"ေဟ်ာင့္ ခ မင္းေသခ်ာၿပီလား"
"ေသခ်ာပါၿပီဆို ေခါင္ မင္းငါ့ကို မရစ္နဲ႕ကြာ ၊ ငါသားသားေလးကို သြားေခၚခ်င္ေနၿပီ အေရွ႕ကဖယ္စမ္းပါ ၊ မင္းမလိုက္ခ်င္ေနခဲ့"
ဘုန္းခန႔္ကိုကိုေလးကို ေမြးစားမယ္တဲ့လား ၊ အဲ့တာေၾကာင့္ Company ကျပန္လာတိုင္း ခ က မေမာနိုင္မပန္းနိုင္ အဲ့ကေလးေလး အေၾကာင္းကိုေျပာေနတာကိုး။
တကယ္ေတာ့ ခ ဟာ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္နိုင္တဲ့ အေနအထားေတာ့မဟုတ္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ ခိုက္ကလဲ ခ ကေလးက သူ႕ကေလးပဲမို႔ ခ ေလာက္အဲ့ဒီကေလးေလးကို မခ်စ္ေပးနိုင္ရင္ေတာ့ မေလ်ာ့ေသာ ေမတၱာကိုသူ႕ဆီကလဲရေစရမယ္တဲ့။
ေခါင္လဲ အစကတည္းက ကေလးခ်စ္တတ္တာမို႔ ကေလးထိန္းဖို႔က ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ေတာ့မဟုတ္ ၊ ခ ေျပာျပထားထဲက ဒီကေလး အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမလဲဆိုတာ မွန္းဆၾကည့္၍ရသည္။
ဘဲႀကီးနဲ႕ သူ႕အကိုကလဲ ခ နဲ႕ ခိုက္သာ တစ္မ်က္ႏွာမို႔ ၊ ဘာဆိုဘာမွဝင္မေျပာ ၊ မတတ္နိုင္ဘူး ကေလးရွိတဲ့ အိမ္ စည္တယ္တဲ့။
ကိုယ္ကသာ စိတ္ပူေနတာ ျမင္ေယာင္ပါေသးတယ္ ဘုန္းခန႔္ကိုကိုဆိုတဲ့ဟာေလး တစ္အိမ္လုံးရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလးျဖစ္လာမွာ။
──────⊹⊱✫⊰⊹──────
"ဝါးးး ဒါ တို႔တို႔အခန္းယား"
"ဒါေပါ့ ဒါသားသားအခန္း"
ေတြ႕မယ္ ၊ အဲ့ဒီကိုကိုဆိုတဲ့ဟာ ေတြ႕ဦးမယ္ ၊ ဘယ္တုန္းထဲက ခ တို႔ရဲ႕ ေဘးအခန္းကို ဘုန္းခန႔္ကိုကိုေလး ေနလို႔ရေအာင္ လုပ္လိုက္လဲမသိ။
ကုတင္ေသးေသးေလးရယ္ ၊ ကေလးအ႐ုပ္ေလးေတြရယ္ ၊ ပစၥည္းေတြကိုစုံလို႔။ သားသားေလးသေဘာက်တာ မေျပာနဲ႕ ခ ေတာင္ ဒီအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကေလးျပန္ျဖစ္ခ်င္သြားသည္။ တကယ္ လုပ္လဲလုပ္ေပးတတ္ပါ့။
ဒါေပမဲ့ မခ်ီးက်ဴးနိုင္ပါဘူး ၊ ကေလးက အခုမွ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေသးတယ္ ၊ တစ္ေယာက္ထဲအိပ္ခိုင္းစရာလား ၊ ခတို႔နဲ႕ တူတူအိပ္ရမွာေပါ့ ၊ ညဖက္ ဘုန္းခန႔္ေလး တစ္ခုခုလိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ၊ ကိုကို သေဘာေကာင္းလွ သေဘာေကာင္းလွ မွတ္ေနတာ အႀကံအစည္ကရွိၿပီးသားကိုး။
YOU ARE READING
ʀᴇɴᴏ
RomanceThis is a work of fiction. Any names, characters or events are fictional.
