Şato bayağı büyüktü. Muhtemelen çok eski bir tarihe sahip ama bu kadar eski bir ev için yine de çok iyi görünüyor.
-Burası tam olarak nerede?
-Şuan bulutların üzerindeyiz.
-Haha komik... Dur ciddi misin?
Hemen en yakın cama koştum. O ciddiymiş! Aşağı baktığımda karıncalardan bile küçük gözüken kasabaları gördüm.
Demek o yüzden kimse onun nerede uyuduğunu bulamadı.
-Bu çılgınca!
-Tura devam mı edeceğiz yoksa dönmek mi istiyorsun?
Hmph.
-Geliyorum.
Biraz daha yürüdük. Burada bir sürü oda olmasına rağmen odalar boştu. Garip bir stili var.
Yatak odasında sadece bir yatak ve yatağın yanında bir masa var. Ama sandalye yok.
Geçtiğimiz odalarda sadece bir mutfak olduğunu gördüm. Aynı zamanda hizmetçilerin kalması için odalar vardı.
-Onlar Şeytani Canavar değil mi neden odaları var?
-Böylece onları gerçek bir insam gibi düşünebiliyorum.
Bu ne demek?
-Yıllarca uyuduktan sonra en azından bir insan görmek istiyorsun. Yalnız olmadığını doğrulamak için veya sadece delirmemek için.
Zor bir hayat yaşamış. Kendini ne kadar izole etmeye çalışmışsada yine de birinin varlığını özlüyor.
-Bundan sonra onlara ihtiyacın yok.
-?
-Ben varım...
-!
-Sonra gruptaki diğer insanlar var.
-Haa. Ama siz gittikten sonra ne olacak?
-Tanrıçayı öldürmeyecek miyiz?
-Ama o ölünce bende kendimi...
-Sonrasında kötü karakterler sonsuza dek mutlu yaşadı ile bitecek.
-Pfft. Rolünü seviyor olmalısın.
-Rol?
-Kötü karakter olmayı.
-Nope. Alice olarak doğsaydım herkesten koşulsuz sevgi alıp bir prensle sonsuza dek mutlu yaşardım.
Söylediklerimi duyunca bir anlığına yüzü sertleşti ama sonra normale döndü.
-Şuan herkes onu seviyor mu?
-Hayır ama benim uğraşlarım yüzünden yoksa...
-Peki. Demekki o olmasanda mutlu olabilirsin. Ve prense gelince etrafında onlardan daha iyileri var.
-Pfft. Teşekkürler. Senin böyle bir yanın olduğunu bilmiyordum.
-?
-Daha demin beni rahatlatmaya çalışıyordun değil mi?
-Hayır sadece depresyona girip savaşı mahvetme diye.
-Tabi ki öyledir. Ama biliyor musun içinden bir his bu savaştan sonra ikimizinde huzur bulacağını söylüyor.
-O zaman içindeki sese güvenmekten başka bir çarem yok.
Bu gün şatoyu gezdik sohbet ettik ve eğlendik. Şimdi birbirimize daha yakınmışız gibi hissettiriyor.
Aynı zamanda tam manasıyla bir psikopat değilmiş. Daha çok depresyona girmiş bir neet'e benziyor.
_________
Yazar: Villainesssss
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pişman olma sırası artık sizde
Historical FictionKaranlıkta çok zaman geçirdi. Artık o bile ne kadar olduğunu bilmiyordu. Sonuçta hiçbirşeyi değiştiremedi. 4. kez yine soğukta yalnız başına gözlerini kapattı. Elise 5. kez gözlerini açtığında bu sefer aynı hatayı tekrar etmeyecekti. Artık yaptığı...
