ရိေပၚေတြးေနမိသည္။ သူ႕သားေလးသာ ဒီလိုစကားတတ္ၿပီးခ်စ္စရာေကာင္းရင္ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲေပါ့။
" က်န္႔ငယ္ က်န္႔ငယ္အခုခ်ိန္ေမာင့္ကိုေမ့ေလာက္ေနၿပီးလား "
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ညေနေစာင္းေလေတာ့ က်န္းခ်န္တစ္ေယာက္
ၿပံဳးစိစိ္ၿပံဳးစိစိျဖင့္ေရွာင္က်န္႔တို႔အိမ္ဘက္ ေျခဦးလွည့္လာခဲ့သည္။
ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ထိုင္ေနသည့္ေရွာင္က်န္႔ကေတာ့က်န္းခ်န္ကိုျမင္ေတာ့ သက္ပ်င္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိေနေလရဲ႕။
" ကဲမင္းဘာျဖစ္လာျပန္ၿပီးလဲ တစ္ခ်ိန္လံုးၿပံဳးစိစိၿပံဳးစိစိနဲ႔ "
" ၿပံဳးစိစိျဖစ္လာတာငါ့အတြက္မဟုတ္ဘူး မင္းအတြက္ "
" ဘာ ငါ့အတြက္လဲ မင္းတို႔ေနာ္မဟုတ္တာလုပ္ဖို႔စိတ္မကူးနဲ ့ "
" ေအးပါကြာ ငါတို႔ကလဲမလုပ္ရဲပါဘူး
ပိုင္ရွင္ႀကီးေရာက္လာၿပီးေလ "
" ဘယ္ကပိုင္ရွင္လဲ "
" အဟမ္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကပၸိယအသစ္ေလးကဘယ္သူလဲသိလား "
" မသိဘူး စိတ္လဲမဝင္စားဘူး "
" စိတ္မဝင္စားလို႔ဘယ္ရမလဲ ရြာထဲကိုလည္းနဲနဲပါးပါးနားစြင့္အုန္း
အဲ့ဒီကပၸိယအသစ္ေလးက တို႔ရြာကိုလာလည္ဖူးတဲ့ရိမင္နဲ႔ တူတယ္တဲ့
တစ္ခ်ဳိ႕ေတြကရိမင္နဲ႔မွားေခၚၾကေသးတယ္
သူကေျပာတယ္ သူ႕နာမည္က ေပၚေပၚတဲ့
ရိမင္မဟုတ္ဘူး
ဒီလိုဆို
မင္းရဲ႕ေမာင္ကလြဲ အဲ့ဒီလူကတစ္ျခားမျဖစ္ႏိုင္ဘူး "
" ဟင္.. "
က်န္းခ်န္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔ဆြံ႕အသြားခဲ့ေလသည္။
ဒါဆိုေမာင္ကသူ႕ဆီလိုက္လာခဲ့တာလား။ ဟင့္အင္းမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေမာင္ကဒီလိုေတာရြာကိုဘာလာလုပ္မွာလဲ ငါကသူခ်စ္ရတဲ့သူလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔။
ၿပီးေတာ့တစ္ညတာမွားခဲ့ၾကတဲ့အမွားအတြက္သူတာဝန္ယူခ်င္ေနတုန္းပဲလား။
မဟုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေမာင့္လိုလူမ်ဳိးကငါ့လိုလူအတြက္ဒီအထိလိုက္လာၿပီးအပင္ပန္းခံမွာမဟုတ္ဘူး။
YOU ARE READING
ေမာင့္အ႐ိုင္းပန္း(complete)
Fanfictionေမာင့္အ႐ိုင္းပန္းေလးတစ္ပြင့္မညိဳးႏြမ္းေစဖို႔ရာ
