Curse

Chapter 13

"Class dismissed."Ma'am Dawson announced.

Nagsimula siyang magligpit ng gamit habang ako ay kunot noong pinapanood siya. Pang ilang araw na ba 'to? Lima?

Kaya ba siya ganito dahil galit siya sa hindi ko pagbalik sa office niya last week? She's been ignoring for five days! Pati nung sabado kung saan pumunta ako ng hospital. Thinking about how she ignored me makes me a little annoyed.

FLASHBACK

After the awkward lunch ay inihatid kami pabalik ni Kuya Aki sa hospital. Kahit naguguluhan ay hindi siya nagtanong saakin. He probably have an idea kung bakit ko pinalitan ang apelyido ko.

I spent Sunday working and reading books. It's not boring and I find it peaceful. Spending time alone is the most relaxing thing in the world.

"Cipher!"

Nilingon ko ang tumawag saakin at nabungaran si Sonya. She's smiling shyly, behind her are friends teasing and pushing her lightly.

"Yes?"

"May sasabihin sana ako. Hindi kasi tayo nakapag usap last week dahil tinawag ka ni Miss Dawson."

Tumango tango ako at inilagay ang kamay sa bulsa. "Ano ba ang kailangan mong sabihin saakin?"

"Uhm, I want to..."

I smiled a little when her friends starts shouting encouraging words. She looked at me, her cheeks with a tint of redness.

"I want to ask you out-"

"Cipher."

Napalingon ako sa professor na tumawag saakin. "Good morning prof de Leon, may problema po ba?"

Mabait itong ngumiti saakin. She's 25 years old and my professor in first subject, she's nice and she teaches well. While the woman beside her is the opposite.

"Good morning po, Miss Dawson."

She ignored me and glared at something behind my back. Sinundan ko ang tingin niya at nakita si Sonya na napa atras.

"Nasira ulit and laptop ko, pwede bang matignan mo?"

"Ah sige po. Susunod nalang po ako sa office niyo."

Tinignan ko si Sonya sa likod ko at tipid na ngumiti kay Ma'am De Leon. She's looking at Miss Dawson who's just coldly staring at her.

"A-Ah, pwede bang ngayon mo tignan? I need to use it for the next class."

TUmingin ako kay Sonya at sa mga kaibigan niya. She looks sad but she eventually smiled when she saw me looking at her.

"Sige, Cipher. I'll just tell you next time."

Tumango ako at pinanood siyang umalis kasama ang mga kaibigan niya. Ano kaya yung sasabihin niya? Pangalawang beses ng naudlot ang pag uusap namin.

"Here, bigla siyang nag black out and I'm pretty sure it's still full battery."Sabi ni Ma'am De Leon pagdating ng office niya.

I tried to turn it on and true to her words, hindi nga mag on at nag i stay lang sa windows.

"S-Sorry."Ngiwing sabi ko nang muntik ko ng mabangga si Ma'am Dawson. Bakit nga ba siya nandito?

I cleared my throat and sat on the chair to fix the laptop. I focused fixing it kahit nadi distract ako dahil nasa gilid ang dalawang professor, pinapanood ang ginagawa ko.

"Just wait for 10 minutes then you can open it again. I'm sure it will work na po."

"You fixed it easily? Wow, kanina ko pa sinusubukan buksan. Thank you!"