Canım Ramazan Ayı

Ramazan Bayramı🌙Son

Ramazan/ Bayramımız mübarek olsun, Kader Hanım. Sevdiklerinizle güzel bayram geçirmenizi dilerim.

Gülmemek için dudaklarımı bastırdım. Dünü hatırladıkça yanaklarımın yanmasına engel olamıyorum. Evde tuhaf bir hava vardı. Diken üstünde gibiyim.

Siz/ Teşekkür ederim, Ramazan Bey. Bugün sizin bayramınız! Bol bol gülün :)

Ramazan/ SKHDKSBSJSKSK

Siz/ Unutmadan, Allah kabul etsin. Sanıyorum bayram namazından döndünüz.

Ramazan/ Amin miniciğim :)

Ramazan/ Kader ben özür dilerim

Ramazan/ Seni zor durumda bıraktım değil mi?

Ramazan/ Her şey yolunda mı?

İçime kısa nefes çekip gülümsedim.

Siz/ Sanırım dedem seni çok sevmiş. Siz gittikten sonra sürekli benden bir şeyler istedi, yanındaydım. Normal ilerledi her şey. Sonra geç olunca yattık. Şimdi de dedemgili bekliyoruz. Kahvaltı yapacağız. Üzülme

Ramazan/ Çok şükür

Ramazan/ Valla içim içimi yiyordu

Siz/ :))

Siz/ Sizde ne oldu, sorun yok değil mi?

Ramazan/ Abimin diline düşmek dışında her şey aynı KDHDLANDKW

Siz/ Yaa dkbdkanskjsk

"Kader! Gel yardım et kahvaltıya! Dedengil gelir birazdan."

"Tamam anne!"

Sıkıntılı nefes verip telefonuma döndüm.

Ramazan/ Seni seviyorum :)

Yutkundum. Sıcaklıyorum.

Siz/ Şey ben de seni seviyorum da gitmem lazım şimdi annem çağrıyor

Ramazan/ KDHSKSNSLAKSJKSNSNS

Ramazan/ Afiyet olsun görüşürüz

Siz/ Tesekkue ederim size de

Telefonu kenara bırakıp odadan çıktım. Burnuma nefis kokular geliyordu. Bayram sabahlarını çok seviyorum.

Mutfağa geçtiğimde ablalarım telefonlarıyla ilgileniyordu. Annemi göremedim.

"Kader, ekmekleri dilimle. Dedemgil birazdan gelir namazdan."

Lale ablamın komutuyla tezgaha geçtim. İşime koyulmuştum bile.

"O çocukla telefonla konuşuyor musun?"

Firdevs ablamın sorusuyla yutkunma gereği duydum. Arkam onlara dönük olduğu için ifadelerini göremiyorum.

"Kader bak, duymamazlıktan gelme. Senin gibi yaşı küçük sonuçta. Hafız olması bir şey değiştirmiyor. Anlıyorum seni. O çocuğun bakışlarını da gördüm."

Elimdeki bıçağı kenara bırakıp arkamı döndüm. Ciddiyetle bana bakıyorlardı.

"Duymamazlıktan gelmiyorum, Firdevs abla. Doğru anlamışsın."

Sustum. Ne diyebilirim ki. Ramazan ile yanlışa sürüklenebiliyorduk. Birden ona sarılırken buluyordum kendimi. Hem ben üzülüyordum hem de onu üzüyordum. Belki de mesafe koymamız gerekti aramıza. Çünkü birbirimize yoğun duygular besliyorduk. Ama ben ondan ayrılmak istemiyorum. Neden bu kadar zor ki her şey?

Zil sesiyle kendime geldim. Mutfakta kimse yoktu. Kulaklarıma dolan seslerle hemen yanaklarımı silip mutfaktan çıktım. Dedemgil gelmişti.

"Kara gözlüm uyanamadı mı hâlâ?"