ℒℴ𝓋ℯ ℳℯ ℋ𝒶𝓇𝒹ℯ𝓇! [Completed]

Chapter 3

[Unicode]

*Ting Tong*
*Ting Tong*
*Ting Tong*

"လာပြီဗျို့! ဂျီအွန်းမ ကလည်း ရုံးဖွင့် ရက်ကြီးကို ဘာလာလုပ်ပြန်ပြီလဲ?"

သုံးကြိမ်​မြောက်​​သော Bell သံ အဆုံးမှာ
ဒယ်​ရေး  ချက်လက်စ မီးဖို ကို အရှိန်အဆုံးထိ ​လျော့ချကာ ပိတ်ခဲ့လိုက်ပြီး အမြန်ပင် အိမ်​ရှေ့ ထွက်ရ​တော့သည်။

"ဂျီအွန်.....ဟင်! C.E.O.??"

ဘာလို့ ဒီလူလဲ...ဘာလာလုပ်ပြန်ပြီလဲ!

အ​တွေးကသာ ​ခေါင်းထဲ အစီရီ ဖြစ်​နေသည်။
လူက​တော့ အ​ရှေ့ က လူဆီမှ အကြည့်မလွဲနိုင်​သေး!

"ကိုယ်အဲ့​လောက်​ချောတာလား? အထဲ​တော့ ဝင်ခွင့်​ပေးအုံး​နော် .."

ဟုတ်ပါရဲ့! အခန်း​ပေါက်ဝမှာ ထိုလူ့ကို အကြာကြီး  စိုက်ကြည့်​နေမိတာ...

"မ..မရဘူး.ဝင်လို့မ..ဂျွန်ဂျုံးကု!!"

စကားပင်မဆုံး​သေး ဧည့်ခန်းရှိ ဆိုဖာ​ပေါ်​နေရာဝင်ယူ​နေသူဟာ ဒယ်​​ရေး စကားအား
အ​လေးမထား။

"ဘယ်လို ​ခေါ်လိုက်တယ်!"

ဆိုဖာ​ပေါ် ​ခြေချိတ်ထိုင်​နေသည့် ဂျုံးကု ဟာ သူ့အ​ပေါ်ကုတ် ခဲ​ရောင်မှ ကြယ်သီး နှစ်လုံးကို ဖြုတ်ပြီး သက်​တောင့်သက်သာ ဖြစ်​အောင် ဖန်တီးယူ၏။

ဒါဟာ အ​ရေးမဟုတ်! ပြသနာ က အ​ပေါ်ကုတ် ချွတ်လိုက်၍ ​ပေါ်လာ​သော ဂျုံးကု ၏ ရှပ်အင်္ကျီ ခပ်ဖြူဖြူ​ပေါ်ရှိ လွန်ဆွဲရုန်းကန်​နေရသည့် ကြယ်သီးအ​မြောက်အများ!

တင်းကျပ်လွန်း​နေသည့် အ​ခြေအ​နေမှာ​တောင်  ပြုတ်ထွက်မသွားဘဲ ခိုင်ခံ​နေသည့် ကြယ်သီး​တွေဟာ  ​စျေးကြီးလွန်းသည့် Brand  ​တွေ​များလား?
ဘာရယ်မဟုတ် ဒယ်​​ရေး မျက်လုံးဟာ ထို မြင်​နေရသည့် ရင်တုန်စရာ မြင်ကွင်းမှ အကြည့်မလွဲနိုင်!

"ဘယ်လို ​​ခေါ်လိုက်တာလဲလို့ က​လေး!!"

နားထဲ အသံ ဖြတ်သွားမှ ​ခေါင်းအားခါမိကာ

*မဟုတ်ဘူး ဒီတိုင်း မြင်​နေရလို့ ကြည့်မိတာ
ဘာမှ ရင်ခုန်စရာမရှိဘူး!*

မြင်​နေရသည့် ရင်အုပ်ကျယ်ကျယ် အား
ဒယ်​ရေးတို့ ငမ်းချင်တိုင်း ငမ်းပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်ညာ​နေလိုက်သည်။