ESARET

Bölüm 27

Not :Çalıştığım için yeni bölüm atmam uzun sürdü ancak telafisi için çok uzun bir bölüm yazdım.Sınır dolduğu taktirde yeni bölüm gelecektir,iyi okumalar...🌼💕

#Sınır :220 vote 500 yorum

Medyada :Leyla Miroğlu 🕊

🌼🌼🌼🌼

Ruhum sanki can çekişiyordu,alınan her bir nefesin ciğere nasıl batarmış şimdi anlıyordum.Ailem dediğim Bahoz'un bizimkiler gibi beni sevmeye değer görmemesi ihtimali canımı yakıyordu.Derin bir nefes alıp verdikten sonra duyduklarımı zihnimde bir kez daha sorguladım.Doğru olabilir miydi ?kalbim bas bas "hayır" diye acıyla haykırıyordu.Kara harelerine vurgun olduğum adam beni sevmiyorsa neden gözlerime sıcacık baktı ?Neden sevdiğine inanmama izin verdi ?Neden köy düğününde alnımdan öpüp herkesin beni ciddi ciddi eş sıfatında görmesini sağladı?Her şeyi geçtim,ya insan sevmediği birine dokunur muydu?Sevişirken o kadar istekli ve tutkuluydu ki bunun sadece cinsellik için yapması mümkün değildi.Öyle ki istese evlenmeden sürdürdüğü bekar hayatına devam ederdi.Ona kul köle olabilecek birbirinden güzel ve buranın kurallarına baş kaldırmadan kabul edecek kadınlar varken neden benim gibi biriyle evlenmek istesin?

Kendi içimde sorduğum hiç bir sorunun cevabı Bahoz'un sevgisiz olduğunu göstermiyordu.Muhtemelen genelde yapılan evlilikler duygu temelli olmayan görücü usulü olduğu için bizim evliliğimiz üzerinde kendilerince yorum yapıyorlardı.Hem benim Bahoz'um öz ailemin bile sahiplenmediği kadar beni kendinden sayıp hiç vazgeçmedi.Göğsünde evim olan adamdan yeni tanıdığım insanların kulaktan dolma bilgileriyle söyledikleri sözlerle şüphe edemezdim.Hem onlar beni sevip sevmediğini nerden bilebilirdi ki ?Bahoz çok yakın olduğu dostuna bile hislerini anlatacak bir adam değildi.

Yersiz bir kuruntunun yüreğimi paramparça etmesine izin vermeyecektim.Çocukluğum bana verilmeyen bir sevgiyi başkalarına nasıl verildiğini izlemek ile geçti.İlk kez hayat bana tamda asla sevdiğim tarafından sevilmeyeceğimi kabullendiğim bir vakitte karşıma bir çift kara gözleri çıkardı.Hep bir ailem olsun isterken Bahoz bana hep "benimdin sadece yeni kavuştuk" diyerekten yaklaştı.Şimdi ise deliler gibi sevdalandığım adamın karnımda çocuğunu taşıyordum,kurduğum ailenin asla dağılmasına izin vermezdim.Zaten yıllarca anne babam olmasına rağmen kimsesiz gibi bir köşede sadece başkalarının hayatlarını izleyip yardımlarına koştum.Bahoz varken kendimi kimsesiz gibi hissetmiyordum,artık sevdiğim adamla kurduğumuz ailede mutlu olmak istiyordum.

Daha fazla olduğum yerde durup düşünerek dikkat çekmemek için mutfağa geçtiğimde Bahoz'un bana olan sevgisinden emindim.İki elti beni gördüklerinde birbirlerine kaş göz işareti yaptılar,konuştuklarını duymamazlıktan gelmek daha iyiydi çünkü başkalarının hakkımda ne düşündüğü bu zamana kadar hiç önemli olmadı.Zaten onlarda kulaktan dolma yalan yanlış konuşulan şeyler üzerinden bilgileri olabilirdi,bu yüzden ortamdaki gergin sessizliği ilk ben böldüm

-Elinize sağlık,her şey çok güzel görünüyor.Yardım edilecek bir şey var mı ?

(Büyük gelin konuştu )

-Sağol canım,biz hallederiz

-Olmaz öyle,kalabalığız zaten.İki kişi de her şeye yetişemez.En iyisi ben yemekleri tabaklara servis etmeye başlıyayım

Dedim ve itiraz etmelerini dinlemeyip yardım etmeye başladım.Kadın ve erkekler ayrı yerlerde yemek yediği için iki ayrı sofra kuruldu.Yemek faslı bitince çaylar ikram edildi.Bahoz'un amcasının eşi iyi bir kadına benziyordu,elini elimin üstüne koyup öğüt verir gibi konuştu.

-Bende senin gibi bu köye dışarıdan geldim.Bizimkisi görücü usulüydü,başlarda kocamdan da ailesinden çok zulüm gördüm.Sonra çocuklarıma sığınıp söylenen her kötü söze kulağımı tıkadım.Zamanla kocamı da anladım,anladıkça ona kızmayıda bıraktım.Doğru bildiği babasının yaptığından başka bir şey değildi.Demem o ki,bir şeye üzülürsen gelin kızım sabret.Allah hiç bir kulunu darda bırakmaz,bir ferah kapı açar.