"ကဲ ကိုယ့္ကေလးေလး ကိုယ့္ေပၚက မဆင္းေတာ့ဘူးလား"
"ကိုကိုကလဲ ခ ပင္ပန္းေနပါၿပီဆို !!"
တကယ္လဲ ခ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားသည္။ကိုကို႔မွာ မိတ္ေဆြ အဲ့ဒီေလာက္မ်ားသည္တဲ့လား။တစ္ေယာက္ခ်င္းလိုက္ၿပီးမိတ္ဆက္ရတဲ့အျပင္ အခ်ိဳးမေျပတဲ့ဟာေတြနဲ႕ ေတြ႕ရင္လဲ ပညာကျပရေသးသည္။
အိပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေန႕လည္သုံးနာရီရွိၿပီ။မဂ္လာပြဲက မနက္ ၉ နာရီကေန ၁၂ အထိပဲဆိုေပမဲ့ ကိုကိုအဖိတ္ေကာင္းလို႔ ခ မွာ ကိုကို မ်က္ႏွာ မပ်က္ရေအာင္ ဧည့္ဝတ္ေက်ေနရတာ။
ဟူး ပင္ပန္းလိုက္တာ ညက်ရင္လဲ Dinner ရွိေသးသည္။ လင္ယူရတာ တကယ္မလြယ္တဲ့ အလုပ္ပဲ။
"ခန အိပ္မယ္ေနာ္ Dinner အခ်ိန္နီးမွ ကိုယ္လာနိုးမယ္ ခုေတာ့ ဟိုးမွာ ခ ရဲ႕ ေဒၚေဒၚျပန္ေတာ့မွာတဲ့ ႏႈတ္မဆက္ေတာ့ဘူးလား"
"ႏႈတ္ဆက္မွာေပါ့ ႏႈတ္ဆက္မွာ အင့္ ကိုကို ဖယ္ !!"
"အဟင့္ ကိုကို ခ်ေပးလို႔ !!"
ခ ကိုတကယ္ သာသာယာယာႏွင့္ ေအာက္ခ်ေပးပါသည္။ဒါေပမဲ့ လူကို အသားယူကာမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးကို သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ တ႐ႊတ္႐ႊတ္နဲ႕ နမ္းၿပီး ေျပာသြားတာက
"ကိုယ့္စိတ္ကိုလာမဆြနဲ႕၊အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္မေနနဲ႕၊ကိုယ္အဲ့ေလာက္ သမာဓိအားမေကာင္းဘူး" တဲ့
ၾကည့္ရတာ ခ ကို အရင္က ကိုကို သည္းခံခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေတြနဲ႕ပါ ေပါင္းၿပီး မစာမနာ ခ် !! အယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊လုပ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ကိုကို က ခ ကိုေအာက္ခ်ေပးၿပီး အကို Ram နဲ႕စကားသြားေျပာမွပဲ ခ စိတ္လႊတ္လက္လႊတ္ ေနနိုင္ေတာ့သည္။ကိုကို႔ပုံစံက တကယ္အတည္ေပါက္ႀကီး လူကို အေသလုပ္မဲ့ပုံ။
"အဟင့္ ပုေရ မျပန္ပါနဲ႕...."
"သားရယ္ ငိုျပန္ၿပီလားကြယ္"
ဒီအိမ္ေရာက္ထဲက ခ ဆိုတဲ့ကေလးေလး လူကို အတင္းခြၽဲေနတာ။ဒါေတြဟာ ေဒၚေဒၚအတြက္ မထူးဆန္းေတာ့ပါ။ဒီကေလးက ငယ္ငယ္ထဲက ဒီပုံစံပဲေလ။
ခုလဲ လူကို အတင္းဖက္ကာ ငိုေနျပန္ေရာ။ေဒၚေဒၚသိပါသည္။ခ အားငယ္ ဝမ္းနည္းေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ျဖစ္နိုင္ရင္ တစ္ရက္တစ္ႏွစ္ရက္ တူတူေနေပးခ်င္ေပမဲ့ ေဂဟာကလဲ ရွိေသးတာရယ္ ဒီမွာကလဲ ကိုယ့္တူ ကိုယ့္သားအ႐ြယ္ေတြဆိုေပမဲ့ ေယာက်ာ္းသားေတြပဲရွိတာေၾကာင့္ ဒီထပ္ေတာ့ ပိုေနလို႔မေကာင္း။
YOU ARE READING
ʀᴇɴᴏ
RomanceThis is a work of fiction. Any names, characters or events are fictional.
