Paragraaf 2 // bankzitters

§24

Het is onze laatste avond samen op Terschelling. De zon gaat langzaam onder, terwijl de wind zachtjes door onze haren waait. Mijn hoofd ligt op Matthy's schoot, zijn ogen staren over de oranje kleurende zee heen. Zijn ogen stralen geluk uit, zijn haar beweegt zachtjes met de wind mee. 

Ik pak een chipje en hou het voor zijn mond. 'Aahhh.' Hij lacht en opent zijn mond, waarna ik het chipje in zijn mond steek. 'Leukerd.' Hij grinnikt zachtjes en kijkt omlaag. 'Ik hou van jou Milo, een hele hoop.' Ik glimlach terug. 'Ik hou ook van jou Matthyas Maarten het Lam.' Speels stoot hij mij aan. 'Zeg dat nou niet.' Ik grinnik. 'Matthyas Maarten het Lam, aka fifalosophy~' Nog voordat hij iets kan zeggen sta ik lachend op en ren ik voor hem weg door het mulle zand heen.

'Hey!' Matthy rent achter mij aan, ons gelach schalt over het strand heen. 'Ik ben sneller!' Matthy zijn stem komt dichterbij. 'Ben je niet!' Ik versnel mijn pas, om vervolgens plat om mijn bek te vallen. 'Heb je!' Matthy springt boven op mij en begint in mijn zijdes te kietelen. 'NEE NEE NEE MATTHYAS!' Ik begin alleen nog maar meer te lachen, tranen springen in mijn ogen. 'MATTHY STOP NOUUUU!' Zijn lach schatert ook over het strand heen, iemand die ons nu hoort zou of denken dat wij een hele goede vrienden zijn of hele goede broers, of dat we gay zijn. 

Na vijf hele, hele lange minuten stopt hij eindelijk met kietelen. Zijn lichaam ontspant zich, zijn hoofd valt op mijn schouder. Daar liggen we dan, met z'n tweeën, in het donker op het strand van Terschelling. De zee rustig kabbelend op de achtergrond, de maan schitterend over het grote water, oftewel de Waddenzee, heen. Met mijn mannetje, de man van mijn dromen. Zand dat in elke opening van onze kleding schuifelt, mijn neus in zijn haren. 

We zitten weer terug op ons kleedje, deze keer ligt Matthy met zijn hoofd op mijn schoot. Een fles wijn staat in de koelbox, twee glazen gevuld met witte wijn. Ik ben niet zo van de wijn, maar voor de romantische sfeer vind ik het prima te drinken. 'Dankjewel, voor deze rustgevende, gezellige, romantische en liefdevolle week Milo, het betekende echt een hele hoop voor mij.' Ik lach een beetje, deze week was ook goed voor mij. Het was goed voor ons en onze relatie. 'Geen probleem lieve schat, ik heb ook heel erg genoten. Van jou, van de activiteiten en van de rust.'

'Gek hè? Dat je pas merkt hoe chaotisch casa del huts is wanneer je een paar dagen weg bent.' Matthy gaat recht op zitten en leunt vervolgens tegen mijn schouder aan. Ik haal ze op en kijk hem in zijn helderblauwe ogen. 'Niet?' Hij lacht. 'Nee niet echt, ik denk dat jij en ik er sowieso wel wat anders in staan. Ik heb natuurlijk echt net mijn diploma, dat was dramatisch met de anderen om mij heen. Dus het is gewoon anders.' Matthy knikt en geeft mij vervolgens een kus op mijn lippen. 

'Heb je er wel eens over nagedacht om weg te gaan? Terug naar je vader ofzo?' Ik schud mijn hoofd en kijk terug naar de zee. 'Natuurlijk wel, maar terug naar mijn vader is nooit een optie geweest.' Ik zie Matthy knikken in mijn ooghoek. 'maar natuurlijk heb ik er weleens over nagedacht. Gewoon vooral op de momenten dat het druk was met school, maar er nooit echt een moment van rust was. Ja na twaalf uur 's avonds.' Ik kijk terug naar Matthy. 

'Zou je er wat voor voelen om samen te gaan wonen? Gewoon wij tweeën. Na jou vakantie, zodat jij je kan focussen op je studie.' Ik kijk hem aan met een grote glimlach, hij lacht terug. De maan weerkaatst op zijn bril. 'Natuurlijk lieffie, dat lijkt mij heel erg fijn. Een eigen huisje met jou, wordt bijna huisje, boompje, beestje.' Ik lach zachtjes en zoen hem vervolgens. Matthy is thuis en binnenkort heb ik een thuis met Matthy.

-674 woorden-

Ik ben op dit moment aan het bedenken of dit boek 25, 30 en meer hoofdstukken wordt.