Chapter 20: Meeting the Mother-In-Laws

439 22 1
                                    

𝐕𝖎𝖔𝖑𝖊𝖙𝖙𝖊 𝕰𝖑𝖆𝖎𝖓𝖆 𝕮𝖑𝖆𝖛𝖊𝖗𝖔

I stared at her. Octavia was looking at Mrs. Valmont- Erm, Mrs. Aumberden coldly and even refused to call her "Mama". Maybe something from the past happened kaya ayaw niyang tawagin si Mrs. Athena non? She looks even tensed

At hindi ako makapaniwala na ang pinakasikat na Filipino model and actress sa Hollywood ay ina ni Octavia Valmont. Geez, she's my freaking mother-in-law!

"Do not make me repeat myself. Anong kailangan niyo?" sambit niya. Mrs. Valmont- Grandmother Valmont spoke. Ugh, ang hirap i-differentiate ng pamilyang to "Well, we and your siblings have been talking about this matter lately and since you're the leader of our clan-"

"Get to the point. You're wasting my time" pagputol ni Octavia rito. The latter scoffed and rolled her eyes ngunit pinagpatuloy niya ang pagsasalita "We wanted to bring Athena back to the Valmont family, to our family" ani ng Lola ni Octavia which made her snicker

"How the tables have turned. Hindi ba't noon ay ayaw niyong pabalikin siya noong umalis siya? Na kapag makita niyo man ang anino niya sa harapan ng mansyon ay ipapapatay niyo siya? Isn't that right, Grandmother?" Octavia said

"Isa pa, isn't she married to Julian Anthony Aumberden and they have two children? Ah yes, Lilith and Jonathan, kaya bakit kailangan niyang bumalik?"

"Because I said so"

"Well, I refuse" I could see her fuming habang ako ay nakatingin lamang sa kanya. I could see sadness and anger in her eyes. Isa pa, sobrang injured na siya. I don't think her body can handle much of this stress

"Octavia" tawag sa kanya ng mga kapatid niya "I said I refuse. As leader of your clan, you follow my rules at kung ayaw ko siyang bumalik sa clan, then that is what you follow. Let's go, Elaina" sabi ni Octavia at tumayo na, hawak hawak ang kamay ko

"Wait, Octavia!" Hindi siya nakinig sa mga tawag ko. Instead, she dragged me out of the room

"Sandali! Nasasaktan ako, Octavia!" She stopped dragging me at hindi man lang ako nilingon. Patuloy lamang siyang naglakad kaya naman hinawakan ko ang kamay niya at pinaharap sa akin. I could see tears forming in her eyes

Hindi na ako nagsalita pa at niyakap na lamang ito. I was expecting her to hug me back but I think the stress and pain she's feeling right now held her from doing so. I pulled away and gave her a smile "Uwi na tayo, mahal?" tanong ko kay Octavia as she nodded

Nang makasakay kami sa kotse, she became extra clingy to me, resting her head on my shoulder and hugging my waist. I don't mind that but I could see that she crying silently. I patted her head at niyakap siya

Whatever has happened from the past ay hindi pa rin siya nakakamove on pa don and I understand that. Invisible scars do last, ika nga nila

The gesture I did helped Octavia to fall asleep. Pinunasan ko ang mga pisngi niyang may bahid ng mga luha. I hope she would heal soon from the nightmare from the past at mapatawad niya ang kanyang ina kahit na mahirap ito

The car stopped outside Athena Palace at ayoko naman na gisingin pa si Octavia. I carried her inside and I am thankful na 3pm pa lang dahil walang masyadong tao sa lounge. We rode the elevator at nang makarating kami sa penthouse ay inihiga ko na si Octavia sa higaan. Naupo ako sa gilid ng kama at pinagmasdan ang natutulog na Octavia. She seem peaceful right now except the wounds and the events a while ago

Bigla namang nag-ring ang phone ko kaya naman lumabas ako ng kwarto para sagutin ito. It was Mom

"Mom, napatawag ka" 

"Ngayon lang kasi ako nakatakas sa papa mo, nak. Can you pick me up? Malapit ako sa school mo. Please, anak, I need you help"

Nakaramdam naman ako ng kaba sa narinig ko. Nakatakas? Kay Dad? "Alright, Mom, wait there" ani ko at binaba ang tawag. Tinawagan ko naman si Kreios upang ihatid ako kay Mom. I don't know why I'm calling a person who is younger than me pero dahil mas may experience ito sa pagdadrive edi siya ang kailangan kong tawagin

Nagpalit na ako ng damit at nang makalabas ako ng walk-in closet namin ay hinalikan ko ang noo ni Octavia "I'll be back soon, my love" ani ko at lumabas na 

I saw Kreios and Mnemosyne as they bowed to me "Kreios, Mnemosyne"

"Nagpunta po kasi kami sa mall ni Ate Mnemosyne, bumili ng mga necessities namin at siya nag shopping" I could hear irritation in his voice kaya napatawa naman ako

"Hey, ikaw nga bumili ng sandamakmak na hair spray noh" Mnemosyne scoffed. Para silang magkapatid kung mag away

"Saan po tayo pupunta, Ma'am?" tanong n Kreios nang makapasok kami sa kotse.

"Sa school. My mother is waiting for me" sagot ko rito. Nagulat naman sila "Whoa, you mean yung mother-in-law ni Trojan?" ani ni Mnemosyne as I nodded

Hindi na sila nagtanong pa at nagdrive patungong school. Bakit kaya nanghihingi si Mom ng tulong kung maayos naman sila ni Dad?

We stopped at the back of the school when we saw Mom running to me. Niyakap ko naman ito "Mom" sambit ko

"Anak, akala ko hindi ka sisipot" sabi naman ni Mom. I smiled "Sisipot ako, Mom, always" I spoke and hugged her again

"Oh, sino itong kasama mo, Elaina?"

"Ah si Kreios at Mnemosyne po... Friends ko po" sambit ko at ngumiti ng pilit. They were surprised that I introduced them that way pero mas weird naman kung sinabi ko na reapers sila ni Octavia, that they're part of a mafia

"Thank you for bringing my daughter here ahh, naabala ko pa tuloy kayo" ani ni Mom as they smiled "No worries po, Ma'am, we only did our part as her friends" sagot ni Mnemosyne

I chuckled at them. Grabe naman, galing maka catch up sa kasinungalingan ko

"Bakit niyo po ba kailangan ng tulong?"

She lowered her head "I'm sorry, anak"

Before I knew it, another man appeared with almost 10 bodyguards. Kreios and Mnemosyne rose their guard at nag iba ang ekspresyon ng kanilang mukha

"It's been a while, my dear daughter"

Arranged Marriage: Miss Innocent and the Mafia BossWhere stories live. Discover now