[Unicode]
"ညစာ စားကြမယ် ဒယ်ရေး.."
"ခဏ..ဂျုံးကု..ကျွန်မ အွတ်...!"
ပြောလက်စ စကားပင် မဆက်နိုင်ပဲ ပျို့တက်လာ၍ အိပ်ရာထက် လှဲနေရာမှ ရေချိုးခန်းထဲ အမြန်ပြေးဝင်သွားသော ဒယ်ရေးကြောင့် ဂျုံးကု မျက်နှာထက် စိုးရိမ်စိတ်တွေ လွမ်းမိုးလာရသည်။
"ကလေး..နေမကောင်းဘူးလား.."
ညစာ အတွက် စားစရာတွေကို ထမင်းစားပွဲခုံပေါ်တင်ထားခဲ့ကာ ရေချိုးခန်းပေါက်ဝ၌ မတ်
တပ်ရင်း ဒယ်ရေး အား အခြေအနေလှမ်းမေးမိတော့ ပြန်ဖြေသံ မကြားရ။
"ဒယ်ရေး..ကလေး..ကိုယ်ပြောနေတာကြားလား?"
ရေချိုးခန်း တံခါးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ကာဆွဲဖွင့်တော့ မပွင့်လာသည့် တံခါးကြောင့် ဂျုံးကု မျက်ခုံးတန်းတွေ တွန့်ချိုးရကာ စိတ်အလိုမကျဖြစ်ရသည်။
စိုးရိမ်လွန်နေသည့် စိတ်အစုံအား ဂျုံးကု သူကိုယ်တိုင် ပြန်ချုပ်ထိန်းကာ ရေချိုးခန်းတံခါးအား အဆက်မပြတ်ခေါက်နေမိသည်။
"ဒယ်ရေး...တစ်ခုခု ဖြစ်နေတာလား?! ကိုယ် စိတ်ပူရအောင်မ..."
ချက်ခနဲ ပွင့်လာသည့် တံခါးကြောင့် ဂျုံးကု ပြောလက်စ စကားတွေရပ်တန့်ကာ သူ့အရှေ့က ဒယ်ရေးအား စိုးရိမ်လွန် မျက်ဝန်းအစုံဖြင့် စစ်ဆေးနေလိုက်သည်။
ဒယ်ရေးမှာ အားမရှိသလို ဖြူဖျော့နေပြီး မျက်နှာလေးမှာ နွမ်းလျနေသည်။
"ဂျုံးကု.. ကျွန်မ နေလို့မကောင်းဘူး.."
"အင်း..ခဏလေး ကိုယ် စိတ်ချရတဲ့ ဆရာဝန် ကို အခုဆက်သွယ်လိုက်မယ် ကလေး အိပ်ရာပေါ် လှဲနေလိုက်နော်.."
ဂျုံးကု ဆရာဝန် စုံစမ်းဖို့ အရေးအလျင်လိုနေသည်။ သူ တံခါးပေါက်ဝအနားအရောက် မျက်ဝန်းထောင့်က မြင်လိုက်ရသည့် ပုံရိပ်ငယ်လေး လှဲကျသွားမှုကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်တို့ အမြင့်ဆုံးထိ မြင့်တက်ကာ ခေါင်းထဲ ဗလာကျင်းသွားရသည်။
"ကလေး...!!!"
.
.
.
"အအေးပတ်ပြီး ဖျားတာပါ စိုးရိမ်စရာတော့မရှိတော့ပါဘူး..ပင်ပန်းနေတာဖြစ်မယ် အစားသောက်တွေကိုလည်း နည်းနည်းလောက် ဂရုစိုက်ကျွေးပေး၊ ဆေးသောက်ရင် အမြန်ပျောက်မှာပါ စိတ်ပူစရာမလိုတော့ပါဘူး.."
![ℒℴ𝓋ℯ ℳℯ ℋ𝒶𝓇𝒹ℯ𝓇! [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/302829844-64-k739532.jpg)