ESARET

Bölüm 14

Not 1 :Sınırlar dolduğu taktirde yeni bölüm gelecektir.Yazmamı sizlerin yorumları teşvik ediyor..iyi okumalar 💙

Not 2:+18 sahneler yer almatır.Rahatsız olacaklar lütfen atlayarak okusun..

#Sınır : 90 vote 300 yorum

Sıcacık bakışlarıyla yaralı gönlüme baharı getirip gökyüzümü gökkuşağının renkleriyle boyayan adamın harelerinde dipsiz karanlığı görmek bir an nefessiz kaldığımı hissettirdi.Sanki ters giden bir şeyler vardı ama bir anda ne olmuş olabilirdi ki ?hem babamın çalışma odasında ne arıyordu ?Karalıklarına endişeyle bakıp tam konuşacaktım ki eliyle saçımı düzeltiyormuş gibi okşadı.Kahveliklerimi eskisi gibi sıcacık baktığında konuştum

-Burada ne yapıyordun ?

-Senin odanı arıyordum

-Neden ?

-Ben yokken nerede uyuyordun,gecelerini nelerle paylaşıyordun merak ettim.

Sözlerine karşılık yanaklarım anında kızarırken bakışlarımı karalıklarından hemen kaçırdım.Bana dair bir şeyleri merak etmesi hoşuma gitti ancak bana dair bir eşya bu evde yoktu çünkü ben çocukluktan Diyarbakıra atanana kadar süreçte büyüklerimin eskisini giyer ihtiyacım bir şeye olsa dahi dile getirmezdim yani yetinmeyi çok iyi bilirdim.Hem yetinmeyip ne yapacaktım ?onca uğraşmama,didinip varlığımı göstermeye çalışmama karşılık önemsenmediğim evde isteklerimin de hiç bir önemi olmazdı.Oysa biz hali vakti yerinde bir aileydik,ben hemşire değilde hayalimdeki mesleği okusaydım kıyamet kopmazdı.Hoş sırf istedikleri gibi atamamı manisaya yazmadım diye beni orada bile yanlız bıraktılar.

Bizimkiler yüreğimdeki yaraların nedeniydi.Eksik hissetmek çok acı bir duyguydu hele ki varken kimsesiz gibi yaşamak tek başıma her şeye yetişmek çok zordu.Eyşan bir dosttan öteydi,şefkatli ve sevgi doluydu bu yüzden bende yeri çok başkaydı.Bahoz ise gizemli bir adamdı ama öyle güzel sarmalıyorduki beni kendimi ona ait hissediyordum,hayatım anlam kazanmış gibiydi.Bahoz hızlıca alnımdan benimsin der gibi öpüp geri çekildiğinde utanarak konuştum

-Bizimkiler bekliyor,ayıp olacak.

Başıyla söylediklerimi onaylayıp içeriye tekrar girdi.Off kalbim onun yanındayken deli gibi atıyordu,heyecan yapıp ne diyeceğimi bile unutuyordum.Derince nefes alıp verdim,kalp atışlarım düzene girdiğinde ise mutfağa geçtim.Yoldan geldiğimizden beri Bahoz açtı,etrafa bakındığımda hazır kurabiyeler olduğunu gördüm.Servis tabaklarını çıkartıp ikramlık hazırladım,saçlarımı önüme getirip kendime çeki düzen verdikten sonra tepsiyi alıp içeriye geçtim.Bizimkiler Bahoza memnuniyetle bakıp sorular soruyordu.Annemle babama ikram ettikten sonra sıra Bahoza geldiğinde daha fazla kurabiye koyduğum tabağı kahveliklerimle alması için işaret ettim.Göz kırpıp aldığında bıyık altında gülümsedi,geri çekilip diğerlerine ikram etmeye devam ettim.Yerime geçip oturduğumda Bahoz kendisine sorulan her soruyu öyle ustaca cevaplar veriyorduki yalan olduğunu bilmesem inanacaktım.Tüm bunları ailem onu kabul etsin bana sorun çıkartmasın diye yapıyordu.Oysa ben onu her haliyle kabul ettim,nerden mezun olduğunun kimlerden geldiğinin mal mülkünün ne kadar olduğunun gözümde hic bir kıymeti yoktu.Biz artık evliydik,her şeyden öte Bahoz artık ailemdi.Birlikte olurken sadece bedenimle değil ruhumla ona ait oldum.Bunun bendeki anlamı "Bir sonum olacaksa seninle olsun,seninle mutsuzluğa bile varım " demekti.

Hayatımda ilk kez bu denli büyük bir karar aldım.Belki büyük bir hataydı ama ben sonuna kadar hislerimin peşinden gitmek istiyordum.Yeterince bana konulan yasaklarla doğru diye yapayalnız bir hayatı yaşadım.Bahozla evlendiğimde  bende eksik kalan tüm sıfatların yerine geçti yani anlayacağınız her şeyim o oldu.Başımı kaldırıp karalıklarına masumca baktığımda bana baktığını fark ettim.Öyle güzel bakıyorduki utanmasam yanına gider sıkıca sarılırdım.Duygularımı bastırmak adına parmaklarımla oynarken Bahozun sesini işittim