ÖYKÜLERİM

BAĞIMLI ANNE

   Yazın beyni eritecek kadar sıcak bir gününde, yürümeye yeni başlamış çocuğuyla birlikte yürüyüşe çıkan kadın; sahilde ilerlemekteydiler.

Annesi çağın yeni illeti olan telefonuna bakmaktan çocuğunu unutmuştu. Çocuk ise ilk defa gördüğü gemilere haşyetle bakmaktaydı.
Tam o esnada ayağı takıldı ve denizi boyladı.

Haykırışından çocuğunun düştüğünü anlayan kadın; telefonundan bir lahza uzaklaşıp, ne yapacağını bilmez halde sağa sola koşuşturuyor ve yardım umarcasına bağırıyordu.

Yürümeyi bile tam sökememiş olan çocuk, çırpınmaktaydı. Çocuğun düştüğünü gören, geminin güvertesindeki adam; hiç düşünmeden suya atladı, çocuğu kurtardı ve gemiye çıkardı.

Gemide birkaç suni teneffüsün ardına, çocuk ancak kendine gelebildi. Telefon bağımlısı anne koşarak geminin güvertesine kendisini attı.

Çocuğu kurtaran adam; "Siz nasıl bir insansınız ki elinizdeki aptal aygıttan gözünüzü ayıramamakta ve şuncacık çocuğu kendi haline bırakmaktasınız." dedi.

Kadın perişan halde evladına sarılırken, kendisine yöneltilen soruyu cevapsız bıraktı.

Çocuğunu yıllardır görmüyormuşçasına sarılmasının ve sevmesinin ardına, evladını kurtaran adama; "Çok teşekkür ederim. Siz olmasanız ne yapardım." dedi.

Adam aşağılayıcı bir bakışın ardına "Kim olsa aynını yapardı lakin neden üstün bir görev olan anneliğinizden ödün vermektesiniz?" dedi.

Kadın ise anlamamışçasına; "Ben yüzme bilmem ki" dedi. Adam; "Mühim olan yüzme bilmemeniz değil, evladınıza sahip çıkmanız gerektiğidir." deyip, annelikten anlamayan birine, annelik namına yapması gerekenleri anlatmaya çalıştı.

Anne mahcup bir halde "O kadar haklısınız ve ben o kadar haksızım ki az kalsın bir illet uğruna evladımı kaybedecektim." dedi.

Adam başını sağa sola salladı ve "Umarım bir daha bu zalim illete verdiğiniz kadar, çocuğunuza da değer verirsiniz. Hadi şimdi çocuğunuzu alıp gidin buradan." diyerek çıkıştı.

Verecek bir cevap bulamayan kadın, çocuğunu alıp gemiden indi ve eve doğru ilerledi.

Arkasına baktı ve artık gemideki adamın göremeyeceği kadar uzakta olduğunu anladı. Sonra telefonunu çıkarıp, uzaktaki sevgilisinden gelen mesaja cevap verdi.

Bağımlılıktı işte, hem çocuğu da ölmemişti. Ölse ne olurdu sanki, hayata bir daha mı gelecekti? Birkaç gün ağlar sonra uzaktaki sevgilisiyle yenisini yapardı...