ESARET

Bölüm 5

Not ;Bölüm sonuna ve satır aralarına düşüncelerinizi yazmadığınız müddetçe yeni bölüm gelmeyecektir...İyi okumalar 🌼🌼

🕊🕊🕊

Son sözleri kalbimde devrim etkisi yaratırken kara hareler kahveliklerime öyle güzel baktı ki sanki ben dünyanın en özel kadınıydım.Bu hissi yaşattırdığından mı bilmiyorum ama onun karşıma dualarımın kabulü niteliğinden çıktığını ikinci kez derinden hissettim.Bir kaç saniye anın etkisinde duraksayıp kaldığımda bakışları ile eve girmemi işaret etti.Arkamı dönüp eve doğru yürüdüğümde dizlerimin tuttuğunu hissetmiyordum.Zar zor kapıyı açıp içeri girdiğim an hemen yere çöküp az önce olanları düşünmeye başladım.

Her şey çok garip değil miydi ?hayalimi gerçekleştireceğim gün karşıma çıkıp duama ortak olması,beni korumak adına yaralanması ve şimdi de sözlü olduğumuzu söylememi istemesi figüran rollü hayatımda başrol olmak gibi bir şeydi.Bugüne kadar benimle konuşup görüşmek isteyen insanlar çok oldu ama ben hiç yanaşmadım çünkü kalbim beklediğim kişinin onlar olmadığını adeta haykırdı.Kimsenin günahına girmemek adına da gelen teklifleri kibarca red edip hayat eşimin bana gelmesini bekledim.Bahoz hayatıma öyle birden bire girdi ki olanları sorgulayamıyordum.Her şeyin çok hızlı gelişmesine karşılık kalbim onu sanki ezelden beri tanıyordu.

Onunla sözlü olarak tanınma fikri çok saçma görünmesine karşılık tek çıkış yolumdu.Dewran abiyle Eyşan evlenmesinler diye buradaki insanlar Eyşanın başkalarıyla birlikte olduğuna dair iftira attılar.Bu dedikodu hızla yayıldığında Dewran abi Eyşanın elinden tutup sevdiğinin yanında durdu.Ancak insanlar o kadar kötüydü ki Dewran abinin yokluğunu fırsat bilip Eyşana saldırmaya bile çalışmışlardı.Bu yüzden Dewran abi ben Diyarbakıra geldiğimde direk korumaya aldı çünkü Eyşana yakın biri olarak rahatsız edileceğimi düşünüyordu ki öyle de oldu.

Bir gün nöbet çıkışı evime gidecektim ki köyde yaşayan bir grup erkek yolda yürüdüğümü gördüğünde çok edepsiz tekliflerde bulundular.Hızlı yürüyüp mesafeyi açmak istesemde daha ısrarcı olmaya oldular.Allahtan o gün Dewran abinin arkadaşları beni gördü de yardım ettiler.O günden sonra uzunca bir zaman kendime gelemedim,taciz edilme korkusu hep içimde oldu.Olanları Eyşana söyleseydim eminim ki buradan gitmemi istiyecekti ama ben her şeye rağmen burada kalıp hayalimi yaşamak istiyordum.Dewran abi zaten olayı öğrendiğinde beni taciz etmeye çalışanları çok pis dövdü ancak köylüler hakkımda "kuyruk sallamasaydı bunlarda olmazdı,olan gencecik çocuklara oldu ne hale geldiler " demişlerdi.

Bahozun yaralandığını duyduğum gibi ıssız yerdeki bekar evine gitmem eminim ki hızla yayıldı.Duyan insanların ne tarz konuşacağını Eyşana karşı tavırlarından biliyordum.Ama ben yolda yürürken gözlerime kötü yola düşmüşüm gibi bakılsın istemiyordum ya da nöbetten çıktığımda taciz edilmek istemiyordum.Bekar bir kadın olarak yaşamak Türkiyenin neresinden olursak olalım gerçekten çok zordu,hele ki buranın gelenekçi katı aileleri bir kadını lekelediler mi hiç unutulmazdı.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum,Bahozun karnına aldığı bıçak darbesinin çok derin olduğuna bizzat şahitken saldırgan kişilerin bir gün beni taciz etmeyeceğini düşünmek çok hayalperestlik olurdu.En iyisi Dewran abiyi arayıp konuşmaktı,belki o başka bir çözüm yolu bulabilirdi.Telefonumu çantamdan çıkartıp Dewran abiyi aradım,konuştuğunda sesi çok sinirli geliyordu.

-Söyle

-Bahozun yaralanmasından haberin var mı ?

-Evet ,geldiğimde belalarını sikicem şerefsizlerin.

-Eyşan biliyor mu ?

-Bilse yanımda durur mu ?hemen yanına gelir.

-Ne olacak peki ?