Paragraaf 2 // bankzitters

§14

Eindelijk, de allerlaatste toets van de toetsweek is gemaakt en het is tijd voor VAKANTIE! 'Joo Milo! Ga je mee snack halen?' Ik kijk over mijn schouder naar Sem, een klasgenoot van mij. 'Nee man, ik uh..' stiekem wil ik heel erg graag mee, de laatste maanden heb ik amper wat gedaan met mijn klasgenoten wat ondertussen ook vrienden zijn geworden. 'Ahh waarom niet?' Daan slaat een arm om mijn schouder heen. 'Oké oké ik ga wel mee!' Ik lach zachtjes terwijl de andere drie jongens juichen. Sukkels dat het ook zijn.

We zitten met z'n vieren in de snackbar, een patatje en een frikandel voor mij. 'Ik durf te wedden dat Milo dat hele ding in één keer in zijn mond kan stoppen.' Ik kijk Daan raar aan, ik bedoel ja we zijn alle de hele tijd weddenschappen aan het maken, maar wat is dit nou weer. 'Hoe zo dat nou weer?' 'Ah, je lijkt wel zo'n iemand die goed is in een klein pijperijtje, laat nou maar zien. Krijg je tien euro van mij.' Tien euro? Dat sla ik niet af.

Ik pak de frikandel vast aan het puntje en laat hem langzaam in mijn mond glijden. Soepeltjes, alsof het niks is. Het is natuurlijk ook niks, ik grinnik in mezelf bij de gedachte van Matthy. 'O god hij is aan het grinniken! Vieze nicht.' De hele frikandel is ondertussen verdwenen in mijn mond en ik kijk ze trots aan. 'Kom maar hier met die tien euro.' Lach ik nadat de frikandel doorgeslikt is. 'Stuur maar een tikkie, betaal ik hem zodra ik thuis ben.' Daan lacht het hardst van allemaal, terwijl hij net tien euro is verloren aan iets wat niet eens een uitdaging voor mij was.  

'Waar heb jij dit geleerd man?' Mats kijkt mij met een vieze blik aan. 'Bronnen.' Ik geef hem een knipoog en steek dan vervolgens een patatje in mijn mond. 'Bronnen zegt ie. Stiekem hè, stiekem neuk jij gewoon één van die bank vriendjes van jou.' Ik knik, wetende dat ze dit als grap zullen opvatten. 'Wie is het? Die rooie, oh het moet die rooie wel zijn.' Ik barst uit in een lachbui, ik en Koen dat zou nooit wat zijn. 'Zekers te weten.' We lachen alle vier, vrienden om nooit meer te verliezen.

Ik fiets de oprit op met een muziekje in mijn oren. 'Two queens in a kingsize bed, like angels in the snow~' zing ik zachtjes mee. Sinds het moment met de frikandel in de snackbar ben ik nogal geil, geil voor Matthy. Ik dump mijn fiets op de grond en loop naar binnen terwijl ik mijn oortjes terug veilig terug stop in hun doosje. 

'Waar was jij?' Ik word begroet met een boze Matthy in de keuken. Deze keer is het een ander soort boos dan eerder deze week. Een soort, ik ben gewoon geïrriteerd boos. Van de andere drie is geen spoor te bekennen. 'Uhm school?' Hij zet zijn beker met een klap neer op het aanrecht. 'We hadden opnames. Waarom was jij daar niet?' Hij neemt een paar stappen naar mij toe. 'Ik had school, gisteravond heb ik nog gezegd dat ik die opnames niet zou redden, dat weet jij ook.' Ik deins achteruit wanneer hij steeds dichter naar mij toe komt lopen. 'Mmm weet ik, maar toch, je moest er zijn.' Mijn rug beland tegen de muur aan, Matthy staat tegen mij aan. Zijn lippen tegen mijn oor aan. 'Over tien minuten wil ik je naakt, op je knieën, voor mijn bed hebben.' Zijn warme adem glijd over mijn wang heen. Mijn mond droog. Ik slik en knik lichtjes. 'Goed zo lieverd.' Hij grinnikt en neemt een stap naar achter. 'Ga.' 

-615 woorden-