Paragraaf 2 // bankzitters

§8

~paar weken later~

'Milo! Eten!' Ik zucht en besluit Raoul te negeren. Ik heb wel honger, zeker, maar ik ben net zo lekker bezig met wiskunde. Differentieer de volgende functies. Rond af op twee decimalen bij het uitrekenen van de logaritmen: a. T(a)=ln(2a+9). Ik neem de formule over op het papier en staar erna. Een pen in mijn hand, tussen mijn vingers tril ik hem heen en weer. Hoe begin ik hier ook al weer mee?

Net wanneer ik het begin zou opschrijven word mijn oortje uit mijn oor getrokken. 'Eten sukkel.' Ik kijk op naar Robbie en rol met mijn ogen. 'Wat zijn we weer lief vandaag, ik kom eraan.' Hij knikt. 'Toppie!' Hij loopt weg en sluit de deur achter zich dicht. Ik kijk terug naar het papier waar ik net de formule heb opgeschreven, die maak ik later wel. Ik sta op en druk het licht uit. Mijn telefoon grijp ik van bed af. Snel scroll ik door de meldingen heen, niet veel interessants. Terwijl ik naar beneden loop reageer ik snel op een paar appjes van klasgenoten. 

'Milo schiet alsjeblieft even op we hebben meer te doen vanavond!' roept Koen naar de gang waar ik nu sta. 'Doe even normaal joh, die jongen heeft het druk genoeg.' Papa Raoul is aanwezig hoor. 'Alsof ik dat niet heb.' Reageert Koen chagrijnig. 'Ik ben er al, jezus wat een geduld weer vandaag.' Ik leg mijn telefoon op de tafel neer en ga zitten. 'Koen moet gewoon leren om even normaal te doen.' Raoul klinkt een beetje boos, zal vast koppijn hebben. 'Eet Matt niet mee?' 'Nee die had opnames voor één of ander programma. Geen idee, is vanavond later wel weer thuis.' Ik knik, een beetje teleurgesteld aangezien ik hem de afgelopen twee dagen niet gezien heb. Vanwege drukte, door school en opnames enzovoort.

'Dus, iemand nog leuke plannen voor het weekend?' vraagt Rob met een volle mond. 'Spendeer het weekend bij Lieke, dus zekers.' Reageert Raoul snel. 'Zaterdagavond stappen, verder niet veel. Jij?' Koen kijkt Robbie aan. 'Zuipen, natuurlijk, verder dineren met de familie van Jamie.' Ik glimlach naar ze, maar toch voel ik ook jaloezie opborrelen. Dineren met de familie, het lijkt mij heerlijk. Maar Matthy heeft nog niks over ons verteld tegen zijn familie en die van mij... ja daar praten we gewoon niet over. 'En jij Milo?' Robbie onderbreekt mijn gedachten. 'Gewoon, leren, je weet wel.' 'Saai, niet even stappen ofzo?' Ik schud mijn hoofd. 'Se-week hè, nu ik het daarover heb. Uhm ik weet niet zeker of ik volgende week mee doe met de opnames. School is nogal druk namelijk.' Ik kijk ze een beetje nerveus aan. 'Oh godver, maar nee is prima hoor. Hopelijk lukt het wel, maar dat zien we wel!' Koen knikt naar mij voordat we verder in stilte eten.

Na het eten sta ik nog alleen in de keuken om de afwas te doen. Raoul is naar bed gegaan met hoofdpijn, Robbie en Koen? Nergens te bekennen. Ik zet een muziekje aan en begin mee te zingen terwijl ik de borden afspoel. 'Het is de tijd, de hoogste tijd~.' Ik geniet van het nummertje en zing uit volle borst mee. Het afwassen wordt zo een leuk concert.

Twaalf uur 's avonds, vrijdagavond en ik zit hier nog steeds te blokken. Mijn hoofd doet pijn, mijn ogen voelen zwaar aan. Maar ik had mezelf gezegd dat ik wiskunde zou snappen aan het einde van de avond. Tranen van frustratie vormen zich in mijn ogen, waarom kan ik dit gewoon niet begrijpen? Beneden valt een deur dicht, zal Koen vast zijn. Mijn hand grijpt naar de waterfles op mijn bureau, leeg. Ik zucht en laat mijn hoofd naar achter vallen. 'Helemaal klaar met deze klere zooi.' gefrustreerd begin ik tegen mijzelf te praten.

'Tijd om te stoppen dan maar?' 'Ik moet dit afmaken.' Mijn hersenen interpreteren de stem niet. 'Kan later wel lieverd. Kom, we gaan slapen.' Pas dan hoor ik wie er tegen mij praat. 'Mat!' Ik kijk om met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Dat ben ik.' Ik sta op en omhels hem stevig. 'Ik heb jou zoooo gemist.' Hij grinnikt en kust mijn wang. 'Ik jou ook kleintje, kom het is tijd voor bed.' Ik knik en sluit alles af.

'Wat zou je ervan denken als wij morgen naar mijn ouders gaan en vertellen over ons?' Ik lig in de armen van Matthy, lepeltje lepeltje met hem als grote lepel. 'Je wilt uit de kast komen?' Ik voel Matthy knikken tegen mijn rug aan. 'Ik ben er klaar voor, maar wil wel dat jij daar bij bent.' Ik draai mij om in zijn armen en kijk recht in zijn ogen. 'Natuurlijk lieverd, met alle liefde.' Ik geef hem een kusje op zijn lippen. 'Welterusten lieverd.' 'Welterusten Milootje.'

-793 woorden-