ESARET

Bölüm 10

Not :Bölüm arasına ve sorulara düşüncenizi yazmadığınız müddetçe yb gelmeyecektir..İyi okumalar 🕊🦋

Medyada :Bahoz Miroğlu

#Sınır : 55 vote 250 yorum

Bedenimi sarmalayıp kendine hapseden Bahoz Miroğludan başkası değildi.Onun olduğunu tutma şeklinden ve bedenime yayılan tanıdık histen hemen anladım.Başımı kaldırıp kara harelerine baktığımda öfkeyle bana bakıyordu.Geri çekilmeye çalıştığımda belimdeki eli buna izin vermedi.Sakin bir sesle konuştuğumda kaşlarını çattı.

-Ne yapıyorsun ?

Bana cevap vermek yerine soğuk bir şekilde kasadaki yaşlı adama dönüp boriton bir sesle konuştu

-Şehmuz abi sen yengem ne isterse hazır et,vaktimiz yok.

-Emrin olur

Dedi ve Eyşana neler istediğini sordu.Eyşan bana " ne oluyor ?" der gibi baktığında tebessüm ederek raflarda ilgisini çekebilecek olan bitkileri mimik yaparak gösterip almasını ima ettim.Eyşan arkasını bize dönüp rafları incelemeye başladığında Bahoz beni dükkandan dışarıya çıkarttı ve elini belimden çekmeden bir eliyle telefonunu cebinden çıkartıp birini aradı.

-Eyşan Şehmuz abinin dükkanında

Arkadan gelen "Tamam " sesi Dewran abinin sesiydi.Neden ona haber verdi ki şimdi ?yine peşlerinde birileri mi vardı ?Endişelenerek kara harelere baktığımda yüz ifadesi zerre duygu barındırmıyordu.Emir verici bir sesle

-On dakikaya burada olmuş ol

Dedi ve telefonu kapattı.Kara hareleri kahveliklerimi bulduğunda öfkesini bastırmaya çalışıyordu.Sakin olmaya çalışarak konuştum

-Ne oluyor Bahoz ?

-Sen neden haber vermeden dışarıya çıkıyorsun ?

-Bu da ne demek şimdi ?

-Sen benimsin Leyla ,kafana göre hareket edemezsin!Benim sevenim olduğu kadar düşmanım da var,zaafımı arıyorlar.

Bahoz az önce zaafımsın mı dedi ?yüreğimin kuytu köşesindeki kimsenin hiçkimsesi olan minik kız çocuğu bu sözler karşısında ilk kez kendini değerli hissetti.Kendi ailem bile beni bir kez olsun merak etmedi,dost dediğim insanlar hayatları yolunda değilken kendileri için arayıp konuşurken şimdi güçlü duygular beslediğim biri konu ben olduğu için güvende tutmaya çalışıyordu.

Kendimi onun yanında güvende ve huzurlu hissediyordum,bu duygu hiç bir zaman hissedemedim.Sürekli kendimi korumak ,doğru adımlar atmak zorundaydım.Eğerki hata yapıp yere düşsem ne arkamda ailem vardı ne de yanımda dost bildiğim insanlar.Hep tek tabanca olup hayatımın olumsuz yönleriyle savaştım ama artık yorgundum.Yıllarca her güzel duygudan mahrum bırakıldım,şimdi ise kendimi yüreğimdeki acılara rağmen filizlenmeyi başaran duygulara teslim etmek istiyordum.Kara harelere gülümseyerek bakıp masumca aklımdan geçen soruyu sordum

-Ben senin zaafın mıyım ?

-Aslında böyle olmak hiç iyi bir şey değil.Korunman lazım,bu yüzden bakkala bile gitsen haber edeceksin.

Dewran abi de asla Eysana karşı romantik konuşamazdı.Bu tip adamlar genelde sevdiklerini iç güdüsel olarak ne pahasına olursa olsun korumaya alırlardı.Birinin gerçekten sadece ben olduğum için güvende tutmaya çalışması hoşuma gitti.Evet bu kimisi için yadırganacak bir durumdu,ona kendimi koruyabilirim diye sert çıkışadabilirdim ama çocukluktan beri kendimi korumak gerçekten yordu.Masum masum kara harelerine bakıp tatlı bir sesle konuştum

-Tamam söylerim.Peki Dewran abiyi neden çağırdın ?

-Sözlümle başbaşa zaman geçirmek için

Sözlüm lafını bastırarak söylemesi hoşuma gitse de hala aklıma yatmayan bazı şeyler vardı.Mesela bizi nasıl buldu ?en iyisi kendi kendime müge anlıcılık oynayacağıma ona sormaktı.