Paragraaf 2 // bankzitters

§21

Daar zitten we dan met z'n tweeën, in het zonnetje, op de boot richting Terschelling. Een mid-week er tussen uit met z'n twee. Voordeel aan Matthy's uploadschema? Je kan hem zo meenemen, want hij upload, net zoals ik, toch nooit. 

Mijn arm ligt over Matthy's schouder heen, hand hangend op zijn borstkast. 'En? Al een beetje in de vakantie stemming?' Hij knikt en kijkt mij aan met een brede glimlach. 'Zekers, serieus, ik vind dit echt heel erg leuk Milo. Dankjewel, opnieuw, voor de duizendste keer.' Hij geeft mij een tedere kus op mijn lippen. Het voelt fijn en vertrouwd. 'Nog even over gisteravond trouwens, ik voel mij nog steeds echt heel erg schuldig. Ik hoop dat je mij nog steeds vertrouwt, ik hou echt zielsveel van je en ik wil je ook echt nooit meer kwijt, dat je dat even weet.' Zijn hand streelt door mijn haren heen. 'Mmmhm, ga je nu dan ook op één knie?' Ik grinnik zachtjes. 'Over vijf minuten, is dat goed?' Ik knik en leg vervolgens mijn hoofd op zijn schouder.

Het is ondertussen rond een uur of twaalf 's avonds, Matthy ligt in ons vakantiehuisje op bed. Ik loop in mijn eentje over het strand heen, de maan weerkaatst op het water. Een muziekje galmt door mijn oortjes in mijn oren. Mijn hoofd? Die draait overuren vandaag. Elk moment dat ik met Matthy ben voel ik mij gelukkig, hij maakt mij gelukkig. Toch blijven de vragen in mijn hoofd spoken. Vind hij mij echt leuk of gebruikt hij mij gewoon puur voor de seks. Het is namelijk niet vaak zo dat je iemand vind die zo gemakkelijk gehoorzaamd, al helemaal niet wanneer je tijdens de daad meerdere keren wordt uitgescholden voor slet. Normaal deed het mij altijd wel wat en nog steeds maakt het mij wel geil. Toch verandert er iets in mijn hoofd, alsof ik volwassener word.

Volwassen worden, dat is toch echt pure bullshit. Ik ben fucking negentien, net klaar met school en begin over twee maanden met een nieuwe opleiding. Probleem? Ik heb de andere bankzitters nog niet verteld dat ik hoogstwaarschijnlijk dan op mezelf ga wonen om te focussen op de studie. De laatste twee jaar van middelbare merkte ik heel erg dat ik toch snel afgeleid werd door hen, ook al probeerden ze zich in te houden wanneer ik aan het studeren was. De drang om toch beneden een voetbalwedstrijd te kijken in plaats van te leren voor een belangrijk proefwerk was te groot. En dat zag je vervolgens erg duidelijk terug in mijn cijfers.

Ik grijp naar mijn jaszak en haal het pakje sigaretten eruit. Een onschuldig pakje sigaretten, maar dan gevuld met joints. Ze weten het niet, maar ik ben terug gevallen. Drie jaar geleden, toen het steeds slechter ging met mama, raakte ik verslaaf. Het begon onschuldig met één joint per week, maar al snel liep het op tot vier, vijf per week en op een gegeven moment werden het er twee per dag. Raoul kwam erachter en hielp mij met stoppen, want het aan mijn ouders vertellen was geen optie. Ze hadden het al zo zwaar, een verslaafde zoon hadden ze op dat moment niet nodig.

Eén jaar lang heb ik niks gerookt, geen sigaret, geen joint, helemaal niks. Maar sinds een paar weken ben ik weer begonnen, een paar per week, gewoon om alle gedachten even te vergeten. 

Ik steek de joint aan en neem een hijs, de fijne smaak vind z'n weg in mijn mond, ik blaas de rook weer uit en geniet. Het voelt goed, om even alles en iedereen om mij heen te vergeten.

Als ik om half twee weer terug het huisje in kom ben ik ver van de kaart. Het bleef niet bij één joint, het werden er twee. Om vervolgens ook nog even twee biertjes te drinken met random mensen die ik tegenkwam onderweg naar het huisje. 'Milo...? Ben jij dat?' Matthy loopt de kleine woonkamer binnen in alleen z'n boxershorts. Ik knik, tranen wellen op in mijn ogen, ik heb spijt dat ik het weer gedaan heb. Spijt dat ik Matthy er niet op tijd bij betrokken heb, omdat ik diep van binnen weet dat hij om mij geeft.

'Hey lieverd, wat is er aan de hand?' Matthy loopt in een versnelling naar mij toe zodra er een traan op mijn wang valt. Ik reageer niet, hij zal het meteen ruiken als hij in een straal van één meter bij mij staat. 'Heb je weer...?' Ik knik, meer tranen beginnen te stromen. 'Och schatje toch, kom eens hier.' Hij sluit zijn armen om mij heen, mijn hoofd valt op zijn schouder, zachte snikken worden luider. 'Ssstt het komt wel goed, ik heb je, je bent veilig.' Zijn hand wrijft over mijn rug heen, zijn vertrouwde stem omringt mijn gedachten. 

Niet veel later liggen we samen in bed, ik de kleine lepel, Matthy de grote. Mijn ogen voelen zwaar aan. Toch kan ik nog niet slapen, angst dat Matthy zal heengaan in mijn slaap, net als mama toen. 'Ga maar lekker slapen lieverd, ik ben bij je. Als je morgen ochtend wakker wordt ben ik hier nog steeds. Ik zal niet weggaan, dat beloof ik je.'

'M-mat?' Ik draai mij om in zijn armen en kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Ja? Je mag alles zeggen hè?' Hij glimlacht even. 'K-kan je beer uit mijn t-tas halen?' Matthy knikt en geeft mij een kus. 'Natuurlijk, ga je dan slapen?' Ik knik, mijn ogen vallen al dicht. 

Ik voel dat hij op staat, vervolgens hoor ik geritsel uit de kant komen van waar onze tassen staan. Een paar seconden later voel ik Matthy's warmte weer terug komen in bed. 'Hier, beer en ik zijn bij je. Ga maar lekker slapen lieve schat, wij houden van je.' Ik druk beer stevig tegen mij aan en glimlach zachtjes wanneer ik de stoffige geur in adem. Het voelt vertrouwt, met mijn twee beste maatjes onder één deken.

-990 woorden-