" ဘာ ဇြန္ျဖဴနင္က ငါ့ကိုမခ်စ္ဘဲတြဲခဲ့တာဟုတ္လား "
" ေအးဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ကစၿပီးနင္နဲ႔ငါ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့ဘူး
ငါသြားၿပီး "
ညေနခင္းအခ်ိန္ ထန္းပင္ေအာက္မွာ ဇြန္ျဖဴတစ္ေယာက္
ေက်ာ္ထင္ကိုခ်ိန္းၿပီး လမ္းခြဲမဲ့အေၾကာင္းေျပာလာေလသည္။
ေက်ာ္ထင္လည္း လမ္းမခြဲေပးႏို္င္ေတာ့ထြက္သြားတဲ့ဇြန္ျဖဴလက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ေလ၏။
" ေနအုန္း ငါ့အသည္းကိုခြဲၿပီးနင္ထြက္သြားခ်င္တိုင္း
ထြက္သြားလို႔ရမယ္ထင္လား ငါကနင့္ကိုေဟာဒီရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာ "
" ဟက္ ေက်ာ္ထင္ရယ္နင့္ကိုနင္အသိတရားဝင္စမ္းပါ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔အဲ့ေလာက္ထိျဖစ္စရာမလိုဘူး ငါ့လက္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္လိုက္ "
" ဇြန္ျဖဴ ငါနင့္အေပၚဘယ္ေနရာမ်ားမေကာင္းခဲ့လို႔လဲ "
" မေကာင္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ငါကိုယ္တိုင္ကမခ်စ္ေတာ့တာ ရွင္းၿပီးလား "
" ဟိုကပၸိယေကာင္ေၾကာင့္မလား ေျပာေလ ဇြန္ျဖဴ "
"မဆိုင္တဲ့လူကိုဆြဲထည့္မေနပါနဲ႔ ငါ့လက္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေနာ္ ငါေအာ္လိုက္ရမလား "
ဇြန္ျဖဴလည္း သူေအာ္လိုက္ရမလားျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့
ေက်ာ္ထင္လည္းေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ကာ လူအရိပ္ေယာင္ေတြရိွေနေသာေၾကာင့္ ဇြန္ျဖဴလက္ကို လႊတ္လိုက္ေလ၏။
" ေတာက္ .... ငါနဲ႔ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ "
ေက်ာ္ထင္လည္း ေဒါသထြက္ကာ လွည့္ျပန္သြားခဲ့ေလသည္။
" ဟားဟား ပါးပါးကိုပဲလိုက္ဖမ္းပါ ပါးပါးကိုပဲမိေအာင္ဖမ္း "
ေရွာင္က်န္႔အေမ ခရီးထြက္သြားေတာ့အိမ္ထဲတြင္ သူတို႔မိသားစုေလးသာက်န္ခဲ့ေလသည္။
အခုလည္း ညအခ်ိန္ထိန္လင္းေနေသာ လေရာင္ေအာက္မွာ
ရိအားရွန္းေလးအပူကပ္လို႔
စိန္တမ္းေျပးတမ္းကစားေနၾကေလရဲ႕။
" က်န္႔ငယ္ ေမာင္လိုက္လာၿပီးေနာ္ "
" ဟာ မရဘူးေလဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔သားေလးႏွစ္ေယာက္ရိွတာကို သားေလးကိုလည္းဖမ္းေလ သားဖႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးမညစ္ပတ္ၾကနဲ႔ "
YOU ARE READING
ေမာင့္အ႐ိုင္းပန္း(complete)
Fanfictionေမာင့္အ႐ိုင္းပန္းေလးတစ္ပြင့္မညိဳးႏြမ္းေစဖို႔ရာ
