ရိေပၚလည္းေရွာင္က်န္႔သူ႕ကိုမေတြ႕ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ေလသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အဖြားျဖစ္သူကသူ႕ကိုၿပံဳးျပကာ
လာထိုင္ဖို႔ေခၚလိုက္ေလ၏။
" အဖြား ကြၽန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ "
" ေျမးေလးရယ္ လူဆိုတာအမွားနဲ႔မကင္းပါဘူးကြယ္
က်န္႔ေလးလည္းတစ္ေန႔နားလည္မွာပါ ။"
" ဒါေပမဲ့ က်န္႔ငယ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါအေတြ႕မခံေတာ့ဘူး "
"စိတ္မေလာပါနဲ႔ကြယ္ ေျမးလည္းပင္ပန္းေနၿပီမလား
သြားနားေတာ့ေလ အဖြားေဆး႐ံုျပန္သြားအုန္းမယ္ "
အဖြားျဖစ္သူစကားကိုနားေထာင္ၿပီးရိေပၚတစ္ေယာက္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ကာအေပၚသို႔တက္သြားေလသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ရိမင္ဒ႑ာရီစာအုပ္ေလးကိုသူဖြင့္ဖတ္လိုက္မိျပန္၏။
ထိုဒ႑ာရီစာအုပ္ေလးဟာေရွာင္က်န္႔ယံုႏို္င္မယ့္တစ္ခုတည္းေသာ သက္ေသပင္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ရိေပၚတစ္ေယာက္ေဆး႐ံုကိုထပ္သြားေလသည္။
" ႀကီးႀကီးျမ က်န္႔ငယ္အိပ္ေနလား "
အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ႀကီးႀကီးျမႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ သူေမးလိုက္ေလ၏။
" အခုေလးတင္အိပ္သြားတာ "
ေရွာင္က်န္႔အိပ္သြားၿပီးအထင္နဲ႔ရိေပၚလည္းအခန္းထဲကိုတိတ္တိတ္ကေလးခိုးဝင္လာခဲ့ေလသည္။
ထိုအခ်ိန္ပုခက္ထဲကကေလးေလးက ထငိုပါေလေတာ့၏။
"အူဝဲ.. အူဝဲ... အူဝဲ "
ကေလးငိုသံၾကားေတာ့ေရွာင္က်န္႔တစ္ေယာက္ႏိုးလာၿပီ ကေလးကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္၏။
" ဘာလာလုပ္တာလဲ "
" ေမာင့္သားေလးကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ "
" မဟုတ္ဘူး ဒါကကြၽန္ေတာ့္သားတစ္ေယာက္ထဲပဲ
ဘယ္သူ႕သားမွလည္းမဟုတ္ဘူး ။ခင္ဗ်ားတို္႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကေလးကို
မသိမ္ငယ္ေစခ်င္ဘူး ။
ထပ္ၿပီးေျမစာပင္အျဖစ္မခံခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီကေလးဟာ ဘယ္သူနဲ႔ပဲရတာျဖစ္ျဖစ္ ကေလးအေဖမရိွေတာ့ဘူးလို႔ပဲသေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္ "
YOU ARE READING
ေမာင့္အ႐ိုင္းပန္း(complete)
Fanfictionေမာင့္အ႐ိုင္းပန္းေလးတစ္ပြင့္မညိဳးႏြမ္းေစဖို႔ရာ
