Uyandığımda o edki yatakta değil rahat bir yerde yatıyordum. Ayağa kalktım ve etrafıma bakındım. Burası neresi?
Dışarı çıktığımda hala duvarda olduğumuzu gördüm ve odanın bulunduğu bölge kesinlikle prensin bölgesi!
Sakin olalım ve düşünelim. En son ne oldu? Uhh Dövüştüm evet Samuel'le Düello yaptık!
Ben ayakta durmuş düşünürken hizmetçi elinde su dolu bir leğenle bana doğru geldi ve beni uyanık görünce bağırdı.
-Majesteleri uyandı! Majesteleri iyi misiniz?
Bu duygu gösterisi de ne. Daha önce hiç böyle karşılamadım.
-Bana neler olduğunu anlatabilir misin?
-Majesteleri kötü büyücüyle tek başına dövüşüp onu yendi değil mi?
-Ahaha sanırım.
Sadece bir çizik atabildim. O da şansa.
-Ne zamandır uyuyorum?
-1 hafta.
-Ne bir haftamı dedin!?
Ben bir hafta uyuduğuma isyan ederken diğerleri içeri girdi.
-Sonunda uyandınız Majesteleri. (Edmund)
Herkes bana hüzünlü birer bakış attı.
-Hey daha ölmedim neden öyle bakıyorsunuz?
-Bir kez daha bayılırsın doktor bizi öldürecek ama. (Milo)
-Savaş bitti değil mi?
-Evet. Senin sayende bitti. (2. Prens)
-Yarın başkente dönüyoruz. (Cesar)
-Anladım. Ben en iyisi odama döneyim.
-Buna gerek yok hastasın.(2.prens)
-O zaman teşekkürler Majesteleri.
Biraz daha yattım. Kalktığımda kürt gibi açtım. Zil mi? Deneyeyim mi bu şey filmlerdekine benziyor. (Dük olduğunu unuttu)
Bu şekilde zili sakladım ve içeri elinde tepsiyle bir kız girdi. Ahh o bu sabahki hizmetçi.
-Majesteleri daha iyi hissediyor musunuz?
-Evet.
Woah yemek çok iyi. Ordu yemeğinden sonra bu gerçekten ziyafet gibi.
Yemeğimi bitirince ayağa kalktım ve biraz yürüdüm. Geri döndüğümde eşyalarım çoktan toparlanmışt. Hekesin bir anda böyle davranması garip.
Beni yolda gören hizmetçiler veya askerler bana selam verip gülümsüyorlar. Neden böyleler?
Son Düelloda yeterince hırpalandım yani ahh gerçekten anlamıyorum.
Dur hizmetçi kız bana ne demişti? Koptu büyücüyü yendiniz ve Savaş bitti.
Bir ihtimal beni kahramanları olarak mı görüyorlar!? Dostlar gerçekler iç açıcı değil. Sadece bir çizik attım.
Bu akşam ordunun kutlama partisi var. Ve neredeyse başlamak üzere. Üzerimi değiştim ve partinin yapılacağı alana yöneldim.
Çoktan herkes masalara oturmuş likör içiyordu. Benim geldiğimi görünce benide bir masaya çektiler.
-Majesteleri sizde için!
Elimde koskocaman bir bardak tutuyordum. Kafama diktim ve etraftaki bağırış sesleri arttı.
Bir yerden sonra modem bulanmaya başladı bu yüzden bir yürüyüş yapmaya karar verdim.
Ahh ayakta duramıyorum. Sanırım biraz fazla kaçırdım. Bir ağacın altına kustum ve arkamı döndüğümde 'bump'
-Oww. İyi misiniz?
-Dük.
-Bu ses...Samuel!
-Hahahaha. Beni bu haldeyken bile tanıdın mı?
Kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım.
-Hey neden senden 2 tane var ne büyüsü yaptın!?
-Pfft. Geri dönmelisin.
-Bu seni ilgilendirmez hick.. Hick.
Hıçkırık tuttu. Tamam o zaman kampa gidelim.
-Kamp diğer tarafta..
-Biliyordum zaten.
-Sen umutsuz vakasın.
Elimi tuttu bur anda kampın yanına ışınlandık.
-Kötü büyücüyü öldüren büyük kahraman bugün için teşekkürler.
Artık karşımdakini seçemiyordum. Sadece bir masaya gidip uyudum.
Yarın başkente döneceğiz. Savaş sonunda bitti. Tatil alanım... Bunun hakkında konuşmak istemiyorum kalbim ağrıyor.
Neyse şimdi biraz daha uyuyacağım. Hadi herkes işine!
_______
Yazar:Villainesssss
BẠN ĐANG ĐỌC
Pişman olma sırası artık sizde
Tiểu Thuyết Lịch SửKaranlıkta çok zaman geçirdi. Artık o bile ne kadar olduğunu bilmiyordu. Sonuçta hiçbirşeyi değiştiremedi. 4. kez yine soğukta yalnız başına gözlerini kapattı. Elise 5. kez gözlerini açtığında bu sefer aynı hatayı tekrar etmeyecekti. Artık yaptığı...
