Canım Ramazan Ayı

🌙Sıra🌙

"Bacım iyi misin sen? Seni böyle görmek istemiyorum."

Feyza'nın elimi tutmasıyla omuz silkip gülümsedim.

"İyiyim canım. Bir daha yanıma yaklaşsın görür o..." dedim sakince.

"Aff ya neden ben yokken oluyor olaylar. Ben neden kaçırıyorum olayları!"

Sesi sınıfta yankılanırken gözlerimi kocaman açmıştım. Bacım ne çıktı senin içinden!

"Bakma bacım öyle. Boş bulundum."

Önüne döndüğünde ona yaklaşıp kıkırdadım. O da bana katılmıştı.

Ruh hâlimizi kimse sorgulayamaz!

Zülfikar hoca sınıfa gelmiş, yoklama almıştı. Dersimiz Edebiyat...

"Kader ve Ramazan... Kalkın ayağa."

Hocanın konuşması üzerine duraksadım. Ne oldu şimdi?

Ben Zülfikar hocaya bakarken ellerini masada birleştirip yerinde dikleşti. Anlamak istercesine kaşlarımı çatıp dudaklarımı araladım.

"Hocam-"

"Güzel kızım kalk ayağa... Oğlum sen de kalk."

Hocanın merhametli sesiyle daha fazla sorgulama gereği duymadım ve ayağa kalktım.

Müdür yardımcısı...

"Aranızda kavga geçmiş, müdür yardımcısı söyledi. Ne oldu bilmiyorum. Sadece müdür yardımcısı benden ikinizi aynı sırada oturtmamı söyledi."

Ne?

Hızla ismine karşı olmayıp kendisine karşı olduğuma döndüm. Elimle onu göstererek konuştum.

"Hocam ben onunla oturmam! Bana saygısı olmayan insanla yan yana oturmam mantık dışı. B-bu çok saçma hem-"

"Asıl ben seninle oturmam!"

Kaşlarını çatmış bana bakarken sinirle gülüp atıldım.

"Allah Allah! Paşa hazretleri... İsteğiniz üzerine ben sizinle oturmayı geçin, sınıf değiştircem. Yeter ki sizin keyfiniz, sıhhatiniz yerinde olsun!"

Başını eğip gülmeye başladı.

Allahım... Deli mi acaba?

"Ne gülüyorsun be!"

Gülüşü arttığında sinirlerim beni onu dövmek için zorluyordu. Burnumdan solurken yanımdan gelen sesle duraksadım.

"Hayır bacım ya ne sınıf değiştirmesi!"

Bacım yaa...

Kısık sesle konuştum.

"Bacım ya lafın gelişi. Hem şimdi sınıf değişimi olmaz ki."

Ufaktan gülerken kaşlarımı çattım. Boğazını temizleyip yerinde dikleşti.

"Hocam olmaz ya! Ben Kader'le oturuyorum. Biz hep böyle alıştık!"

"Evet hocam, ben istemiyorum. Oturmam ben onunla-"

"Güzel kızım zor durumda bırakıyorsunuz beni böyle de..." dedi yüzünde yakaladığım gülümsemesi ile. Ve onun ufaktan gelen gülüşü.

Hocam siz kimin tarafındasınız ya!

"Sen de gülme be!"

Sınıf gülmekten koparken kınayıcı bakışlar atıyordum. Birkaç kişi gülmüyordu ama olsun.

"Hocam zevk alıyor şuna bakın. Ya biriniz de kızın şuna ya!"

Ve bacım...

"Oğlum var ya seni duvardan duvara vururum. Sen kim oluyorsun da bacıma sataşıyorsun. Siz de ne gülüp duruyorsunuz!"

İçim az da olsa rahatlarken boğazımın ağrısıyla elim boğazıma gitti. Sınıfta oluşan sessizlikle yerime oturmuştum. O sırada Zülfikar hocanın sesi doldu kulaklarıma.

"Ramazan, Kader'in yanına geç. Feyza sen de o tarafa git kızım. Müdür yardımcısı istedi."

Elimi boğazımdan çekemezken konuşmaya takatim kalmamıştı bile. Dilim damağım kurumuş, moralim altüst olmuştu. Yanımda hissettiğim hareketlilikle yanıma döndüm. Ciddiyetle karşısına bakıyordu. Az önce gülen o değil miydi?

"Neyse gençler derse geçelim."

Yerimde dikleştiğim sırada arkamda varlığını hissettiğim çantamla aklım yeni yeni geliyordu. Arkamdaki çantayı alıp onun bana temas etmemesi için araya koydum. Tuhaf tuhaf bana bakıyordu. Kısık sesle konuştum.

"Bu çanta burda duracak hep. Sınır belirliyorum."

Çantamdan renkli bantlarımdan birini çıkartıp masayı ayırdım. En sevdiğim bantlarımdan biri ama olsun.

"Anladın mı?"

Kolunu masaya yaslayıp elini başının altına aldı. Gözüyle işaret edip konuştu.

"Bu ne şimdi?"

"Bir göz doktoruna görün istersen. Görmüyor musun?!"

Yerinde doğrulup dikleşti. Cevap vermesi için yüzüne bakıyordum. Karşısına bakıyordu.

"Sen, beş adım yakınımda bile görmeyeceğim seni dedin ama ben neredeyse bir adım yakınındayım. Yapacak bir şey yok. Ben böyle olsun istemedim."

Sözleri üzerine başını bana doğru çevirdiğinde göz göze geldim onunla. Sanki bir şey ararmış gibi gözlerimin içine bakıyordu.

"Gerçekten yemek yemiyor musun?"

Sözleri üzerine kaşlarımı çatıp gözlerimi ondan çektim.

"Oruç tutmak yemek yememek değil, nefsi terbiye etmektir, Ramazan."