My Beloved Bodyguard (COMPLETED)

Chapter Eighteen

IT was Friday afternoon. The thought of missing someone is really terrifying. Hindi alam ni Shamia kung bakit, pero bigla na lamang pumasok sa isip niya ang binata habang nakaharap sa laptop to process the on going procedures for the magazine that they’re going to launch this month.

Shit! Why now? Bakit bigla niya na lamang itong na-miss? Siguro’y dahil sa araw-araw na naman itong nambubulabog.

She hates to admit but she like him being around.

“Shit!” Hindi siya makapag-focus sa ginagawa.

Kahit anong gawin niyang pilit sa sarili na i-kilos ang katawan at ayusin na ang trabahong nasimulan ay hindi talaga. Nakakainis! He’s invading her senses again.

Naipikit ni Shamia ang mata dahil sa pagkairita. Sumandal siya sa swivel chair at hinilot ang nananakit na ulo.

Hinihila na nang kawalan ang isip niya ng bigla namang tumunog ang cell phone na nasa bag niya na nakapatong sa sofa sa kabilang dulo ng opisina.

Padabog na nilapitan ko iyon saka hinagilap ang telepono at sinagot ang tawag na hindi tinitingnan kung sino ang caller.

“Hello?”

[“Shamia?”]

Napakunot ang noo nang dalaga dahil sa narinig na boses sa kabilang linya. Boses lalaki. Inilayo niya ang telepono sa tenga at tiningnan ang caller ID.

Lalong nangunot ang noo ni Shamia na may kasama pang pagtaas ng kilay ng makitang hindi nakarehistro ang numero.

“Who’s this?”

[“I miss you!”]

Otomatikong kumabog ang puso nang dalaga sa narinig. Damn it! It’s him.

Hindi niya malaman kung puputulin na ba ang tawag ngunit mukhang malabo dahil kahit ang ilayo sa ang telepono ay hindi niya magawa kaya rinig na rinig pa rin niya ang pinagsasasabi nang binata sa kabilang linya.

[“Shamia baby... c-can we talk please! I-I missed you so much.”] Narinig pa niya ang hikbi nito sa kabilang linya. Parang may sumipa sa dibdib nang dalaga. [“Baby, please...”]

Hindi pa rin siya sumagot. And she gather all her courage and strength to put the call down. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa binata.

Siguro kaunting oras at panahon pa, maari na ulit niyang kausapin at patawarin si Kaiser, yun ay kung magagawa pa nitong maghintay.

Nanghihinang napa-upo ang dalaga sa sofa. Shit! Ang lakas ng tibok ng puso niya dahil sa pagkarinig pa lamang nang boses na ilang araw na niyang tinitiis na marinig. Walang duda! Mahal ko pa talaga ng gago!

Nakakainis! Lalo siyang nawala sa kondisyong magtrabaho.

Napagpasiyahan ni Shamia na lisanin na ang opisina at magliwaliw sa mall. Hindi niya na rin naman matatapos ang trabaho dahil sa laman nang isip niya.

Naglakad-lakad ang dalaga sa loob ng mall at nagtingin-tingin habang kasunod niya ang limang bodyguard na hindi pa rin ini-aalis nang daddy niya. Okay na rin yun para kung makapamili siya mayroon siyang taga-bitbit.

Pumasok siya sa isang boutique ng mga sapatos at high-heels stiletto. Namili siya sa mga nakahilera.

Dinampot niya ang isang pares saka nagtungo sa sofa sa gilid at isinukat iyon. Sakto naman ito sa sukat ng kaniyang paa.

“Miss?” tawag niya sa pansin nang sales lady na nakatayo sa isang tabi.

“Ma’am, nakapili na po kayo?” nakangiting approach nito sa dalaga.