Unicode
"ဟင်...."
ဒါကယုန်ဖြူလေးမလား ... နှစ်ကာလများစွာစောင့်စားခဲ့ရသော မိမိ၏ နှစ်လုံးသည်းညှာလေး။
"မင်း......ယန္တရာ"
......ဝုန်း.....
ဝုန်းခနဲထရပ်လိုက်သည့် ကောင်လေးကြောင့် မဟာလန့်သွားသည်။ဒီကောင်လေး ဘာလုပ်ဖို့ထရပ်တာလဲ နေမကောင်းဘူးလည်းဆိုသေး။
"ကောင်လေး"
မိမိရှေ့မှ ယုန်ဖြူလေးကို မည်မျှကြာအောင်ကြည့်မိနေသလဲမသိ။ စကားသံချိုချိုလေး ကြားရမှ အသိကဝင်လာသည်။
"ဟုတ်"
"Boss ကျွန်တော်အပြင်ကပဲ စောင့်နေပေးမယ်"
"အေးအေး"
မိမိရှေ့သို့ရောက်လာသည့် ကိုယ်သင်းနံ့လေးကြောင့် ယန္တရာ့ နှလုံးခုန်သံတွေမူမမှန်ချင်တော့။
"မင်း ဖျားနေတာမလား လှဲနေလေ ငါကြည့်ပေးမယ်"
"ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ"
"ကောင်လေးလေ မကြိုက်ဘူးလား "
"ကြိုက်တယ်"
" မင်းကိုငါပြောနေတယ်လေ လှဲလိုက်လို့ ငါ့စကားကိုနားမထောင်ဘူးလား ခုလှဲလိုက် "
"ဟုတ်"
မဟာသူ့အနာကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ဆရာမက သေချာချုပ်ပေးလိုက်ပေမဲ့ ဒီကောင်လေးအငြိမ်မနေဘူးလားမသိ။ချုပ်ရိုးက ပြုတ်လုလုဖြစ်နေသည်။ ပလာစတာလဲ အသစ်လဲမည့်ပုံမပေါ်။ပေးလိုက်တဲ့ဆေးကိုပင်သောက်ရဲ့လားမသိ။ကလေးလည်းမဟုတ် နေရာတကာလိုက်ပြောနေရအောင်။
"မင်း ..ဆရာမပေးလိုက်တဲ့ဆေးကိုရော မသောက်ဘူးမလား မင်းမလိမ်နဲ့နော် ငါ့ကို ..မှန်မှန်ပြော "
"မသောက်ချင်ဘူး"
"ကျစ်! မင်းက ကလေးလားဟမ် ဆေးမသောက်ချင်ရအောင် အပေအတေလုပ်နေတော့ရော မခံစားရတော့ဘူးတဲ့လား၊ ပြောစမ်း ငါ့ကို.. ခုပဲဖျားနေပြီမလား"
မဟာ ဒီကောင်လေးကို တွေ့တော့ အံ့သြမှုနဲ့အတူ ဝမ်းသာမှုကိုပါ တပြိုင်နက်ခံစားလိုက်ရသည်။ ဒါတင်မကသေး အဖျားတက်ထားပုံရသော မျက်နှာရဲရဲလေးကြောင့် အလွန်ပဲစိတ်ပူသွားရသည်။အရင်ကလည်း ဆူနေကျမို့ မဟာဆူပစ်လိုက်သည်။
!["မျှော်လင့်မထားခဲ့သော" [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/291590481-64-k469710.jpg)