ချစ်သောမဟာမောရိယ[Completed]

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ေနာက္ထပ္ ရက္သတၱပတ္ခန႔္အၾကာတြင္ ဟဲနန္မွ ဖီးလစ္၏ စစ္သည္ေတာ္မ်ားမွာ အင္အားျပန္လည္ျဖည့္တင္းၿပီး ရွင္းကူးသို႔ ခ်ီတက္လာၾကျပန္သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလုံး၏ စစ္သည္အင္အားမွာ ဆယ္သိန္းနီးပါးစီရွိၾကကာ မွ်ေခ်အေနအထားဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္လည္း ေနာက္ထပ္စစ္ကူစရာ အင္အားထပ္မက်န္ေတာ့ေပ။ သူတို႔သည္ ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ဖ်က္ၿပီးေပ၏။ သည္တိုက္ပြဲသည္ အဆုံးသတ္ျဖစ္ၿပီး အႏိုင္အရႈံးကို တစ္ပါတည္း ဆုံးျဖတ္ေပလိမ့္မည္။

ေမာရိယန္စစ္သည္မ်ားက ရွင္းကူးခံတပ္တြင္ အခိုင္အမာပိတ္ဆီး၍ထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနာက္တိုင္းသားစစ္သည္မ်ားမွာ ရွင္းကူးနယ္နိမိတ္အတြင္းသို႔ ကပ္ခြင့္ပင္မရၾက။ သူတို႔သည္ ဟဲနန္ႏွင့္ရွင္းကူးၾကားရွိ ေတာေတာင္ၿခဳံတန္းကေလးမ်ားတြင္သာ ေပၚေပၚထင္ထင္တစ္လွည့္ ေျပာက္က်ားစစ္ျဖင့္တစ္ဖုံ ဆင္ႏြဲေနၾကရသည္။

သို႔ႏွင့္ ဟဲနန္ႏွင့္ ရွင္းကူးၾကားရွိ ေတာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကသာ စစ္ေျမျပင္ျဖစ္လို႔သြားသည္။ ဖီးလစ္၏ စစ္သည္မ်ားက ေတာတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ၿခဳံခိုၿပီး ပုန္းကြယ္ေနၾကကာ အသာစီးယူရန္ ႀကံေနၾကသည္။ အရွင္သူရိယသည္ ခံတပ္မဟာတြင္ စစ္သည္အေျမာက္အမ်ား ခ်ထားခဲ့ၿပီးေနာက္ ေရွ႕တန္းထြက္မည့္ စစ္သည္မ်ားကိုမူ အုပ္စုငယ္ေလးေတြ ဖြဲ႕ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုအုပ္စုငယ္မ်ားကို ေရွ႕တန္းမွ ငါးစာအျဖစ္ အသုံးျပဳကာ ၿခဳံခိုေနသည့္ ရန္သူကို အလွ်င္မွ်ားထုတ္ရသည္။ ရန္သူထြက္လာၿပီဆိုမွ အေနာက္မွ တပ္စုတစ္ခုက ဝိုင္းလာၿပီး ႏွစ္ဖက္ညႇပ္၍ တိုက္ခိုက္ေစျခင္း နည္းဗ်ဴဟာကို အသုံးျပဳေစသည္။

နဂါးစစ္သည္ေတာ္ သုမနမွာ တိုက္ပြဲထဲတြင္ က်ဆုံးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အရွင္သူရိယသည္ က်န္ရွိသည့္ နဂါးစစ္သည္ ႏွစ္ေကာင္ကို ဦးေဆာင္ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ အေနာက္တိုင္းသားတို႔၏ ဟဲနန္ခံတပ္ကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းရန္ အလို႔ငွာ မနက္အေစာႀကီးကတည္းက ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။

သူမထြက္ခြာမီ ရွင္းကူးယာယီနန္းေတာ္၏ အေပၚထပ္ခန္းေဆာင္တစ္ခု၌ ေဒဝစၥရာအား ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့သည္။
သူက မရဏခ်ိန္ခြင္ေပၚသို႔ ခ်စ္သူကို မသက္ဆင္းေစလို၍ျဖစ္၏။