Akşam üçümüzde masanın etrafında oturmuş yemek yemeye çalışıyorduk. Sadece bu gün onlarla vakit geçireceğim sonra eskiden yaşadığım bölüme gidebilirler.
Sessizce yemeğimi karıştırırken en büyük abim konuşmaya başladı.
-Özür dilerim.
-?
-Bu hayatta ve önceki hayatlarında yaşadıkların için özür dilerim.
-Sen nereden...
-O gün hapisha'eyi terkedince her şey beynime aktı ve ben, ben gerçekten böyle olduğunu bilseydim...
-Benim için ne hatırladığınız veya ne kadar pişman olduğunuz farketmez. Ben uzun zaman bekledim ama siz geç kaldınız.
Bu sefer Theodore konuşmaya başladı.
-Neden bizi geri getirdin?
-Alice için sonuçta her zaman onu bekliyordunuz. Bir gün kapıdan girmesini ben de bir sürpriz yapayım dedim.
-Sadece bu yüzden mi?
-Evet başka ne bekliyordun?
-Ben sadece mutlu bir hayat istiyorum. Ve bunun uğrunda bana kötü davrananlara misilleme yapabilirim. Eğer aynı fikirdeysek burada sessizce rahat bir hayat yaşayın.
Kalbim yine yumuşadı. Buna izin vermemeliyim. Taşlaşmış kalbim acıyı hala hissediyor ve bu vücudumun her noktasına iletiliyor.
Özlem. Bu bir ailenin özlemi. Asla sahip olamayacağım bir şeyin özlemi. Sözlerimi bitirince odama çekildim.
Soğuk bir kış gecesi. Hava hiç bu kadar soğuk olmuş muydu?
***
Gülmenin sırası değildi ama güldü.
Ve sessizce gülümserken kırmızı gözleri aniden ağırlaştı. Gözlerine bir sıcaklık bastı.
En sonunda damlayan göz yaşlarına dönüştü. Yinede göz yaşları buz kadar soğuktu.
Soğuk bir şekilde ağladı. Sanki kış gecesi kendisiymiş gibi.
***
Yeter artık bu son. Onlar yüzünden daha fazla üzülmeyeceğim.
Dışarıdan bakan biri bu duyguları saçma bulsada değil. Acıtıyor. Çok çalıştım çabaladım, acı çektim, öldüm kendi canımdan vazgeçtim ama hep başarısız oldum.
Şimdi her şeyden vazgeçmeye karar verince neden bana bunu yapıyorlar? Ben hala etten kemikten bir insanım.
Tekrar güvenme istiyorum ama yaşamak için onlardan nefret ediyorum.
Bir ailenin sıcaklığını merak ediyorum. Sevilmek istiyorum. Ama delirmemek için onlardan nefret ediyorum.
Belki de çoktan delirdim. Ya da hepsi bir rüyamı. İlk hayatımda kimdim? Orada bile terk edilmiştim.
Bu adil değil. Bu adil değil! Tanrı benden ne istiyor?
Çok uzun zaman önce dua etmeyi bıraktım. İse yaradığını sanmıyorum çünkü eğer bir tanrı olsaydı bana böyle davranmazdı.
En azından bu döngüde ölmeme izin verirdi ama döngü hiç bitmedi. Döngü beni içine hapsetti ve tanrı bile beni yalnız bıraktı.
O zaman neden ona dua ediyim. Varolmak istemeyen bir kişi yaratıcısına teşekkür etmez.
Göz yaşlarım dökülürken bir anda kafam sallandı ve bilincim kaybolmaya başladı.
_______
Yazar:Villainesssss
YOU ARE READING
Pişman olma sırası artık sizde
Historical FictionKaranlıkta çok zaman geçirdi. Artık o bile ne kadar olduğunu bilmiyordu. Sonuçta hiçbirşeyi değiştiremedi. 4. kez yine soğukta yalnız başına gözlerini kapattı. Elise 5. kez gözlerini açtığında bu sefer aynı hatayı tekrar etmeyecekti. Artık yaptığı...
