Paragraaf 2 // bankzitters

§4

Half zeven, mijn hoofd bonkt, de wekker gaat af. Ik kreun en druk op de snooze knop. Vijf minuten... ik open mijn ogen en bekijk Matthy. Hij ligt nog rustig te slapen, zijn haar in de war, deken half afgeslagen.

Met een zucht pak ik mijn telefoon en sluit ik de wekker. Het felle licht doet pijn aan mijn ogen, ik moet echt opstaan nu. Met grote tegenzin sla ik de dekens van mij af, kou omringt mijn lichaam, een rilling loopt over mijn rug. Ik open de kast en kijk er door heen, al snel kies ik voor een simpele zwarte trui en zwarte skinny jeans. Niks moeilijks, daar staat mijn hoofd niet naar. Ik kleed mij om en kijk in de spiegel. M'n brakke koppie staart terug, wat ben ik toch ook aan het doen.

Voordat ik de kamer verlaat stop in Matthy nog even in. 'Tot vanmiddag liefje.' Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd voordat ik de kamer verlaat. Het is nog stil in huis, natuurlijk, iedereen slaapt nog.

Zo stil mogelijk loop ik de trap af. Het gekraak van de trap klinkt hard, maar ik weet niet of dat komt door mijn hoofdpijn of omdat het echt zo hard is. Ik ga maar even uit van het eerste. Zodra ik de keuken binnenkom zucht ik. Overal staan nog bierflesjes, shotglaasjes, koude bitterballen en lege drankflessen. De energie om eten klaar te maken voor vandaag is ver, maar dan ook echt ver, te zoeken. Ik open de koelkast en trek een pak melk eruit. Ik koop wel wat op school, voor nu doet een glas melk het werk wel.

Het fietsen naar school doet mij goed, de koude wind door mijn haren, een muziekje in mijn oren. De hoofdpijn word minder, maar zakt niet genoeg weg. 

Terwijl ik mijn fiets op slot zet hoor ik alweer een aantal bruggers naar mij roepen. Kinderen, ze mogen hun bek wel even houden. Het is acht uur 's ochtends, ga youtube kijken ofzo. Ik negeer ze en zet mijn muziek ondertussen wat harder. 'MILO!' Ik rol met mijn ogen en loop het gebouw in. De drukte omringt mij meteen, iedereen is zich aan het haasten om op tijd te komen. Ik neem de tijd, loop naar mijn kluisje en prop mijn jas erin. Voordat ik hem dichtsla duw ik nog snel twee paracetamolletjes uit de vijftigstuks-verpakking die ik standaard in mijn kluis heb liggen. Terwijl ik naar het lokaal loop slik ik ze in met wat water, in de hoop dat mijn kater snel zal afzakken.

Ik pleur mijn tas op tafel en ga zitten op de stoel. Ik kijk uit het raam en volg een willekeurig vogeltje. 'Goedemorgen klas! Ga allemaal zitten, tafels uit elkaar dan deel ik de toetsen uit!' Ik kijk op en zucht. Gewoon weer helemaal vergeten gisteravond, klote zooi.

In paniek bel ik Matthy op, het is nog niet eens negen uur 's ochtends, hij slaapt nog. Honderd procent zeker dat hij nog slaapt. 'Ja..?' Hij neemt op met een brakke stem. 'M-matthy, ik heb het verpest, ik heb het zo erg verpest.' Aan de andere kant van de lijn hoor ik hem gaan zitten. 'Wat heb je verpest lieverd? Neem even diep adem of een slokje water.' Ik probeer diep adem te nemen, maar het stottert. 'D-de toets, ik was het vergeten en nu heb ik hem gemaakt maar het ging helemaal verkeerd en als ik nog één onvoldoende haal dan wil papa dat ik terug thuis kom wonen en dat wil ik niet, w-wat moet ik nu doen?' mijn stem stottert, mijn handen trillen, ik heb het zo erg verpest. 'Lieverd luister goed naar mij.' Ik reageer met zacht gebrom. 'Veeg je tranen weg, neem even goed en diep adem. Loop terug naar je leraar en leg het uit. Vraag of je de toets morgen in je eigen tijd opnieuw mag maken, dan gaan wij samen vanmiddag leren. Ik ga jou helpen, oké?' Ik knik, ook al kan hij dat niet zien. 'O-oké, ik hou van je.' 'Ik ook van jou lieverd, ga nou maar.' 'Ja, ja ik ga.' en met dat hang ik op.

Met een brok in mijn keel loop ik terug naar het lokaal. De rest van mijn klas is al weg, zij hebben gewoon les. Zachtjes klop ik op de deur. 'Kom binnen!' Ik loop naar binnen. 'Ah Milo, wat brengt jou hier?' Ik kijk hem aan. 'Nou uh, het zit zo, die toets van zonet heb ik sowieso helemaal verkloot. Kijk het zit zo. Gistermiddag was ik pas laat thuis door school en gisteravond hadden ik en mijn vrienden opnames voor ons youtube-kanaal. Hierdoor had ik geen tijd om te leren, nu heb ik dus die hele toets verkloot.' Hij knikt begrijpelijk. 'Ja? En wat wil je dat ik hier aan ga doen?' 'Nou ik vroeg mij af of ik misschien de toets morgen opnieuw mag maken? Gewoon in mijn eigen tijd. U zou mij echt heel erg helpen als dat mag.' Ik lig nog net niet op mijn knieën te smeken, maar f*ck wat klink ik hopeloos. 

'Het spijt mij Milo, maar dat kan ik niet zomaar doen. Volgende keer begin je maar vroeger met leren. Daar ben je oud en wijs genoeg voor.' Ik knik. 'Toch bedankt.' Ik pak mijn tas en loop zo snel als ik kan het lokaal uit. Ik ga dood, geef het een paar dagen.

-898 woorden-

Voor de hongerige lezers, hier nog een deeltje~!

Oant moarn!