"Ben senin kadar güçlü değilim Silay."
"Jemone'ye haber vereceğim..."
"Hayır! Bu bir tuzak. Ona haber verme. Ne yaparsan yap ama onu çağırma. Savaştaki hıncını almaya çalışacak. Beni sarayına götürüp ona tuzak kuracak. Silay...Git buradan..."
"Hayı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerini araladığında güneşin daha yeni doğmakta olduğunu gördü. Sürahideki su bittiğinden su içmek için aşağıya indi. Normalde üşenirdi ama şu an üşenemeyecek kadar çok susamıştı.
Mutfak kapısına geldiğinde içeriden konuşma sesleri duydu. Bu Asay'dı. Yanındaki de annesinin sesine benziyordu.
"...Böyle olsun istemezdim..."
"İsteyerek yapmadın ama."
"Ama engelleyebilirdim..."
"Asay böyle bir şeyin mümkün olmadığını biliyorsun değil mi?"
"Ama deneyebilirdim. Onu çok kırdım. Şimdi benden de korkuyor. Nefret ediyor."
"Böyle düşünme. O senin arkadaşın."
"Onu kırdım ama."
Asay konuştukça içindeki pişmanlık duygusu daha da artıyordu. Ona böyle davranmayı kendisi de istememişti. Onun böyle üzülmesine sebebiyet verdiği için kendinden nefret ediyordu, ondan değil.
Sesleri duyabilmek için biraz daha kapıya doğru yaklaştığında hayal odasının önünde bir şey gördüğünü sandı. Orada hiçbir şey yoktu ama sanki az önce biri kendisini izliyor gibi gelmişti. İçini saran, anlamlandıramadığı bir korku yüzünden titreyerek etrafına bakındı. Hiç kimse yoktu etrafta. Rüzgarın girebileceği bir yer de yoktu ve hava gayet sıcaktı. Endişeyle bu konuşmaları zihnine işleyerek yukarıya çıktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yeniden uyandığında kahvaltı vakti yaklaşmıştı. Üzerini giyinerek aşağıya indi. Kahvaltıda yine Asay'la göz göze gelmemek için uğraştı ve yine kaçarcasına odasına çıktı.
Hıçkıdık uyuyordu. Banyoya girerek yüzündeki yaraya baktı. Asay'ı her gördüğünde o anı hatırlayarak titriyordu ama bunun onun suçu olmadığının da farkındaydı.
Aynaya bakarken ne yapacağını da bilmiyordu. Hiçbir işi yoktu, akşama kadar bomboş geçiyordu. En iyisinin boş durmamak olduğunu düşünerek Jemone'ye eğitimlere başlayabileceğini söylemek için odadan çıktı. Tam o sırada da koridor sonundan gelen Jemone'yi gördü.
