Saved By The Alpha (COMPLETED)

CHAPTER 34: Halloween Party

Nang makaalis na si Kiel ay ka agad na rin akong umalis at bumaba ako para makapunta sa hallway. Nag lakad naman ako na parang walang nangyari. Inilibot ko naman ang aking buong tingin dito sa campus. Walang tao.

Kaya binilisan ko mag lakad hanggang sa makarating ako sa classroom. I thought it was closed pero mali ako dahil nasa loob na si Vortigern na ngayon ay naka upo sa kaniyang upuan.

I entered the classroom at pumunta sa aking upuan na hindi siya nililingon.

Tumalikod ako sa kaniya dahil humarap ako sa aking upuan upang ilagay doon ang aking bag. At nang makaupo na ako ay ka agad akong lumingon sa kaniya and he’s already looking at me and because of that‚ I raised my two eyebrows.

“Bakit?” I asked him and he still stares at me. Seriously.

“Ano? may mali ba?” tanong ko rito‚ umayos naman siya sa pagka upo at tumingin sa akin.

“Who’s that guy that I saw earlier? where is he now?” he asked me.

I chuckled. “Why? why did you ask?” I questioned him back. “Gusto ko malaman siyempre‚ kaya nga ako nag tanong‚ ’di ba?”

“Bakit gusto mo malaman?” pilosopang sabi ko rito. Tumayo naman siya kaya napaangat ang aking tingin dahil doon‚ “I saw you and the one guy na pumasok doon sa library. Ano’ng balak niyo? ano ang kinuha niyo?”

He knows...

He saw us.

What if mag sumbong siya sa librarian?

Tumayo naman ako‚ “W-We are just...we are just looking for something. That’s it.” matapang na sabi ko sa kaniya‚ hindi naman siya sumagot at tinitigan lang ako sa aking mga mata.

“You’re so weird.” he murmured‚ “And you are acting weird too.” I smiled at him.

Napatawa naman siya ng mahina‚ “Why? paano mo naman na sabi?”

“Unang-una sa lahat‚ no’ng nasa library ako at may hawak akong ring folder binder‚ sinita ako ng librarian nung lalabas na sana ako— but‚ bigla kang sumingit at binigyan mo ako ng senyas na umalis na. Second‚ ngayong araw‚ hindi ka naman maaga dumating sa school at isa pa‚ palagi mong kasama sina Whienne kapag papasok ka rito. Kinausap mo rin si Manong guard‚ dinistract mo siya para makalayo kami sa kaniya. I would like to ask you something... Do you know everything?” I told him seriously.

He smiled at me and at ipinasok ang kaniyang dalawang kamay sa kaniyang mag kabilang bulsa habang hindi niya inaalis ang kaniyang tingin sa akin‚ “What everything?”

I laughed‚ “Sige‚ hindi mo naman pala alam. Mag kukunyare na lang siguro ako na hindi ako nakakahalata—” umalis naman ako sa kaniyang harapan para lumabas ng classroom‚ pero napatigil ako sa pag salita ng bigla rin siyang mag salita kaya napatigil ako sa harap ng pintuan at lumingon sa kaniya.

“Well‚ I know her. Sixtine Igoleciano‚ right?” I turned around to see him‚ my forehead furrowed because of what he said.

“Do you know her?”

Tumango siya‚ “Yeah. I know her‚ gusto mo bang sabihin ko sa iyo ang lahat ng—” naramdaman ko namang may tao sa aking likuran at napatigil din si Vortigern dahil doon.

Hinarap ko ito at nakita ko si Vandran na nakatayo sa aking likuran. Sobrang lapit niya sa akin.

I was about to talk but he suddenly grabbed my arm at hinatak ako palabas sa room kaya nagulat ako dahil sa ginawa niya. “Sandali! ano ba?” sigaw ko sa kaniya at inalis ko ang aking kamay na hawak-hawak niya.