိမိတပည့္ေလးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။
"ဆရာေလးေရ သားတို႔ေရာက္ၿပီ"
"သမီးတို႔လည္းေရာက္ေနၿပီေနာ္ဆရာေလး"
"ေအး သားတို႔သမီးတို႔ေရ အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေလ အဲ့ဒီမယ္ စင္ေပၚမွာထိုင္ေနၾကၪီးေနာ္ "
ထိုခပ္စြာစြာအသံေလးမ်ားအား ရင္ၿငိမ္း မီးဖိုးေဆာင္ထဲမွေနကာ အိမ္ထဲဝင္ထိုင္ဖို႔ရန္အတြက္လွမ္းေအာ္လိုက္ရပါသည္။ဝင္မလာခိုင္းမခ်င္း အိမ္ေပါက္ဝကေနေအာ္ေခၚေနမည္မွာက မလြဲဧကန္ပင္ ေတာ္ၾကာေန စာမက်က္ႏိုင္ပဲ အသံေတြဝင္ကုန္မျွဖင့္ ဆရာေလးေၾကာင့္ျဖစ္ေနမယ္။အရင္ေန့ေတြက အိမ္မွာ အေမရိွသည္မို႔ ရင္ၿငိမ္းအတြက္အဆင္ေျပသည္။အခုလို အေမၿမိဳ႔ေပၚသြားတဲ့ေနမ်ားဆိုရင္ျဖင့္ ရင္ၿငိမ္းတစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်ာလည္တိုက္ေနေတာ့သည္။
ယခုလည္း ေက်ာင္းဝတ္စံုအျဖဴအစိမ္းေလးလဲကာ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ဖို႔ မီးဖိုေဆာင္ထဲေရာက္ေနျခင္းပင္ ေတာ္ေသးသည္က အေမအကုန္ခ်က္ခဲ့လို႔ မဟုတ္ရင္ ယေန့ေက်ာင္းကို ေန့လည္မွေရာက္မည့္ကိန္းဆိုက္ေနမည္။
ထမင္းခ်ိဳင္ေလးဆြဲကာ အိမ္ေရ႔ွစားပြဲေပၚက အိတ္ေလးကိုယူရင္း အိမ္တံခါးပတ္ကာ ကေလးေတြထိုင္ေနသည့္ စင္ေလးအနားသို႔ ရင္ၿငိမ္းေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
"ကဲ သြားၾကစို႔ ကေလးတို႔ေရ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာေလး"
"ဆရာေလး သားကို အိတ္ေပးသားကိုင္ေပးမယ္ "
"စမီးကိုလဲ ခ်ိဳင့္ေပး သမီးကိုင္မယ္"
ထိုကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္းျဖင့္ မိမိလက္ထဲကပစၥည္းမ်ားအားေတာင္းေနေသာ ကေလးေလးမ်ားကို ရင္ၿငိမ္း ၿပံဳးၾကည့္ေနမိသည္။
"ေနပါေစဗ်ာ မေလးပါဘူး ကေလးတို႔ရဲ့ ဆရာေလးဘာသာကိုင္ပါ့မယ္ေနာ္"
"ဟင့္ ကူသယ္ေပးခ်င္တာကို"
"ဟုတ္ပါၿပီ ဆရာေလးက ခ်စ္လို႔မသယ္ခိုင္းတာ သိလား ကဲ လာသြက္သြက္ေလးေလ်ွာက္ၾကစို႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
YOU ARE READING
မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း
Romanceေစတနာေတြပို အၾကင္နာေတြယိုဖိတ္ အခ်စ္ေတြပံုေအာေပးခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့... . စေတနာတွေပို အကြင်နာတွေယိုဖိတ် အချစ်တွေပုံအောပေးခဲ့မိတဲ့ နောက်ဆုံးတော့...
