Ben bu imparatorluğun Veliaht prensiyim. Bu yüzden sürekli sıkıcı eğitimler aldım. İnsanlar her zaman beni övdü.
Aynı sıkıcı dairede gelene kadar farklılık yoktu. O gün Av partisinde bir leydi ayı yakalamıştı. Bu beni şaşırtmıştı ama bu kışi Elise Castillo'ydu.
Ona karşı direk bir kinim olmasada direk Castillo ailesinden nefret ediyordum özellikle abilerinden. Ama o gün yaptığı şaka kesinlikle müthişti. Av kraliçesini abileri olarak ilan etti.
Açıkça tarihte böyle bir olay olmamıştı. Ve sonraki olay daha da şok ediciydi. O ara abilerini yerin dibine sokup çıkardı.
Sonrasında diğer aristokratlarla uğraşmaya başladık bu zevkliydi. Hayatım karanlıktan toz pembeye dönmüştü.
Kız beni şaşırtmayan garip bir isteğe sahipti. Evlenmemek istiyordu. Bu imparatorluğun kurallarına aykırı olsada bir sonraki benim yani sıkıntı olmamalı.
Günler böyle geçerken savaş çıktı. Savaşa ilk gönderilecek aile Castillo dükalığıydı. Başı olarak onun da gitmesi gerekiyordu.
Benim tek yapabileceğim gidişini izlemekti. Bu beni biraz üzsede yapacak bir şey yok değil mi?
Savaş gü lerce devam etti ve sürekli olum haberleri geliyordu. Düşman duvara dayanmıştı ve herkes durmadan savaşıyordu.
O gün gerçekten istemediğim bir şey oldu. 2. Prensin ordusunu destek olarak istediler. Politik olarak düşmanım.
Tahta ne kadar hevessiz olsada taht için savaşıyor. Sanırım guclenmek istiyor ve korktuğum şey bir savaşta ölüme kaza süsü vermek daha kolaydır.
Yinede düşündüğüm şey olmadı. Geri döndüğünde ilparatirdon özel bir ödül vermesini istedim. Sonuçta savaş kahramanı ve böylece garip isteği yerine gelecekti.
En sonki baloda olanlarda o kızın kötü olduğunu biliyordum ama bir şekilde onu korumak istedim ve gidip Elise'e sinirlendim.
Bana bir çok yaşam borçlu. Bu sözler gözümü açtı. Bir çok yaşam ha. Anılar beynime aktı. Öncelikle ne demek istediğini anladım ve sonra...
Sonra sadece kendime acıdım. Sahte biri için bir çok kez tahttan vazgeçtim ve masum birine zarar verdim. Komiktir ki daha demin yine aynı hataya düştüm.
Demekki o da geçmişi hatırlıyor. Beni korkutan parça buydu. Ne kadar gülerek gülelim aramızda hep görünmez bir sınır vardı.
Nedeni buydu demek. Şuan için bu sıkıntı değil çünkü hakettiğimi buluyorum. Onun hala yaşam enerjisi kaldığı için şanslıyım. Hayır hepimiz şanslıyız.
Şimdi ona yaklaşmam imkansız olacak. Muhtemelen uzun bir süre kimseyi gerçekten sevemeyecek.
Bunun suçlusu ben ve diğer herkes. Bilmeden konuşanlar, eleştirenler ve olayı çıkaranlar.
Bir ağaç sırf üzerindeki tek yeşil yaprağı düşürmek için sallandı. Dallarıda ona destek verdi. Üzerindeki sarı yapraklarda sürekli onu aşağı itti.
Yeşil yaprak düştü ve diğer dala tutundu. Bu birkaç kez devam etti ama şuan korktuğum içimdeki bu garip his.
Sanki bu dal yeşil yaprağın tutunabilecegi son dalı gibi. Sanki altında başka bir dal kalmamış gibi. Onu seviyorum yani onu gerçekten seviyorum bu yüzden en azından bu hayatta ona yardım edeceğim.
Böylece diğer hayatın olursa yine beni bul.
_______
Yazar:Villainesssss
YOU ARE READING
Pişman olma sırası artık sizde
Historical FictionKaranlıkta çok zaman geçirdi. Artık o bile ne kadar olduğunu bilmiyordu. Sonuçta hiçbirşeyi değiştiremedi. 4. kez yine soğukta yalnız başına gözlerini kapattı. Elise 5. kez gözlerini açtığında bu sefer aynı hatayı tekrar etmeyecekti. Artık yaptığı...
