ESARET

Bölüm 3

🕊🕊

Bileğimi tutan güçlü ele bakamadan kendimi ateşin üstünde atlamış bir vaziyette buldum.Şaşkınlık içinde başımı kaldırıp baktığımda kara hareler kahveliklerimi sahiplenircesine bakıyordu.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atarken sakinleşmek adına derin bir nefes aldım.Bu tarz yakın davranışlara alışkın değildim ,karşı cinsle hep bir mesafem vardı ama ne hikmetse daha bugün tanıdığım adama karşılık kendimi kontrol etmeyi beceremiyordum.Kara hareler gözlerime hala bakmayı sürdürdüğünde o an tek hissettiğim şey yıllardır yüreğimi kanatan yaraların kapanması için Allaha ettiğim duaların kabul olduğuydu.Ateşin üstünden atlamadan önce içimden ettiğim duayı duymuş gibi bileğimden tutup benimle birlikte atlamış olması sanki  hissettiğim duygunun mührüydü.

İç ses : Adama öyle güzel bakmayı kes Leyla ,oldu olacak gelinliğini de giyip ne zaman evleniyoruz de !

Yüzümdeki o şapşik gülümsemeyi güç olsa da bastırıp kara harelere ters bir bakış atttıktan sonra sinirli bir tonda konuştum

-Ne yaptığını zannediyorsun sen ?

-Duana ortak oldum,ne dilediysen paylaşacağız artık.

İma dolu bir tonda konuştuktan  sonra göz kırptı.Tam cevap verecektim ki Dewran abi araya girerek yemeğe gitmeyi teklif etti.Gün boyu ayakta olmanın vermiş olduğu açlıkla gözlerimden sanki ışık fışkırdı.Eyşan hemen olur derken Bahoz da onaylar anlamda baş salladı.Az önce olan şeyin heyacanı bedenimi sarmalarken  yan yana yürümeye başladık.Dewran abi ve Eyşan önde ilerlerken ilk kez gerçekten mutlu olduğum bugünü ölümsüzleştirmek adına kısa bir video çektim.Kara hareler tepkisiz bir şekilde beni izlerken ben ona bakmamak dışında etraftaki her şeyin fotoğrafını çektim.

İç ses : Utandın anladık da sakın sakarlaşma ,adamın o niyeti olsa bile vazgeçer

Ben utanınca ne yapacağımı bilemezdim ve bu yüzden çok sakarlaşırdım.Ne yapayım ya alışkın değildim ki böyle hissetmeye.Yüreğim bir başka çarpıyordu ,bu hiç normal değildi.Daha bugün tanıştığım biriyle böyle yakınlık kurmam doğru değildi ama neden böyle hissediyorum ki ? İç sesime sorsam kesin bana "yapma etme akıllı ol "derdi.İç sessler normalde duygusal konuşması lazımken benim ki mantıkla hareket ediyordu.Yahu ben güçlü görünsemde içten içe çok duygusal biriydim.Evet bugüne kadar her şeyin üstesinden geldim çünkü benim kimsem yoktu ,güçlü olmaya mecburdum.Kalbim beklediğim kişinin o olduguna dair hızlı atarken iç sesim geçmişte yaşadığım acılardan ders çıkartmamı söylüyordu.En iyisi mesafemi korumaktı ,eğer yanılıyorsam bir kez daha ayağa kalkmaya gücüm yoktu.

Arabaya yaklaştığımızda Eyşanla arkaya geçip oturduk.Dewran abi direksiyona geçerken Bahoz yanına geçip oturdu.Eyşan gözlerime gülümseyerek baktığında sadece omuz silktim.Eve gidince eminim beni köşeye çekip sorgulayacaktı, valla şimdilik yemek yemek daha önceliğimdi.Yaklaşık bir yirmi dakikanın sonunda yöresel bir mekana geldiğimizde Eyşan yanıma Bahoz ise karşıma geçip oturdu.Kara hareler gözlerime baktığında heyacanlanıp elimin yakınındaki tuzluğa çarptım

İç ses : Battaniye olsaydı da içine girip hiç çıkmasaydım.Bardaklara dikkat et bari !

Tuzluğu düzeltirken kara hareler masumca gülümsedi,bu gülüş neden içimi ısıtıyordu ki !Kendimi gelmeliydim,tam başımı çevirecektim ki konuştu

- Ne yiyeceksin ?

İç ses :Heyt be öküzlükten şuan ayıcık olmaya terfi etti ,ha leyla ?

-Ciğer ama bol acı biberi de olsun

Sorusuna karşılık verdiğim cevapla garsonu çağırıp siparişleri verdi.Bu ilgili tavıra hayatımda hiç alışık değildim.İçimde yeşermek isteyen filizler heyecanla olanları izlerken Eyşan ve Dewran abi kendi aralarında konuşuyordu.Ne konuştuklarını kalbimin sesinden pek anlamıyordum.Siparişler gelip servis edildiğinde daha fazla dayanamayıp lavaşımdan küçük lokma yapıp yedim.Boriton sesi işittiğimde başımı kaldırıp baktım