Neverland

Dide ve Babacıklar!

--------- VOTE VE YORUM BIRAKMAYI UNUTMAYIN------

GÜNÜMÜZ....

Dide elindeki valizi çekiştirirken ağzındaki sakızın karpuz ve çilek tadına gülümseyip daha da hızlı çiğnemişti ağzında.Üniversiteyi kazanmak güzeldi aslında...Aslında kazanacağını beklemiyorken bir anda kazanmak çok daha güzeldi!

Dide üzerindeki dar kesim kot tulumun askısı omzundan düşerken içindeki pembe renkli tişörtüyle tebessüm etti kendine. Mavileri ve siyah saçlarıyla,hokka burnu ve kızarık dudaklarıyla birlikte bugün kendini beğenmişti. Küçük bir bebek gibi giyinmek hoşuna gidiyordu çünkü...

Pars'ın da dediği gibi o hep "göz bebeği" idi ismi gibi.

Dide ağzındaki karpuz tatlı sakızı çiğnerken zile bastı ve "yeni ev arkadaşının" kapıyı açmasını bekledi bir süre.

Tamam..

Pars ile lisenin son gününden bu yana araları limoniydi. Pars artık Dide'yi sevmiyordu hatta istemiyordu bile. Oysa Pars söz vermişti...Lakin herkes gibi o da Dide'yi bırakmıştı uzun yılların sonunda.

Dide hüzünle dolan mavileri ile burnunu çekerken tatlı bir sesle fısıldadı. "Kim bebeğini terk edip gider?Ama bebekler geri gelir..Üstelik leyleksiz geldim!"

Pars kapıyı aralarken Dide tatlı bir tebessümle eve adımladı. "Hoşgeldin yok mu !"dedi tatlı parfüm kokusu ve karpuz çilek kokulu nefesiyle Pars'ın yanağına bir öpücük kondurup.

"Hoşgeldin..Dide.."dedi Pars hiç de hoş karşılamazken bu yeni ev arkadaşını.

Zira anne ve babası "Dide senin üniversitene geliyor,evde yer aç seninle yaşayacak sahip çık!"diye azarlar çeke çeke Pars'ın bekar hayatını tamamen baltalamışlardı.

Pars her daim bebek kalan Dide'nin kızarık dudaklarına bakınırken sıkıntılı bir nefesle buyur etti içeriye. "Geç içeri Dide.."

Dide dudakları titreyip bükülürken poposunu savura savura çekti valizini odaya. İnsan bebeğine böyle mi davranıyordu gerçekten? Pars ne ara bu kadar taş kalpli olmuştu ki!

"Seni sonsuza kadar seveceğim Pars.."diye mırıldandı odaya girerken çocuksu bir kahkaha savuran Dide. "Ya da belki sevmem! Çünkü küstüm seninle."

"Benimle küstün ama benimle yaşamaya geliyorsun?"dedi Pars tebessümle. "Pekala."

Dide onun sarıya çalan kumral saçlarına ve elalarının kehribarlı çizgilerine bakınırken uzun boylu oğlanın yapılı vücuduna göz gezdirip kikirdedi. "Olsun ben sana küsemem ki!"

Pars sabah uyanıklığı ile dağınık hale gelmiş saçlarını düzeltirken. "Ben okula gidiyorum tek gelir misin? Bırakayım mı seni?"

"Arkadaşlarına bu benim bebeğim diye tanıtmayacak mısın beni?"dedi Dide dudaklarını büzüp kot tulumunu düzeltirken.

"Dide.."

"Beni korumana ihtiyacımmmm var..."diye mırıldandı Dide kikirdeyip. "Bu yüzden senin yanına geldim.."

"Neden küstüğümüzü hatırlamıyor musun sen?"dedi Pars üstüne basa basa. "Büyü!"

"Büyüt.."diye mırıldandı Dide kollarını Pars'a dolarken. "Büyüt beni..Ben senin bebeğinim ve beni korumana ihtiyacım var hep!"

"DİDE!"

"Var olmayan ülkeye giden çadırı da kurar mıyız!"dedi koltuklara çıkıp zıplamaya başlayan Dide cebinden çıkardığı lolipopu ağzına alırken. "Birlikte evcilik oynarız sonra..."