Saved By The Alpha (COMPLETED)

CHAPTER 28: Suspects

“Can you help me to solve this case? hindi ko ’to kakayanin mag isa.”

Iyon ang huling sinabi sa akin ni Detective Kiel Warnian. Pumayag ako sa sinabi niya sa akin.

I’m going to help him.

Today is Sunday and I’m getting ready dahil mag kikita muli kami ni Kiel. Hindi ko alam ano itatawag sa kaniya, siguro Kiel na lang, tutal pogi naman siya e.

Nag suot ako ng high waist na short at nag insert ng oversized t-shirt. I also wear my radiation eyeglasses para naman may style-style din ako. Bumaba naman ako para kumain at mag paalam kay Papa.

It’s already 9:46 pero kakain pa rin ako ng umagahan kahit na late na.

Nang makababa na ako, I saw my Papa sipping a coffee at nanonood ng TV. “Pa?” I called him at nilingon niya naman ako, “Yes? kanina pa kita hinihintay magising— wait, where are you going?” tanong niya sa akin nang mapansin niya ang aking suot.

Pumunta naman ako sa kusina at pumunta sa ref at kumuha ng pitsel para uminom ng tubig. Habang nag lalagay ako ng tubig sa baso ay hinarap ko si Papa mula sa sala. “Pupunta po ako sa Rosé Café. Babalik po ako roon, may ginagawa po kasi kami ng kasama ko e.” I explained habang hindi ako tumitingin sa kaniya.

Ininom ko ang tubig at ibinalik sa ref ang pitsel at hinugasan ang baso na ginamit ko.

“Sino ang kasama mo?” tumigil naman ako sa aking ginagawa at hinarap si Papa. “My friend.” I said at kumuha ng pinggan para kumain.

“Pa? are you done eating?” I asked him habang nakatalikod ito sa akin at nanonood ng TV. “Yes. Kumain ka na diyan, baka hinihintay ka na ng kaibigan mo doon.” wika niya habang hindi ako nililingon.

Kumain na lang ako pero kaunti lang. Habang kumakain bigla kong naalala na after lunch pala kami mag kikita. Sobrang aga ko naman ata kung pupunta ako kaagad doon, pero bahala na.

Inubos ko na ang aking kinain at uminom ng tubig at hinugasan ang aking pinggan. After that, pumunta ako sa sala at umupo sa sofa kung saan katabi ko si Papa. “Aalis ka? anong oras ka uuwi?” tanong niya sa akin.

“Depende.”

“Lamia Jane, may pasok ka bukas. You need to rest—”

“Promise. Mabilis lang ako, uuwi ako ka agad. Mga after lunch pa naman alis ko, siguro mga 3 pm nandito na ako.”

“Okay, mag iingat ka. Baka kung ano pa mangyari sa ’yo— gusto mo bang ihatid kita doon sa café na sinasabi mo?”

Umiling naman ako sa sinabi ni, Papa. “Huwag na, Pa. Kaya ko naman na, at saka may bike naman ako e. ’Yon na lang gagamitin ko papunta doon kagaya kahapon.”

He smiled, “O sige, basta mag iingat ka ah? baka kung ano pa ang mangyari sa iyo‚ baka dukutin ka doon sa labas, sige ka.” pananakot niya sa akin pero tumawa lang ako sa kaniyang sinabi. “I promise. Kasama ko naman palagi pepper spray ko, Pa. No need to worry‚ I can handle myself.” I said.

Habang hinihintay ko ang saktong oras para makipag kita kay Detective Kiel Warnian ay nag uusap muna kami ni Papa at nag tatawanan.

“I can still remember. You are still ten years old that time, I saw you eating the ginger dahil akala mo manok ’yon na hinalo ko sa sabaw.” tawang-tawang sabi ni Papa sa akin but I just smirked at pinipigilan ang aking tawa. “I can still remember that too. Akala ko talaga manok ’yon na hinalo mo sa sabaw pero luya pala. Nadali mo ako doon Papa ah.” I laughed.

After we talked about those random things, napatingin ako sa cellphone ko para i-check at tignan kung anong oras na.

12:56 na. Baka nandoon na si Detective Kiel Warnian sa Rosé Café, I need to go.