"အေမ ကြၽန္ေတာ္ အနန္႔တို႔အိမ္ခဏသြားခ်င္လို႔"
အိမ္ေရ႔ွတြင္ထိုင္ကာ သင္အူခြာေနေသာ အေမ့အား ကံေကာင္းလွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီေလ ကံေကာင္း"
"သားသိတယ္ ခဏပဲ အျမန္ျပန္လာခဲ့မယ္ဗ်"
"ေအးေအး"
"ေအာ္ အေမ့ ၿခံထဲမွာ ကြမ္းၿခံက ေဘာင္ေတြေျမျပန္ျခစ္ၿပီးသားေနာ္အေမ ကြၽန္ေတာ့အကုန္လုပ္ၿပီးၿပီ ကြမ္းအၫြန္႔ခ်ည္တာကိုလဲ ေနေအးမွလုပ္ေနအေမ"
"ေအးပါသားရယ္ သြားမွာျဖင့္သြား ေအာ္ မာလကာသီးေတြ နင္းကန္စားမလာနဲ႔ေနာ္ ေတာ္ၾကာေန ဖင္ကြဲေနၪီးမယ္ ငါ့သားေရ"
"ဟာ အေမကလည္းဗ်ာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ဆို ရွက္တယ္ဗ် သြားၿပီဗ်ာ"
ရွက္ရမ္းရမ္းထြက္သြားသည့္သားအား ေဒၚႏုႏုရင္ လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။
"ရွက္သြားတာ ငါ့သားက အဟင္း"
အေမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကံေကာင္းမာလကာသီးစားၿပီး ဖစ္တဲ့ကိစၥကို သတိရတိုင္းအၿမဲစသည္။ဘယ္ေလာက္ရွက္စရာေကာင္းလိုက္သလဲဗ်ာ လူေတြၾကားရင္ အရွက္ေတြကြဲရခ်ည္ရဲ့။
ကံေကာင္းခပ္သြက္သြက္လမ္းေလ်ွာက္လာခ်ိန္ အေနာက္ကလွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ ေခါင္းေစာင္းကာအေနာက္ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ကိုႀကီးကံေကာင္း ကိုႀကီးကံေကာင္းေရ"
"ေအး ေစာလားေဆး ေခ်ာ္လဲေနမယ္ဟ ျဖည္းျဖည္းလာစမ္းပါ"
"ဟဲဟဲ ကိုႀကီးကို မမွီမွာစိုးလို႔ေလ အမေလး ေမာလိုက္တာ"
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ ငါ့ေျပာစရာရိွလို႔လား"
"အခုဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"ထူးထူးတို႔အိမ္ လိုက္မလား"
"ငါလည္း အဲ့ဒီအိမ္သြားမွာ အစ္ကိုကံေကာင္းနဲ႔အတူသြားမယ္ ၿပီးေတာ့ေျပာစရာလဲရိွတယ္ ဟိုေရာက္မွေျပာမယ္"
"မင္းကလည္း ခုေျပာေတာ့ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ဟိုေရာက္မွေျပာမယ္ပါဆိုဗ်ာ လာပါ ျမန္ျမန္သြားၾကစို႔"
"ၿပီးေရာကြာ"
ထို႔ေနာက္ႏွစ္ေယာက္သား သုတ္ေခ်တင္ကာ ထူးထူးတို႔အိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
"အနန္႔ေရ ထူးထူးေရ ေဝ့ဖာထီးေရ "
"လာေဟ့ အနန္႔တို႔ၿခံထဲမွာ ခုည မဲဇလီဖူးသုတ္စားၾကမလို႔ ခူးေနၾကတာ လာခဲ့ၾက"
"လာၾက လားလား နဲ႔ ကိုႀကီးကံေကာင္းပါ လိုက္လာတာလား"
YOU ARE READING
မေတ္တာတရားတို့ဖြင့် နှောင်ဖွဲ့သော ချစ်ခြင်း
Romanceေစတနာေတြပို အၾကင္နာေတြယိုဖိတ္ အခ်စ္ေတြပံုေအာေပးခဲ့မိတဲ့ ေနာက္ဆံုးေတာ့... . စေတနာတွေပို အကြင်နာတွေယိုဖိတ် အချစ်တွေပုံအောပေးခဲ့မိတဲ့ နောက်ဆုံးတော့...
