ခေါင်းတလားကြီးထဲမှာ မင်းနဲ့ငါ [ဘာသာပြန်]

Chapter 30

{Unicode}

သူတို့တွေ နှစ်ရက်တာစူးစမ်းရှာဖွေပြီးနောက် ကျန်းမူတစ်ကြိမ်ရောက်ဖူးခဲ့တဲ့ သင်္ချိုင်းထဲမှာ ယန်မျိုးရိုးပေးထားတဲ့ မြေပုံကိုအရင်းခံပြီး ထိုထောင်ခြောက်တွေကို ကျော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့တာကြောင့် မြေပုံက မှန်ကန်တိကျကြောင်း အတည်ပြုနိုင်လိုက်တယ်။

ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ အရာအားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်တယ်။

လူအုပ်က မြေအောက်နန်းတော်ထဲ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဝင်ခဲ့ကြပြန်တယ်။

"ဒါက ကျွန်တော်တို့ ဝင်ခဲ့ဖူးသမျှထဲမှာ အနက်ဆုံးနေရာပဲ" ကျန်းမူရပ်လိုက်ပြီး အနောက်ကိုကြည့်လိုက်တယ်။ "ဒီနေရာမှာ ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့သရဲမကို တွေ့ခဲ့တာ၊ ရှေ့ဆက်ဖို့က..."

လူပေါင်းများစွာ လူကြီးမင်းယန်ကို ကြည့်လာကြတယ်။

"​ဘော့စ် ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်သင့်လဲ?" ရှောင်လီ သရော်ရင်း လှည့်မေးလိုက်တယ်။

ထိုလူ့မျက်နှာက တောင့်တင်းလို့နေတယ်။ သူ မြေပုံကိုထုတ်ကာ ဂရုတစိုက်ကြည့်ရှုနေတယ်။

ကျန်းဟောင်က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး "သေချာပေါက် ကျုပ်တို့ရှေ့ဆက်မှာပေါ့! လူကြီးမင်းယန် အဲ့လိုဟာတွေကို ရှောင်လို့ရတယ်ဆိုပြီး ခင်ဗျားပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား? ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်ရက်တုန်းကလည်း ကျွန်တော်တို့ ဘာဆိုဘာမှ မတွေ့ခဲ့ကြဘူးမှတ်လား?"

"အဲ့အရာက သာမန်ဇွန်ဘီးလိုမျိုး သင်္ချိုင်းထဲက အန္တရာယ်များတဲ့ အရာတွေလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး၊ ဒါက သင်္ချိုင်းအစောင့်"

"ဒါပေမယ့် စိတ်မပူပါနဲ့" ထိုလူက ကျန်းဟောင်ကို ခံစားချက်မဲ့တဲ့အကြည့်တစ်ချက် ပေးလိုက်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ခပ်တောင့်တောင့်မျက်နှာကြီးကြောင့် အမူအယာက အတော်လေးအေးစက်နေတယ်။ သူ ရှောင်လီနဲ့ ကျန်းမူကို ခေါင်းငြိတ်ပြလိုက်တယ် "ရှေ့ဆက်ပေါ့၊ မြေပုံအတိုင်းဆိုရင် ဒီနေရာမှာ ထောက်ခြောက်နည်းနည်းပါးပါးပဲရှိတယ်၊ မြေပုံထဲမှာ သင်္ချိုင်းအစောင့်ကို အမှတ်အသားမလုပ်ထားဘူးဆိုပေမယ့် ငါတို့လိုသင်္ချိုင်းကိုကျူးကျော်တဲ့သူတွေအဖို့ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးကို ဖြတ်ကျော်ရတာ ပထမဆုံးအကြိမ်လည်း မဟုတ်တော့ဘူး... မြေပုံမရှိတဲ့တခြားသင်္ချိုင်းတွေကိုလည်း ငါတို့ ဝင်မွှေခဲ့ကြတာမနည်းဘူး၊ ဒီလိုပြဿနာအသေးစားလေးကြောင့် ငါတို့နောက်ပြန်မဆုတ်သင့်ဘူး"