Unicode
ဖြောင်း!!
"ဘာပြောတယ် ပြန်ပြောလိုက်စမ်း"
ဂျွန်စံအိမ်တော်၏ ဧည့်ခန်းမကြီးအလည်၌ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ဒူးထောက်ထိုင်နေသည့်မိန်းမပျိုငယ်
ထို့နောက် မီးဟုန်းဟုန်းထတောက်မတတ်ပင် ဒေါသအပူမီးတို့ဖြင့်တောက်လောင်နေသည်က သခင်မကြီး
"ကျွန်မရဲ့ကလေးကို တစ်ယောက်တည်းပဲပြုစုပျိုးထောင်ပါရစေ"
သူမစကားအဆုံး လှောင်ပြုံးတစ်ချက်က ဧည့်ခန်းမထဲလွင့်ပျံသွားသည်။
"ငါကအာ့လို လုပ်ခွင့်ပေးမယ်လို့နင့်ကိုဘယ်အရာတွေကများယုံကြည်ချက်ရှိစေတာလဲ ငါ့မျိုးရိုးကိုဒီစံအိမ်နဲ့ဝေးရာဘယ်အရပ်ကိုမှဆွဲထုတ်သွားခွင့်မရှိဘူး
ငါ့အမိန့်ကိုလွန်ဆန်မယ်ဆိုရင် မွေးလာမယ့်ကလေးကိုဂျွန်အိမ်တော်ရဲ့သန်းခေါင်စာရင်းထဲထည့်ပြီး နင့်ကိုစွန့်ပစ်လိုက်လို့ရတယ်နော်"
မျက်ရည်တွေဟာပါးပြင်တစ်လျှောက်တလိမ့်လိမ့်စီးဆင်းလာသည်။
အရှေ့မှာ တံတိုင်းသဖွယ်ဆီးကာပေးထားမည့်ချစ်ရသူကထားရစ်ခဲ့ပြီ။
ဒီမျိုးရိုးကိုကြောက်သော်ငြားလဲ နှလုံးသား၏အလိုအားငြင်းဆန်လို့မရခဲ့တာကြောင့် စံအိမ်ရဲ့မြေးအကြီးဖြစ်သူ ဂျွန်ယောဂူနှင့်မေတ္တာမျှခဲ့ကြသည်။
သူနာပြုဖြစ်တဲ့သူမက သခင်မကြီးကိုအနီးကပ်ပြုစုခဲ့ရတာမလို့ စံအိမ်တော်သို့အဝင်အထွက်လုပ်နေခဲ့ရာမှ မောင်နဲ့အနေနီးစပ်လာရင်းသဘောကျနှစ်သက်မိပါသည်။
ကြံရာမရာတဲ့အဆုံး မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ ခြေဖဝါးဖြူနုနုကိုဦးတိုက်ရင်း
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မမှားသွားပါတယ် ကလေးနဲ့တော့မခွဲပါနဲ့....သခင်မကြီးစီစဉ်တာမှန်သမျှကျွန်မလက်ခံပါ့မယ်"
"ငါမသိဘဲ ကလေးကိုမွေးဖို့ကြိုးစားနေတာနဲ့တင် နင့်အပြစ်ကကြီးနေပြီ တုံးလိုက်တဲ့ကလေးမ ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ဆေးရုံမှာပဲ ကိုယ်ဝန်သွားစစ်ရတယ်လို့
အာ့ဆေးရုံတစ်ခုလုံးက ဘယ်သူ့လက်အောက်ကလဲဆိုတာမေ့နေသလား!!"
YOU ARE READING
THE FIRST TIME WE MET🌊 [COMPLETED]
Fanfictionအချစ်ဦးလေးအားပင်လယ်ပြင်၏ကမ်းစပ်နားလေးတွင်စတင်တွေ့ရှိခဲ့သည် အခ်စ္ဦးေလးအားပင္လယ္ျပင္၏ကမ္းစပ္နားေလးတြင္စတင္ေတြ႕႐ွိခဲ့သည္