Canım Ramazan Ayı

🌙Engel🌙

Ramazan🌙

Yine bir sabah okuldayım. Kollarımı sıraya yaslayıp başımı kollarımın arasına gömdüm. Yine erken gelir mi ki?

Kapı açılma sesiyle sınıfta esinti oluştu. Başımı kaldırdım alel acele. Gördüklerimle hevesim kırılırken kızlar bana bakarak kendi aralarında fısıldaşmaya başladılar. Başımı pencereye çevirdim.

Uyanamadı mı acaba?

Sahura kalkıyor.

Cebimden telefonumu çıkartıp WhatsApp'a girdim.

Son görülme 06.43...

Rehbere girdim. Arasam olur mu ki?

Kaderim aranıyor...

Birkaç çalmanın ardından açtığında dudaklarımı aralayacağım vakit kulağıma dolan sesle duraksadım.

"Hiii!"

Ne olduğunu anlamazken hızlı hızlı konuşmaya başladı.

"Ramazan ben okulun önündeyim. Geç mi kaldım? Aslında vakit erken ama geç mi kaldım ki? Sen okuldasın değil mi? E okuldaysan beni nasıl arıyorsun? Ders başlamadı o zaman. Ders başlamadıysa neden aradın beni? Yoksa sana bir şey mi oldu? Ayy dur merdivenlerden çıkmayım mı? Ramazan ses ver!"

Dışarıya ağız dolusu nefes verip dudaklarımı araladım. Sık sık nefes alıp veriyordu.

"Geç falan kalmadın. Bir şey olmadı. Sınıftayım, seni bekliyorum ve... Nasıl bu kadar hızlı konuşabiliyorsun?"

"Sen beni neden aradın?" dedi telaşla. Kendime saydıracağım küfürler aklımdan geçtiğinde yutkundum. Ağzımdan falan kaçar.

"Senin için telaşlandım. Erken gelirsin diye bekledim öyle-"

"Bekle."

Telefonu kapattığında telefonu kulağımdan uzaklaştırıp ekrana baktım. Kapattı.

Kapı açılma sesiyle başımı çevirdim. Gözlerini sınıfta gezdirip bana doğru gelmeye başladı. Saçını örgü yapmıştı. Mahcup bakışları arasında tatlı gülümsemesi ile bana bakıyordu. Gözlerimi ondan ayıramıyorum. Sol tarafımda bir şey hareket edip duruyor.

Yanıma oturdu usulca. Çantasını çıkartıp güzel gözlerini bana çevirdi. Gözlerinin içi parıldıyordu.

"Ramazan... Seni telaşlandırmak istemezdim. Aslında bir an önce okula gelmek için acele ettim ama galiba örgü uğraştırdı beni." dedi beklentiyle bana bakarken. Ne diyeceğimi bilemezken dilim dolaşmış, doğru düzgün cümle kuramamıştım bile.

"Ramazan... İyi misin?"

Başımı salladım. Ona bakarken heyecanla yerinde kıpırdanıp kocaman gülümsedi.

"Ben sana bir şey diyecektim."

Nefes alıp verdi çocuksu tatlılıkta. Gözlerimi ondan çekemiyorum. Sonra birden çantasından bir şeyler çıkarmaya başladı. Fısıltıyla konuştu.

"Uygun bir vakitte söylesem daha iyi olacak. Ben de kaptırdım kendimi." deyip mahcupca bana baktı. Huzursuz oldum.

"Merak ettim ama şimdi ben. Devam et."

"Merak iyidir Ramazan. Beyni zinde tutar." deyip göz kırptı. Güldüm.

"Merak kötü değil miydi ya?"

Kıkırdadı. Gülümsememe engel olamazken başımı iki yana sallayarak önüme döndüm.

...

"3-1!"